• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Tiende jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • André Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Eten uit een afvalbak – Het waar gebeurde verhaal van een Tibetaanse non

17 september 2017 door gastauteur

Binnen het Tibetaanse boeddhisme worden nonnen niet erkend, al komt daar langzamerhand wel verandering in. De Tibetaanse vrouwen die non worden hebben nog iets meer ondersteuning, maar ook veel minder dan de monniken. Dit artikel gaat over de mensen uit het Westen die intreden en ook in een westers land in een dharmacentrum wonen.

De nacht was gevallen en Ani La kon eindelijk het huis verlaten om eten te gaan zoeken. Na een korte wandeling rond het dharmacentrum was ze ervan verzekerd dat niemand haar zou zien. Ze opende de biobak, die het verst van de straatlantarens was verwijderd, nam snel een kleine zaklamp uit haar tas en keek er in. Ze vond een paar half-rottende tomaten en wortelschillen. Gisteren vond ze zelf nog een paprika, wat het gemakkelijkst schoon te maken is en langer vers blijft. Het probleem met de meeste andere soorten fruit en groenten is dat ze snel verrotten en schimmelen, wat haar vaak ziek maakte en deed overgeven. Ze deed niet meer dan drie biobakken per nacht omdat ze bang was ontdekt te worden—dat zou een schande zijn voor haar lama.

Tekst Ayya Yeshe Chodron

Een westerse Tibetaanse boeddhist te zijn is altijd een uitdaging op vele vlakken. Vele nonnen leven in armoede en moeten huur betalen aan het dharmacentrum waar ze leven, zoals Ani La. Soms kunnen monniken er gratis verblijven, maar niet de nonnen, vooral als de monniken van Tibetaanse afkomst zijn. Veel nonnen zijn gedwongen om te werken om dit te betalen, wat niet in overeenstemming is met de instructies van de Boeddha. Westerse nonnen hebben niet de mogelijkheid om te studeren zoals de Tibetaanse nonnen, wat het moeilijk maakt om uit te maken wat in overeenstemming is met de dharma en wat niet.

Ani La leefde jaren lang in groeiende armoede, met de neveneffecten die dat met zich meebracht: ze werd steeds magerder, haar gezondheid slechter, haar wonden heelden niet goed meer, ze had erge krampen van de honger en kon ‘s-nachts niet slapen, had steeds meer problemen met concentratie en ze werd eerst emotioneel overgevoelig en daarna verstomd. Het moeilijkste voor haar was het sociale isolement waarin ze zich bevond- ze kon alleen met haar leraar praten over hoe ze zich voelde, en nog meer haar groeiende twijfel in haarzelf als non en als mens, zich schuldig voelend over zulk slechte negatieve karma. Dit gebrek aan eigenwaarde vrat meer aan haar dan haar honger.

Wie een dharmacentrum in het Westen bezoekt zal het waarschijnlijk al zijn opgevallen dat zodra Tibetaanse monniken binnenkomen, de mensen hen vereren als de hoogste lama’s, terwijl hun eigen monniken en nonnen met veel minder respect worden behandeld of zelfs, zoals in het geval van Ani La, gelijk worden gesteld met de leken. Dit is niet in lijn met de instructies van de Boeddha. Ze zeggen dat ongeveer 80% van de westerse monniken en nonnen ermee ophouden vanwege het gebrek aan ondersteuning, zowel materieel als ook emotioneel en spiritueel. De condities voor de nonnen zijn vaak nog moeilijker dan voor de monniken. Maar eigenlijk werkte Ani La enorm hard om haar centrum te runnen.

Wat Ani La nog het meeste miste was niet haar materiele welzijn, hoewel ze zich zorgen maakte om haar gezondheid, wetende dat op een zeker moment de schade onomkeerbaar is. Waar ze nog het meest naar verlangde was het contact met andere Tibetaanse boeddhistische monniken en nonnen—mensen met dezelfde aspiraties, en de mogelijkheid om te studeren—de mogelijkheden om haar aspiraties in vervulling te doen gaan. Jaren zonder persoonlijk contact met andere nonnen or iemand, die haar vele vragen over de dharma kon beantwoorden, was heel hard voor haar. Ondanks dit alles kenden de bezoekers van het dharmacentrum haar als iemand die altijd bereid was te helpen en die altijd lachte. Wat gaf haar die kracht? De dharma en haar geloften. Ze kon niets aantrekkelijks zien in de vergankelijkheid van samsara’s vermaak en ze was diep dankbaar dat ze een non kon zijn en haar leven aan de dharma kon wijden. Ze stelde haar waarden op prijs als haar enige bezit, kostbaarder dan haar eigen ogen, en bad constant voor de mogelijkheid om de dharma efficiënter na te streven.

Dit is het verhaal van slechts één non, maar het opent de discussie naar de positie van westerse Tibetaanse boeddhistische nonnen in het algemeen. Dit verhaal wil niemand beschuldigen, maar wil de aandacht richten op de moeilijkheden van de Ani La’s in deze wereld. Het streeft ernaar om de beoefenaars van het boeddhisme te inspireren om voor de monniken en nonnen te zorgen zodat de westerse sangha kan studeren en de dharma op een juiste en diepgaande manier kan leren, zodat ze later de overvloedige schatten van de dharma kunnen doorgeven, zoals het ook de intentie van de Boeddha was.

Helaas staat dit verhaal niet op zichzelf binnen de Tibetaanse sangha. Het Kalyanamitra fund zamelt geld in om de westerse Tibetaanse nonnen te helpen en het bewustzijn over deze gang van zaken te verspreiden: www.ayyayeshe.wordpress.com.

Ayya Yeshe Chodron is in 2001 ingewijd als non op de leeftijd van 23 jaar. Ze ontdekte het boeddhisme tijdens een reis in Nepal en India tijdens een zoektocht naar de zin van het leven. Terugkomend in haar thuisland Australië- na een jaar van studie en helpen in kloosters, verbleef zij in een boeddhistisch centrum in Sydney en trainde er met haar leraar Khenpo Ngawang Dhamchoe gedurende vijf jaar. Ze keerde terug naar India in 2004. Ayya Yeshe studeerde er twee jaar in een klooster, maar voelde de noodzaak om het boeddhisme toegankelijker te maken en maatschappelijk betrokken te worden, terwijl ze steeds bezig bleef om haar contemplatieve manier van leven te handhaven. Ze ontmoette Indische boeddhisten in 2005 en sinds die tijd werkte ze met hen. Zij stichtte Bodhicitta Vihara, een liefdadigheidsinstelling die in de sloppenwijken mensen in Nagpur, India helpt.
Haar leraren zijn Sakya Trizen (hoofd van de Tibetaanse Sakyapa school) en Ven Thich Nhat Hanh, winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede en vredesactivist.
Ayya Vimala Bhikkhuni , de vertaalster van deze tekst, is Nederlandse en na lange tijd gemediteerd te hebben besloot ze om als non in te treden in de theravada traditie. In Australië kwam ze terecht in het klooster van Ajahn Brahm, waar ze ook haar leraar Bhante Sujato leerde kennen. In 2016 kreeg ze de volledige inwijding in de Verenigde Staten van Ayya Gunasari, de eerste volledig ingewijde Birmese non ter wereld. Sinds enkele jaren is ze bezig met het oprichten van een Theravada nonnen-klooster in de Ardennen en runt samen met Bhante Sujato de website SuttaCentral.net.

 

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Achtergronden, Theravada, Tibetaans boeddhisme Tags: Ani La, Ardennen, Ayya Vimala, Ayya Yeshe Chodron, monniken verheven, niet erkend, nonnen, nonnenklooster, Tibetaans boeddhisme in het Westen, Tibetaans westers

Lees ook:

  1. Eten uit een afvalbak – Het waar gebeurde verhaal van een Tibetaanse non
  2. Wijding tot bhikkhuni na 2600 jaar herhaald
  3. Nelly Giskes – Het andere leven van Anne den Otter
  4. Tashi Choedon – Vervolging en seksueel misbruik van Tibetaanse boeddhistische nonnen door de CCP

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. G.J. Smeets zegt

    17 september 2017 om 22:36

    Beste Ayya Yeshe Chodron,
    met alle respect maar dit is mijns inziens een bizar verhaal over een bizarre situatie.

    Bizar aan het VERHAAL is dat het oproept om voor monniken en nonnen te zorgen zodat de dharma doorgegeven wordt. Anno 2017 zijn er in het gealfabetiseerde Westen geen monniken of nonnen nodig om de boeddhistische boodschap te verkondigen of door te geven. En wie zich geroepen voelt om monnik of non te zijn kan gewoon zijn/haar eigen broek houden: werken voor de dagelijkse boterham en niet financieel leunen op parochianen. De priesterklasse is anno 2017 passé en het lijkt me geen goed idee dat vrouwen dergelijk anachronisme van de mannen na-apen.

    Bizar aan de geschetste SITUATIE waarin Ani La zich bevond (bevindt?) is dat haar leraar als enige weet had (heeft?) van haar sociale isolement. Kennelijk heeft hij haar niet, zoals een heer wel betaamt, gewoon opgedragen fatsoenlijk voor zichzelf te zorgen in een andere context. Dharma volgen en voordoen kan immers overal en in elke sociale gedaante. Daar hoef je geen monnik of non voor te zijn.

    Ik lees dit als een verhaal over een dapper meisje dat bravourstukjes wilde (wil?) uithalen, powerwoman spelen om de wereld te verbeteren en eraan ten onder ging (gaat?). Beste Ayya, 80% afhakers lees ik in je stuk. Op de Jezuïetengymnasia hier in het Westen had je vroeger ook dergelijke cijfers. En datzelfde afbreukrisico kom je ook tegen bij opleidingen van de speciale eenheden van politie en leger.

  2. Ujukarin zegt

    19 september 2017 om 07:03

    Goede punten, GJ! Het is niet zozeer de monnikken/nonnen traditie zelf die het problem vormt, sommigen hebben zich uitstekend aan de Westerse situatie kunnen aanpassen, maar het is het letterlijk kopieeren van de Aziatische situatie. Een paar kernpunten om te bepalen wat kan werken of niet:
    * Leraren/ressen, celibatair of niet en fulltime (financieel van Dharma afhankelijk of niet), mogen never nooit tussen student en Leer in gaan staan. En dus ook niet belangrijker zijn nn doorgeven van de Leer dan alle andere boeddhisten die geen leraar/res heten.
    * Zorgen dat iemand fulltime van Dharma kan leven kan dan ook nooit een keuze van de leraar/res zijn noch opgelegd door een anachronistische interpretatie van de Vinaya regels. Het is een keuze van een hele sangha, een groep volgelingen dus, die besluiten dat de meesten wel geld maar weinig tijd hebben en met het beschikbare geld tijd voor een leraar/res te ‘kopen’. Puur uit gezamenlijk en Dharma-belang.
    * En elk erbij halen van het begrip ‘verdienste’ (punna) is ook erg anachronistisch, in Azie is dat echt een gigantische uitwas van het boeddhisme geworden waardoor het op straat zich nauwelijks onderscheidt van het Brahmanisme waar Boeddha zich zo tegen verzette.

    En vandaar dat in mijn traditie zowel veel fulltime leraren/ressen bestaan als partttimers zoals ik; en het wisselt ook geregeld, fulltimers gaan bijvoorbeeld na 5 jaar werken voor een retraitecentrum weer ‘in de wereld’ werken en alleen in avond lesgeven. Andere in het Westen geintegreerde tradities kennen deze mix ook veel, de nonnen (en monniken) in bovenstaand verhaal zien de noden en wensen inderdaad nog niet 100% zuiver…

    With folded palms

  3. Ayya Vimala zegt

    4 oktober 2017 om 07:34

    Toen ik voor het eerst in Birma een maand in een meditatie-centrum op het platteland verbleef, nam ik de tijdelijke inwijding als Sayalay. Het was een mooie tijd waarin ik veel kon mediteren en studeren; even weg van het onrustige leven thuis. Elke ochtend gingen de monniken op aalmoesronde en ik ging dan mee, op blote voeten, 5 km lopen over de met zand- en grindweggetjes. Het dorp waar we heen gingen was heel arm; de mensen woonden in bamboe hutten. Elke ochtend kwamen ze lachend naar buiten om de monniken een beetje eten toe te stoppen. Als ze mij zagen waren ze zo blij! Sommigen spraken een beetje engels. Soms kwamen ze ook naar het meditatie-centrum om voor de westerse nonnen iets speciaals te brengen, een beetje fruit, een speciaal gerecht.

    Ik voelde me eigenlijk een beetje schuldig. Deze mensen hadden zo weinig en ik was een rijke westerling. Toen ik hun op een dag vroeg waarom ze dit voor ons deden lachten ze: “Jij houdt de poort van Nirvana open!”. Het maakte een diepe indruk op mij maar het duurde nog lang voordat ik echt begreep wat ze bedoelden.

    De Sangha, de monniken en nonnen, de bewaarders van de Leer. Zij waren het die al sinds 2500 jaar in een onafgebroken lijn naar de Boeddha de Dhamma hadden bewaard, beoefend en doorgegeven. Het was dankzij die Sangha dat ik hier in deze tijd, in Nederland, de Dhamma had leren kennen. De leer die mijn leven geheel veranderd had, die het zoveel rijker gemaakt had. Op de plaatsen in de wereld waar de Sangha was uitgestorven was ook de Dhamma verdwenen. Ik voelde een enorme dankbaarheid en respekt voor all die monniken en nonnen die, zonder er iets voor terug te verwachten, al 2500 jaar lang de taak op zich hadden genomen om de Dhamma verder te geven. Ik wilde mijn deel doen en ook bijdragen.

    Dank je Ananda. Ik ben dankbaar voor je compassie en begrip.

    Zie ook: http://www.vriendenvanboeddhisme.nl/2017/vimala.html

    ‘Niet zal ik, o Boze, het uiteindelijke nirvana binnengaan, voordat mijn monniken, mijn nonnen en mijn mannelijke en vrouwelijke lekenvolgelingen vastberaden discipelen zijn geworden, goed getraind, vaardig, geleerd, de Dhamma kennend, op weg in de rechtschapenheid van de Dhamma, de juiste weg bewandelend, de Dhamma volgend, voordat ze de leer van hun leermeester in zich hebben opgenomen en deze zullen onderrichten, onderwijzen, kenbaar maken, naar voren brengen, openbaar maken, uitleggen, duidelijk maken, voordat zij de wonderbaarlijke Dhamma kunnen onderrichten door opgerezen tegenwerpingen met de juiste argumenten succesvol te weerleggen. … ’ (DN ii 104, 106; vert. De Breet & Janssen)

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 18 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 19 januari 2021
    Gratis proefles cursus Caring - Caring from the heart
  • 19 januari 2021
    Online Dhammakaya-meditatie
  • 20 januari 2021
    Zen Spirit Doorgaande groep Meditatie Arnhem
  • 20 januari 2021
    Lezingenserie ONLINE: 'Reïncarnatie en karma’
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

De Lotussoetra – boeddhisme en politiek

Erik Hoogcarspel - 14 januari 2021

In de Lotussoetra worden de geboorte, de meditaties, het ontwaken het preken en de dood van de Boeddha beschreven als niet meer dan een show die hij opvoert. Het is een didactische methode. In feite is hij de eeuwige wetgever van het universum en daarom de inrichter van de ware politiek.

Het boeddhisme en religie

Erik Hoogcarspel - 12 januari 2021

Is het boeddhisme een religie, een levensweg of een filosofie? Als je deze vraag aan meerdere mensen stelt krijg je geheid verschillende antwoorden en voor elk antwoord valt wel iets te zeggen.

Tien jaar Boeddhistisch Dagblad

Joop Ha Hoek - 8 januari 2021

...

Jasper Schaaf – Marx’ diepe respect voor Aristoteles

gastauteur - 1 januari 2021

Jasper Schaaf: 'Aristoteles noemt het doel van het menselijk bestaan ‘geluk’. Klinkt dit te makkelijk? Is het vreemd? Speelt zo’n ver, groot en toch belangrijk doel echter ook geen belangrijke rol in de vroegere geschriften van Marx, waar hij nog meer dan later op de werken van Georg Hegel en Ludwig Feuerbach leunt?'

Bodhiwappie

Erik Hoogcarspel - 27 december 2020

De symboliek is maar al te duidelijk: de elite bestaat uit vampiers, ze voeden zich zelfs met het bloed van onschuldige kwetsbare baby’s, de politiek is een groot complot om de macht en de wetenschap wil de mensen inspuiten met nano-computers om ze hun wil te ontnemen. Het gaat er niet meer om of het waar is, maar om hoe het voelt. Het enige wat je nog kunt doen is wat ketelmuziek produceren aan de voet van de ivoren toren van de macht. Samen tegen iedereen. Intussen klinkt in vele Tibetaanse tempels over de gehele wereld ketelmuziek voor ‘het welzijn van alle levende wezens’.

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

Meest recente berichten

  • Leven in Thailand: Heb je geen tent?
  • Niet-weten is geen dogma
  • Beeldschets
  • Ontwaand
  • Hans van Willenswaard – Het mysterie van de Zwarte Tulp (2) -Parijs en Amsterdam

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

loading Annuleren
Bericht niet verstuurd - controleer je e-mailadres!
E-mail-controle mislukt, probeer het opnieuw
Helaas, je blog kan geen berichten per e-mail delen.
Boeddhistisch Dagblad
Powered by  GDPR Cookie Compliance
Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Bezoekersstatistieken

We gebruiken Google Analytics voor het bijhouden van bezoekerscijfers.

Dit helpt ons bij het verbeteren van de website; zo weten we wat wel en niet gebruikt of gelezen wordt.

Alle cookies staan uit in je browser. Zet cookies aan alsjeblieft, als je wil dat we je voorkeuren opslaan,

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens