Mijn neef doet deze week examen. Woensdag had ‘ie Nederlands. Het ging best goed. Ik weet nog dat ik zelf examen deed voor de HAVO. Met z’n allen in de gymzaal. En op het laatste nippertje, een half uurtje voordat je het examen had, nog allerlei feiten en weetjes in je hoofd stampen.
Ik herinner me ook de stress tijdens het examen, als je iets niet meteen wist.
Na het examen de soort koortsachtigheid die je voelde als je met je vriendinnen besprak welke antwoorden je op welke vragen had gegeven.
Op school draait alles er om dat je het moet weten. Hoofdsteden van landen waar je nooit geweest bent, vervoegingen van werkwoorden in het Frans, het begrijpen van Nederlandse teksten, de oorlogen van vroeger in verschillende werelddelen enzovoort, enzovoort. Daar groeien we allemaal mee op.
Veel daarvan ben ik in de loop van de jaren vergeten of heb ik zelfs af moeten leren om er belang aan te hechten het te weten. En als klap op de vuurpijl ben ik ook nog zen gaan doen.
Want zen beoefenen gaat toch echt het beste als je ‘niets weet’.
