• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Boeddhisme » Zen » Sogenji Desu: KOMAKU (deel 2)

Sogenji Desu: KOMAKU (deel 2)

6 augustus 2020 door Bertjan Oosterbeek

Het was nog maar twee dagen geleden dat ik mijn trommelvlies gescheurd had, maar ik zat dus alweer bij de oorarts. Met een bezorgde blik keek hij me aan. Niet vanwege mijn oor, maar vanwege mijn gezicht. Het zat vol met krassen en schrammen. Hij gebaarde dat ik op de stoel kon gaan zitten.

– ‘What happened to you?!‘ vroeg hij.
– ‘I hit a tree this morning while running. Could you please check if my ear is OK?‘

De enige keer dat ik het in Sogenji écht even niet meer zag zitten, was die ochtend voor de hondo, op de grond met m’n knieën in het natte zand. Tegen een boom op gelopen en daarna ook nog eens gestruikeld. In mijn mond proefde ik bloed en ik voelde hoe een ader vlak boven mijn wenkbrauw heftig klopte. Vast een flinke schram. Damn, waarom moest dat nu net mij weer overkomen? Eerst mijn trommelvlies, en nu dít…

Iedere ochtend renden we zo hard als we konden van de zendo naar de kohojo om daar als eerste voor sanzen aan de beurt te zijn (zie koban). Een oude traditie in Rinzai-zenkloosters, die vast al voor heel wat verstuikte enkels, gebroken tenen en blauwe plekken gezorgd heeft. In Sogenji was dat niet anders en nu het ’s ochtends vroeg nog pikdonker was al helemaal. Bijna onverantwoord.

Zodra het belletje voor de vierde keer geklonken had, was het eerst de kunst om zo snel mogelijk de zendo zien uit te komen: slippers aan, om het altaar heen lopen, snel maar voorzichtig over de hoge drempel van de uitgang stappen, meteen daarna een haakse bocht naar links, over het smalle bruggetje en dan onder de poort door naar buiten. Dan, eenmaal buiten, over het donkere bospad – met aan beide zijden een greppel waar je niet in moest stappen – richting de hondo rennen. En tenslotte – laverend tussen een stuk of wat kleine struikjes die in het donker bijna onzichtbaar waren – nog een eindspurt naar de ingang van de kohojo.

Krab sogenji desu Kamaku deel 2Die ochtend liep achter Sergei, een stevige Rus die ieder jaar voor een maand of twee naar Sogenji kwam. Iedereen ren-schuifelde zo hard als dat in het pikkedonker mogelijk was over het bospad. Afgezien van Sergei’s brede rug voor me zag ik verder geen hand voor ogen. Ik ging daarom helemaal op hem af en toen Sergei dus opeens begon te rennen, zette ik ook meteen aan.

Plotseling sprong hij een halve meter opzij. En voordat ik wist wat er gebeurde, klapte ik met mijn hoofd tegen een dikke tak en voelde ik naalden in mijn gezicht prikken. En meteen daarna de zoete geur van hars. Tegen de dennenboom aan het einde van het pad opgelopen. Ik was wat verdwaasd, maar kon toch maar één ding denken: dóórgaan, zo snel mogelijk naar sanzen. Toen trapte ik met m’n linkervoet op de onderkant van mijn hakama, struikelde en viel voorover in het zand.

– ‘Are you allright?‘ schreeuwde Kosho, die voorbij kwam rennen.

– ‘Yes, I think I’m OK,‘ riep ik terug.

Afgezien van wat schrammen voelde ik verder geen pijn. Ik kon alleen niet inschatten hoe het met mijn oor zou zijn; of die klap misschien nog voor meer schade gezorgd had. In de verte zag ik in het licht van de deur nog net de laatste mensen de kohojo binnengaan.

Ik stond weer op en liep ik langzaam verder. Niet naar de kohojo, maar naar de keuken om mijn gezicht te wassen. Het was heerlijk om het warme water te voelen en het daarna met een schone handdoek m’n gezicht droog te deppen. Maar toen ik mijn brilletje weer op wilde zetten, kon ik dat nergens meer vinden. Het lag niet naast de wasbak, niet op de tafel daarachter, en ook niet op één van de lange eettafels die daarachter stonden. Langzaam begon het me te dagen dat ik mijn brilletje misschien wel helemaal niet opgehad had toen ik de keuken binnenkwam. En dat ‘ie waarschijnlijk nog ergens buiten op de grond lag.

Snel liep ik terug om het te gaan zoeken. En ik kon mijn ogen bijna niet geloven: schijnbaar onbeschadigd zag ik mijn brilletje midden op het pad liggen. Dat niemand erop was gaan staan! Maar ik had te vroeg gejuicht. Toen ik het weer op wilde zetten, ontdekte ik dat het linker glas miste. En het montuur was aan de bovenkant gebroken…

De oorarts pakte z’n otoscoop en onderzocht uitgebreid mijn oor. ‘Mmmmhhhhh?!’ liet hij zo nu en dan horen – een redelijk hard, langgerekt, wat verbaasd klinkend geluid waarvan ik de betekenis niet goed kon raden. Was dit nou goed of slecht?

– ‘The infection in your ear has disappeared,’ zei hij. ‘I think I can apply a tissue now.‘

Hij riep iets in het Japans naar zijn assistente, die naar een grote kast liep en daaruit een met blauwe letters bedrukt plastic zakje haalde. De oorarts liet het me zien.

– ‘This is a tissue made of crab,‘ zei hij.

– ‘Crab?‘ vroeg ik, terwijl ik met mijn handen de scharen van een krab nadeed om te checken of ik hem goed begreep.

– ‘Yes, that it,’ knikte hij.

Hij knipte een klein rondje uit het tissue, en manoeuvreerde dat – met een dun tangetje, waarvan de bek haaks op het onderstuk stond – in mijn oor. Daarna plakte hij het vast met een lijm die op een soort van dun wattenstaafje was aangebracht.

– ‘I glued the crab to your eardrum,‘ zei hij toen hij klaar was. ‘It will help to heal your ear.’

– ‘Ah?‘

– ‘Your eardrum can grow over it and after a while the tissue will dissolve,‘ legde hij uit.

Opeens keek hij me verschrikt aan. – ‘Are you allergic to crab?‘ vroeg hij.

– ‘I don’t know,‘ zei ik, ‘I never eat crab. I don’t like it…‘

Deze week deel 3 (slot).

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

Bertjan Oosterbeek schrijft nog meer verhalen, ook over zen. En die zijn te lezen op zijn website www.bertjanoosterbeek.wordpress.com?

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Zen Tags: Bertjan Oosterbeek, deel 2, Japan, Kamaku, klooster, oorarts, roshi, Sogenji desu, zen

Lees ook:

  1. Sogenji Desu: KOMAKU (deel 2)
  2. Sogenji desu: KOMAKU (slot)
  3. Sogenji desu: SUSOKKAN
  4. Sogenji Desu: OFURO

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

23 mrt
Zen Meditatie Introductie
23 mrt 23
30 mei
Vipassana meditatie Rotterdam
30 mei 23
Rotterdam
31 mei
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
31 mei 23
01 jun
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
1 jun 23
03 jun
Zen in Twente ochtend met Doin Sensei op 3 juni
3 jun 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    Waarover praten we als we het over identiteit hebben?

    Kees Moerbeek - 28 mei 2023

    Zolang de identiteitsstrijd werd gevoerd uit naam van gemarginaliseerde of als minderwaardig beschouwde minderheidsgroepen, stond deze op het programma van links. Zodra de referentiegroep echter een meerderheid werd, of een groep die zichzelf superieur opstelde naar andere groepen, werd het bestempeld als een rechts of extreemrechts geluid.

    Daoïsme, de mystieke traditie, een bloemlezing

    Erik Hoogcarspel - 27 mei 2023

    Jan de Meyer (1961) is sinoloog en vertaler. Hij doet al 40 jaar onderzoek naar het daoïsme en hij heeft een nieuwe bloemlezing geschreven van de belangrijkste teksten van het daoïsme. De meeste lezers zijn al bekend met twee beroemde teksten uit deze Chinese traditie: de Laozi en de Zuangzi. Beide teksten zijn al verschillende malen in het Nederlands vertaald, onder andere door de bekende sinoloog Kristoffer Schipperṣ.

    ‘Meebewegen met wat er is’

    gastauteur - 15 mei 2023

    Als het gaat om dak- en thuisloze mensen wordt er door de maatschappij merendeels nog vanuit 'schuld en eigen verantwoordelijkheid' gedacht. Men heeft vaak het verkeerde idee dat iedere persoon in Nederland eigen verantwoorde keuzes maakt en dus verantwoordelijk is voor diens eigen lijden. Of men denkt dat het heel makkelijk is om een uitkering aan te vragen. De gewone burger weet niet hoe het is voor iemand die in een totaal andere realiteit zit.’

    Ras – nutteloze, kwaadaardige onzin

    Kees Moerbeek - 14 mei 2023

    Angela Saini heeft voor haar boek Superieur: de terugkeer van de rassentheorie zo’n beetje alle literatuur over rassenwetenschap doorgespit, schrijft ze. Veel genetici menen dat als genetica bewijst dat er nauwelijks reden is om rassenonderscheid te maken, het dus snel afgelopen zal zijn met racisme. Was het maar waar. Racisme is juist een sociale constructie met een enorme invloed, constateert ze.

    Waarom we beter denken dan we denken

    Erik Hoogcarspel - 5 mei 2023

    Je hoort nogal eens zeggen dat mensen van nature redeloos zijn en tot de meest bizarre meningen en handelingen in staat. Voor wie regelmatig de krant leest of het nieuws via andere media volgt, lijkt dit zelfs vanzelfsprekend. Het is daarnaast allang in zekere kringen gebruikelijk om de mens te beschouwen als een onderdeel van de natuur, een wezen dat zijn dierlijke afkomst verbergt onder een dun vernislaagje van beschaving.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Tussen veranderlijk en onveranderlijk vind je de deur naar non-dualiteit
    • Waarover praten we als we het over identiteit hebben?
    • Guy – Kom en kijk (P. ehipassiko)
    • Ludo – Wind
    • Ardan

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens