Dat het virus de wereld in kwam is de schuld van de Chinezen. Dat het Europa binnenkwam komt door de Italianen. Dat Nederland uiteindelijk ook werd getroffen ligt aan de Brabanders. En de besmettingen in de VS zijn binnengebracht door de Europeanen en de Chinezen samen. Er móet blijkbaar een schuldige aangewezen worden. In ons/onze prachtige werelddeel/land/provincie/stad/wijk/straat/familie had zoiets immers nooit kunnen gebeuren.

In vergelijking met andere landen gaat het er hier in Thailand tamelijk rustig aan toe. We zijn geen grote nieuwsslurpers, maar als we helemaal geen nieuws zouden hebben gevolgd, hadden we waarschijnlijk niet eens geweten dat er iets aan de hand was. Pas sinds kort wordt je temperatuur gemeten als je de supermarkt binnen wilt. En vandaag zagen we voor het eerst een melding bij een restaurant dat ze bij voorkeur hebben dat men het eten thuis nuttigt.

De overheid heeft inmiddels een aantal maatregelen genomen, die er in de praktijk op neerkomen dat het bijna onmogelijk is om het land nog binnen te komen. Er is een medische verklaring nodig dat men niet besmet is, maar probeer maar eens een arts te vinden die zo’n verklaring wil tekenen. Verder wordt vol ingezet op het stimuleren van mondkapjes dragen. Toeristen die een mondkapje weigerden aan te nemen van de minister van volksgezondheid konden op een uitbrander rekenen. Dezelfde minister wist te melden dat het grootste gevaar kwam van de “vieze farang” die zich niet wassen (farang is hier de benaming voor blanken). Het mechanisme om naar oorzaken buiten je eigen groep te wijzen, als er vervelende dingen gebeuren, is universeel. Het enige verschil met Nederland is dat we daar “wij” zijn, terwijl we hier “hullie” zijn.

721 besmettingen zijn er inmiddels hier en er is 1 persoon overleden. Of dat aantal zo laag is omdat het virus hier niet gedijt of omdat er minder getest wordt is de vraag. Het aantal besmettingen stijgt de laatste dagen sneller, vandaar dat de regering een gedeeltelijke lockdown heeft afgekondigd in Bangkok. Onder meer de horeca moet daar dicht. Bij gebrek aan enig sociaal vangnet rest de werkers niets anders dan Bangkok te verlaten en terug te gaan naar huis. Bangkok is namelijk dubbel zo duur als het noorden, en in de lokale gemeenschappen daar wordt nog goed voor elkaar gezorgd. Als je geen inkomen meer hebt is dat dus de enige plek waar je nog heen kunt. Gevolg is topdrukte in treinen en bussen en de vrees dat het virus zich nu snel door de rest van Thailand gaat verspreiden. Vermoedelijk heeft het daar geen vieze farang voor nodig.

De kans is intussen behoorlijk groot dat er ook hier een hele of gedeeltelijke lockdown aankomt. We zitten dan hier tussen de rijstvelden nog niet zo beroerd. De dichtstbijzijnde buren wonen op ruim 300 x anderhalve meter, dus we kunnen veilig naar buiten. Het plaatselijke restaurantje zal wel voor afhaalmaaltijden gaan zorgen, we hebben onze hydrocultuur-sla, dagelijks verse eitjes en een doos noedelsoepjes en er is genoeg te doen rond het huis om ons niet te hoeven vervelen.

Als voorloper kwam vandaag via het gedicht van de dag dit prachtwerkje van Ingmar Heytze binnen.

En intussen gaat in China het verhaal dat de Amerikanen het virus in Wuhan gedropt hebben: de cirkel is rond. Zie je wel: er zijn altijd wel hullies aan te wijzen, want aan ons kan het niet liggen. Eigenlijk zijn we allemaal hullie.