Deze week reed ik over een singel langs het huis van Paul. Paul is dood, volgens menselijke maatstaven vroeg gestorven. Hij was ziek, zijn eigen nieren waren kapot. En de gedoneerde nieren van zijn zoons hielden hem niet in leven.
Ik ontmoette Paul lang geleden in een kroeg. Hij was toen al fotograaf maar nog niet zo beroemd als hij later zou worden. Ik was een zwervende hippie. We richtten het later fameuze persbureau RPR op. Fotografeerden, filmden en schreven artikelen en teksten en werkten voor tv. We leverden onze producties aan binnen-en buitenlandse media. We schreven niet over maar met de arbeiders in de wijken. Daar lag ons hart.
Ons werk was soms best wel gevaarlijk. Paul werd het meest in elkaar geslagen of met stenen bekogeld. Soms werden we beschoten. Sommigen stelden ons werk niet op prijs. We hadden samen ook veel lol, dikke pret.
Daar moest ik aan denken toen ik zijn huis passeerde. Ik werd er een beetje verdrietig van, dat hij dood is en wij geen herinneringen meer op kunnen halen.
Moedig voorwaarts!
marein zegt
<3