Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Achtergronden

Nationale Dodenherdenking

door

In eerste instantie werden alleen de in de Tweede Wereldoorlog omgekomen Nederlandse militairen en verzetsstrijders herdacht. Het initiatief hiertoe werd genomen door Jan Drop (1907-1993) uit Den Haag, wiens vader en broer in de oorlog werden gedood. Drop en zijn vrouw Gré hielpen Joden aan onderduikadressen en ontvingen hiervoor de Yad Vashem-onderscheiding. De eerste herdenking werd op 4 mei 1946 gehouden.

Zelfverbranding klimaatactivist Wynn Alan Bruce – boeddhistische visie op zelfdoding

door

Het boeddhisme wijst zelfmoord niet categorisch af, hoewel de goedkeuring ervan zeer beperkt is. ‘Het Boeddhisme in zijn verschillende vormen bevestigt dat, hoewel zelfmoord als zelfopoffering gepast kan zijn voor de persoon die een arhat is, iemand die verlichting heeft bereikt, het nog steeds de uitzondering op de regel is,’ aldus de Encyclopedia of World Religions.

Paul Boersma – Het portret als valkuil

door

Laten we in verband met ons thema beginnen met twee dingen op te merken in de boeddhistische traditie, een wat betreft waarschuwingen op het spirituele pad, en een aangaande het Boeddhabeeld. Boeddhistische spirituele leraren waarschuwen de leerling geregeld ervoor om zich niet te vereenzelvigen met zijn/haar spiegelbeeld of foto. Het voortgaande spirituele proces op de boeddhistische weg bestaat erin om zo veel mogelijk identificaties los te laten.

Sven Verbiest – Wie mag er mee op het Grote Voertuig

door

Jean Przyluski formuleerde de eerste echte leken-theorie: het Mahayana was een reactie van leken op de “hooghartige geest”, het “atheïstisch nihilisme” en de “steriele perfectie” van boeddhistische kloosterlingen met hun arhat-ideaal”. In tegenstelling tot die kloosterlingen, afgezonderd van de wereld en op zoek naar hun eigen persoonlijke heil, waren mahayanisten er als bodhisattvas “voor het heil van andere levende wezens, zelfs al betekende dat voor hen een lange tijd vertoeven in de draaikolk van wedergeboorten”.

Onmacht begrijpen, zonder klakkeloos goed te praten

door

In de ogen van de nieuwrechtse populisten is de gewone man de dupe van de globalisering en de immigratie, die hem dreigen weg te vagen. Deze taal verstaan de progressieven niet en ze staan met een mond vol tanden. Dit populisme gaat over identiteit en gemeenschap en dit bezorgt weldenkenden koude rillingen, aldus de auteur. Ook hierdoor werden de uitwassen van de globalisering en de immigratie niet ingezien. Deze populisten richten hun pijlen dan ook op de ‘de zelfgenoegzame, progressieve elite’, die een betere wereld had willen bewerkstelligen, maar ‘intussen de gewone man doodgemoedereerd aan zijn lot overliet.’