• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Sogenji desu: KAIRO

2 augustus 2020 door Bertjan Oosterbeek

“Vanochtend de eerste écht koude ochtend. Het zal buiten niet warmer dan een graad of zeven geweest zijn. Ineengedoken als een oud vrouwtje zat ik aan de ontbijttafel.” Dat schreef ik op 27 oktober in mijn aantekenschriftje. Ik moest er hard om lachen, toen ik het een maand later weer terug las. Want inmiddels keek ik alweer uit naar de tijd dat het ‘s ochtends eindelijk weer rond de zeven graden zou zijn. Maar dat zou nog wel even gaan duren.

Oktober is wat betreft het weer één van de beste maanden in Sogenji. De uitputtende hitte van de zomer is dan eindelijk voorbij en de muggen – die je in september nog helemaal gek maken – zijn bijna allemaal verdwenen. Met een graadje of twintig graden is het overdag nog lekker warm en de lucht is meestal strakblauw. Maar in november wordt het snel kouder en vanaf de eerste week van december zakt de temperatuur ‘s nachts geregeld onder de nul.

Vanaf die tijd stond er dan ook een klein kacheltje in de zendo. Niet dat dat heel veel uitmaakte, want het hield de temperatuur maar nét boven de nul. Bovendien brandde het alleen tijdens zazen, zodat het daarna binnen gewoon weer even koud was als buiten. En misschien vond ik dat wel het ergste aan de kou: niet dát het koud was, maar vooral dat het altijd en overal koud was.

In Sogenji veranderde iedereen daarom dan ook langzaam maar zeker in een Michelin-mannetje. Want zolang je er maar niks van zag, mocht je net zoveel kleren dragen als dat er onder je samugi (zenpak) paste. En dat was best veel. Ik bijvoorbeeld droeg:

  • Eerst een laag thermisch ondergoed, het warmste dat ik in Nederland had kunnen vinden
  • Daaroverheen lang, gewatteerd ondergoed dat ik in Japan gekocht had
  • Daar weer overheen twee truien: één fleece en één van katoen
  • Daaroverheen de dikke binnenvoering van mijn Northface-bergsportjas
  • En als laatste, wanneer het echt koud was, om mijn nek nog een Mickey  Mouse-sjaal die ik in de 100 yen shop had gekocht

KairoZoveel laagjes hielden je natuurlijk wel warm. Alleen: je kaalgeschoren hoofd, je voeten en je handen moesten zowel tijdens zazen als bij de choka (sutra’s reciteren om vier uur ‘s ochtends) onbedekt blijven. Een muts of handschoenen dragen mocht niet. En dat was vooral voor je handen afzien. Die werden na een tijdje ijs- en ijskoud; zo koud dat je ze nauwelijks nog voelde en dat je er geen enkele kracht meer in had. Dat maakte bijvoorbeeld het ontbijt tot een bijzondere opgave, want het was bijna onmogelijk om met zulke koude handen je stokjes vast te houden… laat staan om er ook nog eens mee te eten.

Maar Japanners hebben overal een oplossing voor. En omdat Japanners niet van kou houden, liggen er al vanaf half november – hoog opgestapeld en in allerlei soorten en maten – kairo in de supermarkten: luchtdicht verpakte papieren zakjes met daarin een zanderig poeder. Zodra dat poeder met zuurstof in aanraking komt, wordt het heet – een graad of zeventig. Sommige kairo zijn zo klein, dat je ze makkelijk in je handen kunt houden, en andere zijn voorzien van een plakstrip, zodat je ze aan de binnenkant van je kleren kan vastmaken. En daar waar mutsen en handschoenen taboe waren, waren de kairo wél toegestaan. Tenminste – dat spreekt voor zich – zolang je het maar niet kon zien. En geloof het of niet: een aantal van ons plakte zich er letterlijk van top tot teen mee vol. So much voor het zware kloosterleven!

Een beetje too much voor mij. Het was toch een beetje vals spelen, vond ik. Want uiteindelijk viel er ook met de kou – zelfs met de kou – best te leven. Gewoon omdat je wist dat er altijd weer een einde aan kwam. Zo kon je –wachtend op sanzen in de kohojo – al stiekem je handen onder je hakama houden. Iets wat officieel niet mocht, maar wat – zeker op heel koude ochtenden – oogluikend werd toegestaan. Na sanzen weer terug in de zendo brandde het kacheltje dat nét de ergste kou wegnam. En daarna was het ontbijt. En ook al was het bijna onmogelijk om met je ene hand de eetstokjes vast te houden, met je andere hand had je wél lekker een kommetje hete rijst of soep vast.

En mocht je het daarna nog steeds koud hebben: na het ontbijt was het werken geblazen. En daarvan werd je vanzelf weer warm. Gegarandeerd.

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

Bertjan Oosterbeek schrijft nog meer verhalen, ook over zen. En die zijn te lezen op zijn website www.bertjanoosterbeek.wordpress.com?

(c) 2012 Bertjan Oosterbeek

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Geluk, Zen Tags: Bertjan Oosterbeek, Japan, Kairo, klooster, kou, roshi, Sogenji desu

Lees ook:

  1. Sogenji desu: SANZEN
  2. Sogenji desu: Hiroshima
  3. Sogenji desu: SUSOKKAN
  4. Sogenji desu: SATORI

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 28 februari 2021
    Discovering Padmasambhava (online)
  • 1 maart 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 3 maart 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 3 maart 2021
    Weten - Niet Weten | Cursus Lotus Trilogie online
  • 4 maart 2021
    Doorlopende groep Vipassana Haarlem
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Mijmeringen over bewustzijn

Rob van Boven en Luuk Mur - 23 februari 2021

Je trok in je jeugd de conclusie dat je niet gewenst was. Met die ervaring ging je de wereld zien. Dat werd het fundament van je geloofssysteem. Je ging jezelf beschermen tegen deze pijnlijke gevoelens, die het gevolg zijn van wat je bent gaan geloven.  Dat kan zijn door jezelf zoveel mogelijk terug te trekken of vooral niet lastig te zijn. Of misschien ging je juist heel nadrukkelijk aanwezig zijn, wat door anderen juist als heel vervelend ervaren kan worden.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 2 en slot))

Erik Hoogcarspel - 21 februari 2021

Het is niet verwonderlijk dat het begrip “gelijkheid” in andere culturen geen rol speelt. Blijkbaar heeft men daar wel van de ervaring geleerd. Voor Confucius waren rangen en standen in de maatschappij noodzakelijk voor een harmonische en goed functionerende samenleving. Een referendum zou volgens hem alleen maar tot grote rampen leiden, want ongeletterde en slecht opgevoede mensen kunnen niet weten wat het beste is voor ieder.

Het ongelijk van de gelijkheid (deel 1)

Erik Hoogcarspel - 20 februari 2021

We leven in procrustische tijden waarin gelijkheid heilig is geworden. Onderscheid, discriminatie, is zo’n beetje de bron van alle kwaad. We moeten allemaal gelijk zijn. Alle kinderen in een klas, allemaal schaatsen of naar het strand op hetzelfde moment, allemaal dezelfde kleding en dezelfde maten, met wat elastiek in de stof past het toch wel.

Paul Boersma – Het portret als valkuil

Paul Boersma - 16 februari 2021

Het Boeddhabeeld is een symbolische weergave van de vergoddelijkte mens, van de verlichte mens, van de mens waarin wijsheid en mededogen tot volle ontplooiing zijn gekomen. Het is een toonbeeld van harmonie.

Zó ontken je het klimaatvraagstuk óók. Dat kan anders!

gastauteur - 9 februari 2021

De crisis lijkt te groot, te massief om door de massa’s goed begrepen te kunnen worden. Let wel, het staat hier goed, die massa’s mensen zijn niet dom, er is niets neerbuigends bedoeld, maar de omvang van de problemen en de belangenstrijd er omheen zijn dermate groot dat begrip en theorie moeilijk ‘populair’ te maken zijn. Alleen maar roepen dat het ‘heel erg’ is, motiveert ook niet echt. En dan nog de (on)kosten van de benodigde maatregelen, wie draait ervoor op?

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Hans van Willenswaard – Het mysterie van de Zwarte Tulp (8) – de boeddhistische kloosterling
  • Mijn (tijdelijke) staat van zijn
  • Ardan
  • Niet-weten is geen metenschap
  • De virtuele denkster 306

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens