Vanmiddag verkeerde ik in een gezelschap van psychiatrisch verpleegkundigen. Nadat we waren uitvergaderd kwamen de anekdotes.
In een kamer tweehoog van een psychiatrisch centrum zijn een verpleegkundige en een patiënte aanwezig. Het raam staat open. De vrouw pakt een klokje van tafel en gooit het het raam uit. De tijd vliegt, zegt ze.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Jacob Keulen zegt
Haha..nog leuker dan een “normale” haiku.. De tiid hâldt gjin skoft (schaft niet) mar dat doche wy sels wol.. Kofjetiid.