Beste mensen,
Dorohi lyudy,
Dank dat we hier vandaag – op de 31ste Oekraïense Onafhankelijkheidsdag – met zovelen bij elkaar zijn gekomen om stil te staan bij deze bijzondere gebeurtenis.
Dyakuyemo, shcho zibralysya tut sʹohodni, u 31-y Denʹ Nezalezhnosti Ukrayiny, shchob vidznachyty tsyu osoblyvu podiyu.
Van harte heet ik natuurlijk ook onze Oekraïense medeburgers welkom. Want medeburgers bent u inmiddels geworden.
Zvychayno, ya takozh serdechno vitayu nashykh ukrayinsʹkykh spivhromadyan. Bo vy teper staly spivhromadyanamy.
Al maanden bent u inwoners van ons dorp en het verheugt me te kunnen zeggen dat wij blij zijn met uw aanwezigheid.
Vy vzhe kilʹka misyatsiv meshkayete v nashomu seli, i meni pryyemno skazaty, shcho my radi, shcho vy tut.
Graag hadden we u onder andere omstandigheden ontmoet.
Wij hopen met u dat u over niet al te lange termijn met uw familie in uw eigen vaderland herenigd kan worden!
My b khotily zustrity vas za inshykh obstavyn.
My razom z vamy spodivayemosya, shcho vy zmozhete vozzʺyednatysya zi svoyeyu rodynoyu na svoyiy batʹkivshchyni v nedalekomu maybutnʹomu!
Tot zover mijn speech ook in het Oekraïens.
Stilʹky pro miy vystup tezh ukrayinsʹkoyu.
Natuurlijk had ik deze Onafhankelijkheidsdag graag een heuglijk feit genoemd, heuglijk om samen te vieren dat het alweer 31 jaar geleden is dat het Sovjet-juk door de inwoners van Oekraïne werd afgeworpen. Heuglijk omdat het gelukt is in die 31 jaar een democratisch land te zijn geworden met nauwe banden met het vrije Westen.
Helaas zijn Russische troepen op 24 februari jl. – vandaag precies een half jaar geleden! – Oekraïne binnengevallen in een poging de verworven vrijheden terug te draaien. Hiermee is en wordt onvoorstelbaar leed aangericht, zijn de gevolgen niet te overzien en is het einde van de oorlog op dit moment niet in zicht.
Een van de gevolgen is dat er een enorme stroom mensen op de vlucht is geslagen, ook naar ons land. Een gedeelte van die mensen is bij ons in Veendrecht terecht gekomen waar we ze een hartelijk onthaal hebben gegeven.
De bevolking van ons prachtige dorp is met bijna een kwart toegenomen. 500 mensen erbij is veel, heel veel. Het werd ons door de staatssecretaris zelfs afgeraden zoveel mensen op te vangen omdat dat alleen maar tot niet te overziene moeilijkheden zou leiden.
Raadsbreed – dus gelukkig ook door de partijen in de raad die landelijk een andere koers varen – hebben we unaniem besloten dat het mogelijk is zoveel mensen op te vangen en daarmee voor hen een tweede thuis te creëren.
Met z’n allen – ook met de mensen die in het begin ernstige bezwaren hadden – hebben we er onze schouders onder gezet, en het is gelukt. Daar ben ik ongelofelijk trots op. Daar mogen we met z’n allen ongelofelijk trots op zijn!
Met elkaar leven we hier, nú. Samen leven we hier in Vrijheid, samen leven we onze Vrijheid. Hier is geen sprake van dualiteit, hier gaat het niet om Mijn Vrijheid of om Jouw Vrijheid. Hier zijn we met z’n allen één.
Hier gaan we er samen voor, samen om het met elkaar zo goed mogelijk te hebben, hier zorgen we voor elkaar. Soms is het wat passen en meten, maar we komen er altijd uit. Zo doen we dat in Veendrecht!
Ruim een week geleden, op 15 augustus, herdachten we hier op ditzelfde plein alle slachtoffers van de Japanse bezetting, herdachten we hun bevrijding. Van deze slachtoffers wonen er in ons dorp nog een aantal.
Met een paar van hen sprak ik een paar weken geleden over hun tijd in het Jappenkamp. Stuk voor stuk vertelden ze me dat het allerbelangrijkste was, dat ze, – ongeacht wat hen ook overkwam – Vrijheid in zichzelf konden vinden. Konden blijven vinden.
Vrijheid die voorbij gaat aan waar je je fysiek bevindt of in welke omstandigheid je je ook bevindt.
Victor Frankl de bekende psychiater en overlever van meerdere concentratiekampen zei er het volgende over:
“Tussen stimulus en respons is een ruimte.
In die ruimte ligt onze kracht om onze reactie te kiezen.
In onze reactie ligt onze groei en onze Vrijheid.”
Hier in Veendrecht hebben we met elkaar onze kracht getoond.
En onze reactie is in Vrijheid samen te leven met mensen die onverwacht op ons pad zijn gekomen.
Hoe lastig dat misschien ook is, of zal zijn.
Dank u.
Dyakuyu.
Paula van Liere zegt
Wat prachtig, Jan. Zo blij met alle voorbeelden die laten zien dat het ook in een tijd van grote onrust en scherpe tegenstellingen mogelijk is om samen een te zijn. Dank voor je inzet.