• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Twaalfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten – alle links
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
    • Redactiestatuut van het Boeddhistisch Dagblad
    • Redactieformule van het Boeddhistisch Dagblad
  • Privacy

Home » Achtergronden » Fietsen voor Tibet – Over een twijfelende apengeest en het belang van een goede drijfveer

Fietsen voor Tibet – Over een twijfelende apengeest en het belang van een goede drijfveer

4 september 2022 door gastauteur

Mijn eerste drie fietskampeerweken zitten er ondertussen op. Op de eerste dag van de aangekondigde hittegolf in de tweede week van augustus ben ik vertrokken uit Antwerpen richting Spanje en Portugal.

Mijn vertrek uitstellen tot na de hitte ging niet. Ik begin immers net te fietsen voor een nieuw goed doel – de financiering van het educatieve luik van het Tibetaanse Tashi Lhunpo klooster in India – en was met de abt, die in juli in Antwerpen was, overeengekomen dat ik begin augustus zou vertrekken. Bovendien beginnen over enkele weken de dagen alweer fel te korten en dan zit ik een hele avond in of voor een donkere tent. En van uitstel zou afstel kunnen komen, want totdat ik op de fiets stap word ik altijd geplaagd door zware twijfels: zo lang weg van huis met heel mijn hebben en houwen in slechts vier fietstassen, ga ik dit volhouden? Zo lang met weinig comfort, zonder mijn zacht bed en, erger nog, zonder mijn hoofdkussen. Zonder koelkast, altijd eenpansmaaltijden improviseren met heel weinig ingrediënten. Want al wat je vers koopt moet de dag zelf verorberd worden. En zo nog van die opdringerige piekergedachten die onophoudelijk en oncontroleerbaar ronddartelen in mijn apengeest. Dat zijn van die dagen dat leven in het nu en met vertrouwen me moeilijk valt, tegen beter weten in. Een proces dat ik voor iedere lange fiets- of trektocht doormaak, hoewel ik weet dat ik me snel helemaal okay zal voelen zodra ik op weg ben. Dat was iedere keer al zo. En zo zal het nu hoogstwaarschijnlijk weer zijn.

Wanneer ik op mijn fiets zit en in mijn kampeerroutines terechtkom met duidelijk gestructureerde dagen, bedaart mijn wijfelende apengeest en klaart mijn hoofd op. Fietskamperen is een verplichte oefening in aandachtzaam leven. Alle materiaal moet steeds op exact dezelfde plek terug in de fietstassen belanden. In hetzelfde ‘subzakje’ dat ik er maar heb uit te trekken wanneer ik iets nodig heb. Zo niet wordt de tocht een bron van ergernis en non-stop zoeken naar van alles en nog wat.

Verder is het oh zo makkelijk ’s morgens niet hoeven te beslissen wat je gaat aantrekken, want je hebt maar één setje fietskledij. En is het oh zo rustig zonder de zondvloed aan informatie die je thuis dagelijks overvalt. En oh zo heerlijk niet te hoeven nadenken over wat je allemaal gaat of moet doen die dag. Krijg je materiaalpech, dan zoek je ter plaatse een oplossing en pas je zo nodig het fietstraject aan om het euvel gerepareerd te krijgen. Bij serieuze pech komt er altijd wel een oplossing uit de lucht vallen. Daarop moet je durven vertrouwen, zo niet blijf je beter thuis. Fietsen is leven in het nu. Een aantal maanden ‘thuisloos’ zijn en zien wat er op je af komt, zonder te anticiperen en met vertrouwen dat alles wel zal goedkomen.

De overgang van een gerieflijk huisleventje naar een simpel nomadisch bestaan verloopt eigenlijk vrij vlot. Dat is waarschijnlijk anders wanneer je daar niet zelf voor kiest. Mensen op de vlucht of pechvogels die in de huidige crisis hun oplopende rekeningen niet meer kunnen betalen en op straat belanden, denken hier waarschijnlijk heel anders over. Dit is niet hun keuze maar hun noodlot… Het overkomt hen. Dat is een heel ander gegeven.

Toch loopt onderweg niet alles van een leien dakje. Er zijn zo van die dagen die me zwaar vallen: rotweer, dagen achter elkaar sterke tegenwind, moeilijk befietsbare wegen, onvoorziene omleidingen, fysieke vermoeidheid of pijntjes, moeilijkheden om overnachtingsplaatsen te vinden, enz. Als het lang tegenzit, zou de drang om een trein huiswaarts te nemen groot kunnen worden. Wat weerhoudt me daarvan? Het engagement dat ik bij iedere fietstocht aanga. Ik fiets altijd voor een goed doel. Dat werkt als een efficiënte externe drijfveer om vol te houden op dagen dat het moeilijk gaat.

Waarom Tashi Lhunpo?

Op aanraden van Wangpo Thetong, directeur van International Campaign for Tibet Europe waarmee mijn vzw-tje samenwerkt, werf ik tijdens deze tocht fondsen voor de uitbouw van het Tibetaanse Tashi Lhunpo klooster in Bylakuppe, India. Dat is het klooster van de Panchen Lama, de tweede-hoogste spirituele leider van Tibet na de Dalai Lama. In 1995, kort nadat de Dalai Lama de zesjarige Gedun Choekyi Nyima (°1989) had aangeduid als de 11de Panchen Lama, ontvoerden de Chinezen het jongetje en sindsdien is hij spoorloos. China duidde een eigen panchen lama aan, uiteraard een ‘marionet’ die hun anti-Tibetaans beleid gunstig gezind is.

Verwoesting klooster

Foto: met Rev. Zeekgyab Tulku Rinpoche in Antwerpen.

Het oorspronkelijke Tashi Lhunpo klooster in Shigatse, Tibet was een reusachtig studiecentrum dat 7.000 studenten kon huisvesten. De Chinezen verwoestten het educatieve gedeelte van het klooster vrijwel helemaal. Tibetanen in ballingschap bouwden in de jaren ‘70 van de vorige eeuw een nieuw Tashi Lhunpo klooster in Bylakuppe. Momenteel resideren er in Bylakuppe 413 monniken en 160 studenten. Midden juli ontmoette ik de abt van het klooster, Rev. Zeekgyab Tulku Rinpoche, in Antwerpen. Hij was op tournee om fondsen de werven voor de uitbouw van het educatieve gedeelte van zijn klooster. Tibetanen eender waar ter wereld dragen de ontvoerde Panchen Lama en zijn Tashi Lhunpo klooster in hun hart. Ieder jaar rond 25 april komen zij voor hem op straat. Daarom wil ik graag een klein steentje bijdragen aan het Tashi Lhunpo project in Indië, dat op vreedzame wijze internationaal blijft campagne voeren voor de Panchen Lama en zijn deels verwoeste klooster in Tibet in ere probeert te herstellen.

Ik hou een blog bij van mijn reiservaringen. Om de Tibetaanse insteek van mijn tocht in de verf te zetten probeer ik onderweg Tibetaanse (meditatie)centra en tempels te bezoeken. In augustus viel dit tegen: van de zes centra die ik aanschreef in Parijs en Orléans, reageerde er geen enkel. Zij openen pas in september terug de deuren. Mijn eerste bezoek was eind augustus in Bourges aan het bescheiden – het is in een garage gevestigd – Chadorla meditatiecentrum van Rev. Khenpo Trinley Gyaltsen.

Voor de Nederlandse lezers van het Boeddhistisch Dagblad: in mei fietste ik rond in Nederland en daar bezocht ik meerdere fijne Tibetaanse sites die open staan voor het bredere publiek.

Je vindt alle informatie op mijn blog reachoutforacause.org. Ken je interessante Tibetaanse locaties in Frankrijk, Spanje of Portugal? Reageer dan op dit artikel. Als het lukt probeer ik ze in mijn route te integreren.

En een financieel duwtje in de rug doet mag natuurlijk ook. Dat geeft mij vleugeltjes op de fiets…

Dank – Thuk ye she


Externe linken:
https://tashilhunpo.org/
https://savetibet.nl/
https://chadorla.fr
www.reachoutforacause.org
#cyclingforTibet

 

Categorie: Achtergronden, Boeddhisme, Columns, Eva Van Tulden, Tibetaans boeddhisme Tags: Eva Van Tulden, fietsen voor Tibet, ICT, India, leven in het nu, Panchen Lama, Tashi Lhunpo, thuisloos, Tibet, Tibetaanse Tashi Lhunpo klooster, Wangpo Thetong

Lees ook:

  1. Tibetanen bieden Tweede Kamer petitie aan
  2. Demonstratie bij Chinese ambassade in Den Haag voor vrijlating van Panchen Lama
  3. ICT – door China ontvoerde Panchen Lama vandaag 31 jaar oud
  4. ICT – ‘gedetineerde Panchen Lama moet voor zichzelf spreken’

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Primaire Sidebar

Door:

gastauteur

diverse schrijvers 
Alle artikelen »

Agenda

  • Agenda
  • Geef je activiteit door
  • Locaties
  • Overzicht op kaart

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

14 sep
Tao en geluk; vijf bijeenkomsten
14 sep 23
30 sep
retraite Bhikkhu Analayo
30 sep 23
04 okt
Online lezingenserie ‘Vertrouwd raken met de cyclus van leven en dood’ (1)
4 okt 23
05 okt
Unity in Duality: Opleiding in de Boeddhistische psychologie en filosofie.
5 okt 23
05 okt
ONLINE cursusreeks Dhammakaya meditatie
5 okt 23
  • bekijk de agenda
  • De werkplaats

    De werkplaats.

    Boeddhistische kunstenaars

    Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
    lees meer »

    Pakhuis van Verlangen

    In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

    De taal van het lijden  (deel 1 van 3)

    gastauteur - 20 september 2023

    De taal welke zich op verschillende momenten in ons leven aan ons openbaart, meestal in de vorm van verlies, pijn en verdriet, het diep begrijpen ervan, te leren het lijden te omarmen, er ruimte voor te creëren, zodat het uiteindelijk los kan komen.  Leren één te worden met de ontvouwing van het leven en het ontdekken, blootleggen en hervinden van deze nobele waarheid. Hoewel dit vaak een erg zware taak lijkt, en voor velen van ons te moeilijk om zelfs maar over na te denken, ligt er binnen dit proces van herkennen en het omarmen van lijden, een ontvouwen van kalmte, vreugde, vrede en harmonie met onszelf en de wereld om ons heen. Elke keer dat we dichter bij deze ontvouwing komen, tillen we een klein stukje van de sluier op die ons ware wezen omhult.

    Taigu – Tibetaans bijgeloof op gespannen voet met anatman

    Taigu - 19 september 2023

    Het geloof dat Tibetaanse boeddhisten vertegenwoordigen in de zielsverhuizing van de dertiende naar de veertiende Dalai Lama, en bij diens overlijden naar de vijftiende, onderstreept nog eens de ondoorzichtige magie waarvan het Tibetaanse boeddhisme is doortrokken. Je zou het een scepticus niet kwalijk kunnen nemen, wanneer deze de conclusie trekt dat bij de overgang van de ene op de andere Dalai Lama een loopje wordt genomen met het leerstuk van anatman, een van de klassieke hoekstenen van het boeddhisme.

    Ardan, van zenleraar tot brugwachter – ‘Je opent de brug en je sluit ‘m weer. Bijna zen.’

    Ardan - 11 september 2023

    'Ik wil mezelf niet opzadelen met titels. En bovendien zei me de titel 'zenleraar' niet zoveel. Was ik nu anders geworden? Kon ik nu beter mensen begeleiden dan daarvoor? Het klopte voor mij niet. Datgene wat mij het meest gebracht had, namelijk die vrije vrouw/man zonder titel liep nu met een titel rond. En dat beviel me niks.'

    Pseudo-Cicero, pseudo-troost?

    Erik Hoogcarspel - 11 september 2023

    Cicero voert in zijn epistel aan dat we niet overmatig moeten rouwen om de dood van een geliefde, omdat er bij de dood voor de geliefde zelf weinig verloren gaat. Het leven is nu eenmaal niets dan ellende. Als je de pech hebt geboren te zijn geworden, kun je maar beter gauw dood zijn. Je hoeft ook niet oud te worden om te slagen in het leven.

    Wat loert daar in de duisternis?

    Kees Moerbeek - 10 september 2023

    Eeuwenlang zwierven ze in de bergen, de bossen, de velden, in de rivieren en langs de kust en joegen de Japanners de stuipen op het lijf of belaagden ze. Ze zijn ook nu niet weg te denken, de yokai.

    Meer onder 'pakhuis van verlangen'

    Footer

    Boeddhistisch Dagblad

    over ons

    Recente berichten

    • Het jaar 2023 – dag 256 – dekmaareenbordminder
    • Volmaakt zien
    • Boeken – Een broer als Manuel
    • Het boeddhisme en een foto met soldaten en de Dalai Lama
    • Zeshin – Alles wat je onderneemt belast jouw klimaat

    Reageren

    We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

    Over het BD

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
    Lees ons colofon.

    Zie ook

    • Contact
    • Over ons
    • Columns
    • Reageren op de krantensite

    Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.