Toen ik al weer decennia geleden voor mijn boeddhistische leraar neerknielde om mijn toevluchtgelofte te nemen, zei ik: Als ik spijt krijg kan ik hier dan vanaf? Ja, hoor, zei de leraar. Ik heb nooit spijt gehad van die gelofte, draag de essentie daarvan in mijn hart mee. Maar van in beton gegoten situaties hou ik niet.
Ik voel en ben vrij om van politieke partij te wisselen en met dat politieke gedoe niet meer mee te doen, voel me nu een volger van de Boeddha, maar misschien morgen niet meer. Ben als kind tot christen gedoopt maar bezocht in die hoedanigheid nooit een kerk. Ik voel me vrij om nu dit en dan weer dat te denken en dat ook uit te spreken. Ik ben in Nederland geboren maar voel me niet zo.
Maar het doet er allemaal niet toe. Door de tijd ben ik gevormd tot wie ik ben. Een beetje christen, een beetje boeddhist, arbeider, grootverdiener, socialist, communist, democraat, homeopaat, kynoloog, hippie, man, vriend, vader en opa, ex-partner en heel erg mens. Nu ik in de herfst van mijn leven verkeer- misschien valt de winter wel vroeg in, is er een innerlijke rust over mij gekomen die ik niet goed kan verklaren. Ook niet wil. Ik word steeds stiller. Vanuit dat perspectief beleef ik mijn leven, mijn omgeving, de wereld en de mensen daarop.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten.