Mijn vriend en collega misdaadverslaggever zat er terneergeslagen bij en vroeg zich af wat het nut was van zijn werk, inspanning en schrijverij. Ik maakte veel mee met hem, spanning en angst toen wij als journalisten in de grote, boze wereld van de misdaad zaten. Ik schrijf nu boeddhistisch, soms is er geen verschil. Hij bleef achter in het kwaad.
Ik had tegen hem kunnen zeggen: kop op, joh, iedereen heeft wel eens een dipje. Echter, zonder er over na te deken zei ik tegen hem: Je bent een van de rechtvaardigen die niet bezweek onder druk van het grote criminele geld, je bleef overeind in je pogingen om criminelen, misdadige advocaten, rechters en officieren van justitie en notarissen, corrupte politiemensen in de krant te krijgen. Hun malversaties te stoppen. Dat is waar jij voor staat, rechtvaardige.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen.