• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Columns » Leven in Thailand -duizenddingendoekjes

Leven in Thailand -duizenddingendoekjes

28 februari 2022 door Mieke Kupers en François la Poutré

Een blogloze maand, dat zou een unicum in ruim 5 Thailandjaren zijn. Maarja, om dat te voorkomen moet er natuurlijk wel inspiratie zijn, en daar ontbreekt het al een tijdje aan. Het dagelijkse Thaise leven wordt voor ons steeds meer het gewone leventje en al die zaken die ons in het begin heel erg opvielen zijn intussen ook min of meer gewoon geworden. Uitweiden over dagelijkse dingetjes leidt al snel tot herhaling van wat al eerder hier geblogd is. Maar voor wat dieper gaande beschouwingen is dan weer die eerder genoemde inspiratie nodig die er nu even niet is.

De blogwriter heeft dus een writersblock, maar een volle kalendermaand zonder een blog, dat kan hij ook niet laten gebeuren. Dus gaat hij nou toch maar proberen van wat kleine typisch Thaise dingetjes een samenhangend verhaal te maken. En voor typisch Thaise dingetjes moet je in typisch Thaise winkels zijn.

In een stoffenwinkeltje in Chiang Mai’s Chinatown bijvoorbeeld. Mieke was eigenlijk naar iets speciaals op zoek, maar mijn blik werd getrokken door een stofje dat wel eens geschikt zou kunnen zijn voor een nieuwe lungi. Totnutoe gebruikte ik Mieke’s “duizenddingendoekjes” (dunne lappen stof die tijdens reizen te gebruiken zijn als kledingstuk, laken, handdoek, schaduwdoek en nog 996 andere toepassingen) als lungi, maar die waren al een aantal jaren oud toen we elkaar in 2006 leerden kennen. Ik doe pas iets weg als het echt totaal versleten is en voor alle duizenddingendoekjes op eentje na is dat inmiddels het geval. Ik bestelde 2 meter van de stof, maar daar werd met wat verwarring op gereageerd. Ik dacht dat dat kwam doordat stoffen normaal gesproken door de vrouw besteld worden en niet door de man, maar het probleem bleek gecompliceerder. “We don’t sell meters. We only sell yards.” Het hoge woord was eruit. Tja, als je alleen yards verkoopt en iemand wil 2 meter, dan houdt het op. Gelukkig zijn wij de beroerdsten niet. Even overwoog ik om dan maar 2,187227 yard te bestellen. Dat zou een beetje flauw geweest zijn, want ik kon wel raden dat het probleem van de verkoopster was dat ze alleen maar een maatstok van een yard had. Dus gingen we even later blij en opgewekt met 1,8288 meter de deur uit. Zolang ik onder de 80 kilo blijf is dat ruim genoeg voor een lungi.

Lungi

Die dag dat ik naar Mieke ben gegaan
droeg zij een mooi gekleurde omslagdoek,
die gaf haar ’n onweerstaanbaar fraaie look.
Ik keek haar met verliefde ogen aan.

De koffie hebben we maar laten staan.
We gingen naar elkanders mond op zoek,
als in zo’n populair bouquetreeksboek,
waarna ‘k haar uit de doeken heb gedaan.

Die doeken zijn nu bijna doorgesleten.
Toch draag ik ze best graag in ’t buitenleven,
want in dit land moet je nogal eens zweten.

Nudisme vindt men hier niet echt verheven.
Zo’n omslagdoek kan echter ons poëten
toch een soort bijnablootervaring geven.

