Think you’re enlightened? Go spend a week with your parents!
– Ram Das
De feestdagen. Ze zit op de bank tegenover me, kruipt onder mijn huid en trekt het bloed onder mijn nagels vandaan. Demente oma, oftewel: mijn schoonmoeder. Het is dag twee van haar vijfdaagse bezoek en we zijn de hele dag met zijn tweeën omdat mijn man ervantussen is met zijn kunstclub. Fijn. Even naar buiten kan niet want ze loopt slecht, wil niet in een rolstoel en bovendien striemt de regen tegen de ramen. We zitten dus binnen, in onze huiskamer die almaar kleiner lijkt te worden. Zoals gewoonlijk is ze in opperste staat van verwarring. Ieder gesprek wordt na het uitspreken van de laatste zin onmiddellijk volledig gewist waarna ze hetzelfde gesprek opnieuw wil voeren. Het gespreksthema is al urenlang De Kerstboom. Voor de 63e keer in een half uur informeert ze naar de kerstboom: hoe groot hij is, hoe duur hij was, hoeveel ballen erin hangen en of we ieder jaar iets nieuws kopen. Mijn antwoorden varieer ik om het nog een beetje spannend te houden maar ik voel mijn geduld en compassie wegsijpelen en plaats maken voor iets dat toch wel erg lijkt op agressie.
Verlichtingservaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, zoveel is weer duidelijk. Het geestelijk pad gebeurt precies daar: in de geest. Verder nergens. Misschien dat door regelmatig zitten die stille plek in jezelf wat toegankelijker wordt maar verder? Ik had me voorgenomen compassievol te zijn: mislukt. Ik had me voorgenomen geduldig te zijn: mislukt. Ik had me voorgenomen geen enkele poging te doen om haar in het nu te sleuren: mislukt. “Ach,” zegt mijn leraar. “Je bent je ervan bewust en waarschijnlijk was het zonder je beoefening nog erger geweest.” Dat is dus iets dat ik nooit zal weten. Wat doet de beoefening en wie was ik geweest zonder dat? Een slechter mens?
Tijdens de sesshin die – boeddha zij dank! – volgt op het slopende bezoek, leg ik die vraag naast me neer. Ik vraag niet waarom ik beoefen. Ik beoefen. Niets bijzonders. Niets om naar te streven. Ik ploeter door de modder, maar dat is wel de plek waar de lotus bloeit. Dat dan weer wel.
Gelukkig nieuwjaar!
Ronald de Goede zegt
Prachtig, down to earth, verhaal! Bedankt.
Connie Franssen zegt
Graag gedaan, Ronald. Dank voor je reactie!
Wobbe zegt
“Benauwend is het leven in huiselijke omgeving, een stoffig pad,” waarschuwde de Boeddha talloze malen (onder meer in de Majjhima Nikaya I:240). “Na het opgegeven te hebben leven zij in vrede.” (Majjhima Nikaya 66:12)
Joop Romeijn zegt
De Boeddha had het echter ook tegelijk over ethiek , Wobbe
Bijvoorbeeld dat je mensen die afhankelijk van je zijn, niet zomaar kan dumpen. Niet iedereen kan en hoeft non/monnik te worden en het huiselijke leven volledig achter zich te laten.
Dit stukje ging m.i. over het spanningsveld tussen de verschillende (innerlijke) regels waaraan in dit geval Connie zich probeerde te houden.
Connie Franssen zegt
@Joop Dank je, Joop. Had het zelf niet beter kunnen omschrijven..