Deze week kwam in mijn slaap mijn oudste broer tot mij. Hij is dood. Hij zei: ‘De Paus is neergestoken en ma vindt het heel erg.’ Ma is mijn moeder en zij is ook dood.
Ik vind het neersteken van mensen ook erg, of het nou de Paus is of een ander.
Het bericht schokte me. Ik vraag me de hele week al namelijk af: waarom verkondigde mijn broer die boodschap en niet mijn moeder. Is zij in het land van de eeuwigheid opnieuw gestorven? En is ze nu dubbel dood. Of heeft ze mijn broer gevraagd het te vertellen omdat ze daar zelf geen zin in had? Tijdens haar leven had ik met mijn moeder meer contact dan met mijn broer. Heeft mijn broer zijn mond voorbij gepraat? Heeft mijn moeder mij postuum verstoten? Wat is er aan de hand? Misschien komt er een vervolgdroom en zal ik u de inhoud meedelen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.