• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Jana Verboom
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Leven in Thailand – De warme dagen voor kerst

Leven in Thailand – De warme dagen voor kerst

24 december 2021 door Mieke Kupers en François la Poutré

“Walking in a winter wonderland,” kweelt Dean Martin door de supermarkt. Dankzij de airco is het er, althans in vergelijking met de 34 graden die het buiten is, best fris, maar om de sleigh bells te listenen of de snow te zien glistenen moet er ook binnen nog wel een graadje of 20 af.

Kerstmis is geen officiële feestdag in Thailand. Winkels en overheidsdiensten zijn gewoon geopend en iedereen moet gewoon werken. Desondanks is er wel wat aandacht voor de kerstdagen, die vooral is veroorzaakt doordat Amerikaanse feestdagen overal ter wereld worden geadopteerd, inclusief de wanstaltige versiering en tenenkrommend smakeloze muziek. Zoals in Nederland Amerikaanse feestdagen (Halloween, Valentijnsdag) in opmars zijn, geheel ontdaan van hun oorspronkelijke betekenis en verworden tot consumptiefestijn, gaat het ook hier in Thailand. Een kerstboom met pakjes, veel en groot, de kassa-mensen in de supermarkt met een kerstmannenmuts op, en lekker dreamen van een white christmas.

Kerstsfeer lijkt hier nauwelijks op die in Nederland. Er is weinig versiering en de dagen voor kerst zijn allesbehalve donker. Op de kortste dag van het jaar, de dag dat de winter begint, zitten we gewoon ’s morgens buiten te ontbijten. Okee, met een dun vestje aan, want 21 graden is aan de koele kant, maar als de zon echt boven de horizon is kan dat al weer uit. De kortste dag duurt hier, van zonsopkomst tot zonsondergang, exact 11 uur. Dat is bijna 3,5 uur langer dan de kortste dag in Nederland. De zon schijnt volop, de orchideeën bloeien weelderig en de cold tub is gevuld voor als we ’s middags wat verkoeling nodig hebben. Precies 12,5 jaar geleden, op de langste dag (die in NL 16 uur en 46 minuten duurt, maar hier slechts 13 uur en 12 minuten), ontmoetten Mieke en ik elkaar voor het eerst. Van de allereerste gezamenlijke selfie hebben we een remake gemaakt.

Intussen hebben wij hier een soort noodgedwongen kerstreces. Geen afspraken buiten de deur, eten zelf koken of sang klab baan (meenemen naar huis) en geen grote projecten aanpakken. Mieke is vorige week van een verstandskies die haar letterlijk dwars zat verlost, en de afgelopen dagen zaten de naweeën daarvan haar nog steeds dwars. En Yira, de grootste van de 3 honden, is “geholpen”, zoals dat eufemistisch heet en moet constant kort gehouden worden omdat ze anders in de vijver springt. Zowel kies als hond lijken gelukkig het ergste gehad te hebben. Morgen gaat Mieke de hechtingen eruit peuteren. Uit de hond, wel te verstaan; die in haar mond zijn er afgelopen zondag door de tandarts uit gehaald.

Dat alles betekent niet dat er niets gebeurt. Er staat inmiddels een hydrocultuur-systeem achter het huis, waarin de eerste sla al vrolijk begint te groeien. Omdat we niet weten wat er de afgelopen jaren allemaal op de rijstvelden hier is gespoten, vonden we het verstandiger om groente te kweken via hydrocultuur. Over een dag of 10 moeten we onze eerste eigen sla kunnen eten. Spannend.

Verder zijn we bezig om het bewateren van de planten te vereenvoudigen, door er lange slangen langs te leggen met een gaatje bij iedere plant. Slang aankoppelen en kraan open zetten is nu genoeg. Veel handiger dan sjouwen met gieters of met slangen die in de knoop raken de tuin door te slepen.

De zonne-energie functioneerde een tijdlang niet naar behoren. Hoewel we extreem zuinig met elektriciteit omgaan bleef het systeem afslaan wegens onvoldoende capaciteit. Uiteindelijk bleek een kapotte accu de schuldige. Dankzij een reserveaccu gaat de elektra nu weer als een zonnetje.

Op huisdierengebied neemt de spanning toe. Een aantal keren had Mieke al een koppel hoppen (of is het hops?) over zien vliegen. Ongelofelijk mooie vogels met een weelderige kleurige kuif. Van de week zat er zo maar eentje in onze cassave, maar hij bleef helaas niet wachten tot we de camera paraat hadden. Nu horen we hem/haar met enige regelmaat hoppen, en hebben we ze ook al kunnen spotten in een boom van buurman Ien. Die foto komt dus ook wel binnenkort.

Aan de slangenverzameling kunnen we er ook weer eentje toevoegen. Deze gleed over onze oprit. Een voor mensen onschuldige kikkervanger van een centimetertje of 40. Wel een schattig tongetje. En wie heeft nou zóiets op zijn tafel kruipen?

En dan kunnen we natuurlijk vrijwel dagelijks genieten van mooie zonsopkomsten en -ondergangen. Van de week kwam de zon aan de ene kant op, terwijl de volle maan aan de andere kant aan het ondergaan was. Dat moest even gefilmd worden. Helaas is goed te zien dat ik op een drijvende vlonder sta en geen statief gebruik. Voor wie een dirty mind heeft: nee, ik had niet gedronken.

Mieke Kupers en haar echtgenoot François la Poutré wonen sinds januari 2017 in Thailand. Ze schrijven over zaken die hun aan het hart gaan en of op hun pad komen. Het paar woont in een klein, zelf van bamboe, klei, leem en zand gebouwd huisje in Noord Thailand.

Categorie: Columns, Geluk Tags: François la Poutré, hitte, Kerst, Mieke Kupers, op weg naar, Thailand

Lees ook:

  1. Op weg naar Thailand – De warme dagen voor kerst
  2. Leven in Thailand – te vroeg gejuicht
  3. Op weg naar Thailand – sawadie pimai
  4. Op weg naar Thailand – camera obscura (alleen voor mannen)

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Mieke Kupers en François la Poutré

Mieke Kupers en haar echtgenoot François la Poutré wonen sinds januari 2017 in Thailand. Ze schrijven over zaken die hen aan het hart gaan en of op hun pad komen. 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 10 februari 2025
    Zen Spirit studiegroep 'Het verborgen licht'-vanaf 10 februari 2025
  • 2 mei 2025
    Phowa Studieweek
  • 9 mei 2025
    Seminar Tenzin Wangyal Rinpoche
  • 12 mei 2025
    Maandagochtend meditatie in Amsterdam-West
  • 13 mei 2025
    Verdiepingsbijeenkomst Hand in hand met de Boeddha
  • 13 mei 2025
    Dinsdagavond op even weken samen mediteren in Almere Buiten
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • 13 mei 2025
    Oude boeddhistische inzichten voor geslaagde moderne relaties
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Weet jij wat een anker is? Test jezelf!

    Hans van Dam - 2 mei 2025

    Deel 3 van een 5-delig dwaalgesprek over de mystieke roos.

    ‘Het leven zelf is zazen’

    Wim Schrever - 28 april 2025

    De grote tragedie hier in het Westen is dat we onze eigen spirituele traditie zo snel hebben opgegeven en met het badwater -de religie- ook het kind -de spiritualiteit- hebben weggegooid. Terwijl een mens fundamenteel nood heeft aan spiritualiteit, aan zingeving.

    Geschiedenis als wapen deel 1

    Kees Moerbeek - 20 april 2025

    President Vladimir Poetin zei in 2014: ‘Onze collectieve herinnering bepaalt onze cultuur, onze geschiedenis en onze tegenwoordige tijd. En onze toekomst zal worden gevormd aan de hand van onze historische ervaring.’ Hij is het zelf die actief deze herinnering en ervaringen vorm geeft en propageert. Ivo van de Wijdeven schrijft dat in de Sovjettijd er nog werd gegrapt dat het land een zekere toekomst had, maar een onvoorspelbaar verleden. Onder Poetin is Ruslands geschiedenis als in beton gegoten. Er is maar één historische waarheid en deze is verankerd in de grondwet en de Nationale Veiligheidsstrategie.

    Jaloerse goden te slim af – de geschiedenis de baas…?

    gastauteur - 13 april 2025

    Hongersnood in een hermetisch afgesloten kuststrook die onwillekeurig aan de vernietigingskampen van weleer doet denken, besmet met meer dan een zweem van genocide… Regeert Adolf Hitler over zijn graf heen? Want bestaat Israël niet bij diens gratie? Zou zonder die bittere nazi-erfenis Palestina als land van drie monotheïstische religies niet nog gewoon zo heten? Is de grond er niet vervloekt, juist door godsdiensten die, gevoed vanuit één fictieve bron, vervolgens als protestbeweging steeds in chronologische volgorde aan haar voorgangster ontspruiten, waarmee de kiem voor een eeuwigdurende vete om de absolute waarheid is gelegd? En claimt niet elk van deze broeder- of zusterstromingen dat stuk met hun aller bloed doordrenkte aarde, aanvankelijk voor Abrahams JHWH, vervolgens voor Jezus’ Vader en ten slotte voor Allah – drie godheden die, in verbitterde onderlinge jaloezie verwikkeld, strijden niet alleen om religieuze hegemonie, maar ook om de profane en politieke macht?

    Wat is quiëtisme?

    Hans van Dam - 27 maart 2025

    Over het stillen van de wil.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Paus Leo XIV – ‘help ook elkaar om bruggen te bouwen – met dialoog, met ontmoeting’
    • Aardbeving van magnitude 3,7 schokt Tibet
    • Vrijdag Zindag – Wat Schoof had willen zeggen
    • Je kunt niet gezond zijn op een zieke planeet
    • Het pad uit het woord

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.