Lampang is een klein stadje en lang niet alles is daar verkrijgbaar. Omdat de vijver bij het terras steeds meer in groene soep begon te veranderen wilde Mieke een vijverstofzuiger aanschaffen. Nu staat stofzuigen voor ons beiden niet hoog op de lijst van nuttige werken, maar andere manieren om het water helderder te krijgen faalden. Dus werd de stofzuiger online besteld en een paar dagen later afgeleverd. Met een Chinese stekker eraan. De kans dat we de leverancier zover konden krijgen om een ander apparaat, nu met Thaise stekker, te sturen leek ons nihil, dus ging ik op pad voor een verloopstekker. En daar liep ik tegen het typisch Thaise verschijnsel aan dat vrijwel alle verlengsnoeren en verloopstekkers geschikt zijn om een geaarde stekker in te steken, maar zelf geen geaarde stekker hebben. We hebben zelfs een haspel met speciale beveiliging zodat er uitsluitend geaarde stekkers in kunnen, maar de stekker van die haspel zelf is niet geaard. Voor een elektrisch apparaat dat we in het water moeten houden leek me dat geen goede keuze. Ik probeerde bij verschillende verkopers duidelijk te maken dat ik een verloopstekker met 3 pennen nodig had en al die verkopers demonstreerden me dat een 2-polige stekker ook in een 3-polig stopcontact paste. Je zag ze denken ฝรั่งแปลก (rare buitenlander), die stekker past toch gewoon.

Uiteindelijk heb ik gelukkig gevonden wat we nodig hadden. Met mijn aanwinst stond ik bij de kassa. Voor me was een wat oudere Thaise man met een weelderige grijze haardos aan het afrekenen. Op een gegeven moment keek hij me aan en begon breed te grijnzen. Hij zei iets tegen de vrouw die bij hem stond waarna ze beiden begonnen te schaterlachen. Ik had geen idee wat er zo leuk was en lachte vriendelijk terug, hetgeen maar beperkt zichtbaar was vanwege mijn mondmasker. Hikkend kwam de man nu naar me toe en begon iets te vertellen, vermoedelijk wat hem zo aan het lachen had gemaakt. Toen hij zag dat ik het niet begreep plukte hij eerst met zijn handen in zijn haar en zei “phom” (ik). Daarna pakte hij mijn baard en zei “khun” (jij). Hij begon weer onbedaarlijk te schateren. We hadden hetzelfde haar, alleen hij bovenop en ik onderaan mijn gezicht. Reuzegrappig, maar echt meeschateren in zo’n winkel lukte me helaas niet. Ik probeerde me wel voor te stellen hoe het zou zijn als deze man zo’n zelfde actie zou uithalen bij de kassa van de Gamma. Ik zou het hem afraden.

Nu het toch gaat over taferelen die in Nederland ondenkbaar zijn moet ik ook nog even de dierenarts noemen. Er is in Lampang een wat luxere dierenkliniek, die qua voorzieningen overigens nog niets is vergeleken bij een eenvoudige Nederlandse dierenartsenpraktijk, maar daar hebben ze eigenlijk alleen maar ervaring met honden en katten. En wij zaten met een zieke schildpad. We gaan niet tot het uiterste allerlei behandelingen laten uitvoeren, maar het probleem van de schildpad moest zo te zien redelijk makkelijk op te lossen zijn. In de luxere kliniek wisten ze er echter geen raad mee. Viavia hoorden we dat er net een nieuwe dierenartsenpraktijk was bijgekomen, met een dierenarts die gespecialiseerd is in exotische dieren. En inderdaad, die zag meteen wat er mis was. Tot zover niks bijzonders. Maar wat ik jullie niet wilde onthouden is het plaatje van dierenarts, assistente en Mieke die bij de schildpad op de grond zitten, geduldig wachtend tot het dier zich genoeg ontspant om een soort vocht-infuus aan te brengen. Dat duurde ruim een kwartier, maar daar zit niemand mee. Iedereen heeft alle tijd. Wat een heerlijk land, realiseren we ons dan weer.

Intussen worden hier in Thailand de inreisbeperkingen steeds verder versoepeld. Het is alweer 2 jaar geleden dat we voor het laatst vrienden uit Nederland op bezoek hadden. We redden het hier gelukkig prima met zijn tweetjes, maar kijken toch ook wel uit naar de bezoekjes die al zo lang zijn uitgesteld. Een dubbel gevoel, want we zitten nu, eind februari, met smogwaardes die nog niet eerder zo laag waren in deze tijd van het jaar, en we zien zelfs de bergen nog, die normaal gesproken rond de jaarwisseling in de smog verdwijnen om daar pas na de eerste regens weer uit tevoorschijn te komen. Het verminderde vliegverkeer speelt daar ongetwijfeld een rol in. En toch is er de behoefte om weer eens familie en vrienden te zien. We zijn net gewone mensen.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Columns, Geluk, Gezondheid, Leven in Thailand, Media Tags: doekjes, François la Poutré, inreis, Mieke Kupers, smog, Thailand, vliegverkeer

Lees ook:

  1. Leven in Thailand – smogblog / domme boeren
  2. Leven in Thailand – natte voeten bij het plassen
  3. Leven in Thailand – keihard
  4. Leven in Thailand – vlucht gemist

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. (De andere) Dick zegt

    1 maart 2022 om 08:26

    Blijf gewoon doorgaan met het delen van juist die kleine alledaagse dingetjes. Die maken de verschillen zo mooi zichtbaar.

    Maar wat had de schildpad? 😀

  2. Suzanne zegt

    1 maart 2022 om 13:44

    Het is altijd zo leuk om te lezen wat jullie meemaken! Altijd blij als ik zie dat er weer een bijdrage is. Het verveelt nooit!

Primaire Sidebar

Door:

Mieke Kupers en François la Poutré

Mieke Kupers en haar echtgenoot François la Poutré wonen sinds januari 2017 in Thailand. Ze schrijven over zaken die hen aan het hart gaan en of op hun pad komen. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 27 juni 2022 - 3 juli 2022
    Zomer Retraite met Losang Gendun
  • 28 juni 2022
    Boeddhisme en meditatie
  • 29 juni 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • 2 juli 2022
    Zazenkai Zengroep Oshida met Helma Jifu Vulink
  • 3 juli 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – Renée Girard, de romantische leugen en de romaneske waarheid

Erik Hoogcarspel - 14 juni 2022

Volgens de literatuurwetenschapper René Girard (1923 – 2015) worden we juist niet als een uniek zelf geboren. Dit is volgens hem een romantische leugen waarmee we onszelf voor de gek houden. We ontwikkelen ons niet eens tot een uniek zelf, want in de regel worden onze keuzes niet gemotiveerd door een eigen unieke behoefte. We willen meestal graag hebben wat anderen al hebben, juist omdat die anderen dit willen hebben.

Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Alleen voor een ontwaakte is het achtvoudige pad een natuurlijke zaak’

Boekbespreking – Bernard Mandeville, een ondeugende denker?

Erik Hoogcarspel - 9 juni 2022

Bernard Mandeville (1670 – 1733) werd geboren in een gegoede remonstrantse familie te Rotterdam. Hij studeerde in Leiden en vertrok tegen het einde van de 17e eeuw naar Londen om er een medische praktijk op te zetten. Daar schreef hij eerst luchtige stukjes proza in tijdschriften, maar later publiceerde hij ook over geneeskunde en economie. Zijn bekendste boek is “De fabel van de bijen”.

De lege plek van de democratie

Kees Moerbeek - 29 mei 2022

Het hart van de democratie is volgens de Franse filosoof Claude Lefort (1924-2010) een ‘lege plek’, onbepaald en ongrijpbaar. Niemand kan in een democratie de politieke macht grijpen of zelfs maar verpersoonlijken. Terecht, anders ligt volgens de filosoof totalitarisme op de loer. Dit artikel geeft een indruk van Leforts boek Wat is politiek?  ‘Politiek is […]

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Het jaar 2022 – dag 178 -nedervliegquota
  • Simone Lips (Mindfulmoving): “Mindfulness draait om aandacht.”
  • Yogadagviering verstoord door demonstranten – politie gebruikt traangas en pepperspray
  • Emotioneel afscheid van relikwieën van Boeddha in Mongolië
  • Boeken – de Parelmaker

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens