• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Columns » Sogenju desu: TOSHI KUMI

Sogenju desu: TOSHI KUMI

29 juli 2020 door Bertjan Oosterbeek

Do you think you have a shitty job? Read this…

Het leven in zenklooster Sogenji bestond natuurlijk niet alleen maar uit ‘op een kussentje zitten’. Er werd ook hard gewerkt. Want samu (Japans voor werk) was voor de training misschien nog wel belangrijker dan het mediteren. Samu is ‘zazen in action‘ – forgetting yourself completely, learning to do the work while polishing your state of mind. De regel was daarom: eerst samu, daarna zazen en dan pas de soetra’s. In die volgorde en niet anders.

zenklooster strontruimenAl met al werkten we zo’n 4-5 uur per dag. Iedere ochtend – zelfs op onze vrije dagen – begonnen we met het aanharken van het park. Daarna inside cleaning: het schoonmaken van de zendo, de toiletten, de douche en ons keukentje; de vloeren en tatami vegen; de ramen wassen. Kortom: alles wat schoongemaakt kon worden maakten we schoon, iedere dag opnieuw. In  Japan zeggen ze dan ook niet voor niks: ‘zo schoon als een zenklooster’.

De echte samu begon meestal zo rond half tien, na een korte koffiepauze. Het werk kon van alles zijn en hing af van wat er die dag op de grounds van Sogenji te doen was. Vaak werken in het park – bomen en heggen snoeien, grasmaaien, héél veel wieden tussen het mos of bamboe zagen. En ook dingen als de dichtgeslibde afvoerkanalen uitbaggeren, de zandpaden herstellen als het zand na een zware regenbui weggespoeld was, het hete water voor de o-furo (ons grote gezamenlijke bad) klaarmaken, allerlei reparaties uitvoeren, hout hakken en ga zo maar door.

En eens elke 1-2 maanden tōshi kumi. De eerste keer dat ik dat – tōshi kumi – hoorde, vond ik dat heel erotisch klinken, bijna als kama soetra. Zou ik ingewijd gaan worden in de geheime liefdeskunst van zen? Helaas bleek al snel wat de harde werkelijkheid was. Tōshi kumi stond voor toilet dumping.

In Japan zijn er geregeld aardschokken en aardbevingen. Daarom is er op veel plekken nooit riolering aangelegd. Het risico op beschadiging is gewoon te groot en repareren lastig. In plaats daarvan zijn de wc’s van meeste huizen en gebouwen in Japan – en ook die van Sogenji – aangesloten op een ondergrondse septictank. Die wordt dan eens in de zoveel tijd leeggepompt door een tankwagen. Maar omdat het terrein van Sogenji voor zulke wagens ontoegankelijk was, moesten wij onze tanks – zeven in totaal – met de hand leegscheppen. Dat ging ongeveer zo.

Eerst haalden we van het kleine zoldertje boven de zendo de luchtdichte plastic tas waarin de kleren speciaal voor toilet dumping zaten naar beneden. Niet dat die kleren nou zo vies waren of stonken, integendeel. Sommige van de samugi’s (werkpakken) zagen er zelfs beter uit dan die we dagelijks droegen. Het was meer dat er aan die kleren toch ‘een luchtje’ bleef hangen en daarom apart gehouden werden. Dan sloten we alle ramen en deuren van de zendo en kon het echte werk beginnen.

De eerste klus was om ergens op de grounds – liefst ergens achteraf – een diepe kuil te graven, waarin we dan de inhoud van de septictanks konden lozen. Dan haalden we met een lange stok waaraan aan het eind een klein, emmervormig schepje zat de inhoud van de tanks naar boven – een stinkende, geelbruine ‘soep’ waar bovenop nog de onverteerbare vliesjes van de genmai rijst dreven. Die schepten we dan in grote vaten waarin per stuk zo’n 30 liter ging. Twee van zulke volle vaten hingen we dan met touw aan een stevige bamboestok, die we dan met z’n tweeën – één voor, één achter – met de bamboestok op de schouder richting de kuil droegen.

Je moest voorzichtig lopen om te voorkomen dat de inhoud ging klotsen en over de rand liep. En ook om onderweg niet over een van de boomwortels te struikelen, want het was nog best een eind lopen. Bij de kuil liet je ‘de soep’ dan voorzichtig en zonder te spatten uit het vat lopen. En daarna zo snel mogelijk weer terug om de volgende lading te halen, want er was veel werk en weinig tijd. Een zwaar en smerig klusje dus.

Wat leer je daar nou van? Allereerst natuurlijk om dankbaar te zijn voor het mooie rioleringsstelsel dat we hier in Nederland hebben. (Sta daar maar eens bij stil, de volgende keer dat je doortrekt.) Ook dat ik fysiek veel sterker ben dan dat ik ooit had gedacht. Uiteindelijk liep je toch zo’n vijftien keer op en neer, en dat met toch een behoorlijk gewicht op je schouder. De eerste paar keer gaat nog wel, maar dan ga je je schouders toch echt wel voelen. En dan tóch door kunnen blijven gaan, omdat het werk nou eenmaal moet gebeuren.

En dat ook dit ‘gewoon werk’ is en alles went – zelfs de stank en de pijn in je schouders. De weerzin tegen dit soort klussen zit vaak toch vooral in je hoofd. Als je eenmaal bezig bent, dan is er eigenlijk niet zoveel aan de hand. Dan doe je het gewoon. En voor hoeveel dingen geldt dat uiteindelijk wel niet?

So: do you still think you have a shitty job? Think again!

In 2012 en 2013 plaatste het Boeddhistisch Dagblad elke veertien dagen het relaas over de belevenissen in een Japans klooster van Bertjan Oosterbeek. Hij bracht daar een jaar door. Wij plaatsen nu opnieuw de hele lezenswaardige serie, echter in een hogere frequentie.

De verhalen ‘Sogenji desu – verhalen uit een Japans zenklooster’ zijn gebundeld en verkrijgbaar als boek en e-book.

Bertjan Oosterbeek schrijft nog meer verhalen, ook over zen. En die zijn te lezen op zijn website www.bertjanoosterbeek.wordpress.com?

(c) 2012 Bertjan Oosterbeek

Zie ook een mooi interview http://www.bertjanoosterbeek.nl/video.html

 

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Bertjan Oosterbeek, Columns, Geluk, Zen Tags: Japan, kama soetra, klooster, roshi, samu, strontscheppen, toilet dumping, zendo

Lees ook:

  1. Sogenji desu: SANZEN 2
  2. Sogian Desu: NENGE MISHO
  3. Sogenji desu: ROHATSU
  4. Sogenji desu: KAIRO

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

Bertjan Oosterbeek

Is bioloog, filosoof en zen student. Tussen 2011-2012 bracht hij een jaar door in het zenklooster Sogenji (Okayama - Japan) om zen te studeren bij zenmeester Shodo Harada Roshi. Eind april 2012 keerde hij terug naar Nederland. Vol van verhalen natuurlijk. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

23 mrt
Zen Meditatie Introductie
23 mrt 23
03 jun
Zen in Twente ochtend met Doin Sensei op 3 juni
3 jun 23
04 jun
Lezing 3 principal aspects of the path
4 jun 23
04 jun
Ontspanningsmeditatie Rotterdam (vipassana)
4 jun 23
04 jun
Rotterdam - geleide meditatie (vipassana meditatie)
4 jun 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    A-sociale media

    Erik Hoogcarspel - 31 mei 2023

    Als boeddhist kun je Internet misschien als oefening gebruiken. Het is in feite een karikatuur van saṃsāra. De begeerte, de afgunst, de woede, de illusie en de leegte zijn er nog gemakkelijker te begrijpen. Als je het scherm van je mobieltje kunt leren zien als een soort ingewikkelde lamp waar niets gebeurt, kun je misschien ook begrijpen dat de werkelijkheid waarin je leeft een soort openheid is waar echt niets gebeurt.

    De afsluiting van de A12 en het boeddhisme

    Joop Ha Hoek - 30 mei 2023

    Mag je de snelweg A12 een paar uur afsluiten om de mensheid te behoeden voor de ondergang? Is het erg om als automobilist even stilte staan of op die dag de weg te vermijden. Was de Boeddha ook een dwarsligger? Zanger/componist Hans de Booij  schuwde als boeddhist het eenvoudige handwerk niet.

    Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

    Joop Ha Hoek - 29 mei 2023

    ‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

    Waarover praten we als we het over identiteit hebben?

    Kees Moerbeek - 28 mei 2023

    Zolang de identiteitsstrijd werd gevoerd uit naam van gemarginaliseerde of als minderwaardig beschouwde minderheidsgroepen, stond deze op het programma van links. Zodra de referentiegroep echter een meerderheid werd, of een groep die zichzelf superieur opstelde naar andere groepen, werd het bestempeld als een rechts of extreemrechts geluid.

    Daoïsme, de mystieke traditie, een bloemlezing

    Erik Hoogcarspel - 27 mei 2023

    Jan de Meyer (1961) is sinoloog en vertaler. Hij doet al 40 jaar onderzoek naar het daoïsme en hij heeft een nieuwe bloemlezing geschreven van de belangrijkste teksten van het daoïsme. De meeste lezers zijn al bekend met twee beroemde teksten uit deze Chinese traditie: de Laozi en de Zuangzi. Beide teksten zijn al verschillende malen in het Nederlands vertaald, onder andere door de bekende sinoloog Kristoffer Schipperṣ.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het jaar 2023 – dag 133 – rijkswegen
    • Aanleg stuwdam – China jaagt lokale Tibetaanse bevolking van hun land
    • De Boeddha
    • “Ik dacht dat ik gek werd.” in 2Doc: Alleen thuis met een dienstwapen
    • VrijdagZindag – Dilemma

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

     

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

     

    Privacy en cookies

    Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

    Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

    Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

    Noodzakelijke cookies

    Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

    If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

    Privacy

    Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens