Voor wie de discussie gisteren gemist heeft, hierbij een nadere uitleg over mijn parabel ‘Onrust in domineesland’.
Boeddhisme is voor mij primair beoefening. Voor de wijze van beoefening zijn boeddhisten aan niemand verantwoording verschuldigd. Ze mogen bijvoorbeeld zelf bepalen wie ze als leraar erkennen. Dit heet vrijheid van godsdienst.
Die vrijheid is niet absoluut. Boeddhisten moeten zich bijvoorbeeld als ieder ander aan de wet houden. Mensen kunnen opvattingen over en kritiek hebben op boeddhisten. Ook daar hebben boeddhisten tot op zekere hoogte rekening mee te houden.
Boeddhisten kunnen ook het onderwerp zijn van nieuws. Nieuws is wat anderen nieuws vinden. Nieuws is bijvoorbeeld dat de autorisatie van een boeddhistische leraar wordt betwist.
Of dat een boeddhistische groepering verweven raakt met de commercie. Of dat een boeddhistische leraar een seksuele relatie met een leerling heeft onderhouden. Of wat zich afspeelt aan perikelen rond een boeddhistische koepelorganisatie.
Zulk nieuws leidt tot discussie en opinievorming.
Sommigen deelnemers aan de discussie stellen regels voor, bijvoorbeeld externe toetsing van de competentie van boeddhistische leraren. Sommigen trekken ruime cirkels rond incidenten en vergroten ze uit tot onderdeel van, wat dan bijvoorbeeld heet, een ‘toedekcultuur’. Er vallen grote woorden, zoals ‘titelfraude’ en ‘criminaliteit’. Er worden verbanden gelegd met kindermisbruikschandalen in christelijke kerken. Er wordt onomwonden verklaard dat boeddhisten verantwoording verschuldigd zijn aan de samenleving. Er ontstaat verbittering en boeddhisten worden beschimpt.
Tegen deze tendensen verzet ik mij dus. Je kunt om te beginnen boeddhisten en boeddhisme in Nederland niet op een hoop gooien op de manier waarop dit in de discussie gebeurt.
Ieder heeft er recht op zijn opinie te uiten, maar ik waarschuw tegen oneigenlijke inmenging in de vrijheid van beoefening van boeddhisten. Ik waarschuw tegen grote woorden, vergelijkingen en oplossingen die niet in verhouding staan tot de feiten.
Ik waarschuw tegen de macht van woorden, en zeker die van grote en bittere woorden.
Ieder mag zeggen wat hij of zij wil, en dus mag ik zeggen dat ik vind dat de discussie naar aanleiding van een aantal recent opgekomen thema’s een punt heeft bereikt waar we misschien de balans eens moeten opmaken. ‘Back to basics’: ieder zijn eigen rol.
Nieuwsmedia die nieuws melden. Mensen die opiniëren die accepteren dat hun opinies hun opinies zijn en niet richtinggevende oplossingen voor verder autonome partijen.
Benadeelden die voor zichzelf opkomen en zo nodig de gang naar de rechter maken. Boeddhisten die doen wat boeddhisten doen, namelijk beoefenen, in de sangha, thuis en overal.
Het is altijd verleidelijk elkaar de maat te nemen en anderen de wet voor te willen schrijven. Hoe verleidelijk ook, dit is precies het tegengestelde van waar boeddhisme over gaat.
Of mensen naar me luisteren of niet, of het ze aanstaat of niet qua inhoud of timing, dit alles wilde ik gezegd hebben met mijn parabel. Ik meen wat ik zeg en ik schrijf wat ik schrijf.
Daar neem ik geen woord van terug. Ik hoop dat er mensen zijn die zich wel door mijn waarnemingen voelen aangesproken.
–
Klik hier voor het oorspronkelijke artikel met de parabel ‘Onrust in domineesland’.
josephine van der waerden zegt
Als het gaat om leiders, meesters, goeroe’s of dominees: misschien zou je de film Kumaré eens kunnen bekijken…
Ron Sinnige zegt
Die ‘criminaliteit’ (zie http://www.ronsinnige.nl/1/post/2013/05/boeddhisten-veroorzaken-onnoemelijk-lijden.html) betrof een zelfbenoemd lama in Middelburg, die jarenlang vrouwelijke leerlingen drogeerde, mishandelde en seksueel misbruikte. Zie bericht op Open Boeddhisme daarover. In één geval heeft dit geleid tot een zwangerschap, waarbij onder toezicht van de rechtbank door een DNA-test is vastgesteld dat de ‘lama’ inderdaad de biologische vader is. Grote woorden, Jules?
Robert Keurntjes zegt
Je kunt alle misstanden die binnen het boeddhisme plaats gevonden hebben opsommen en waarschijnlijk zijn dat er meer dan waar je tot nu toe van gehoord hebt. Die hebben allemaal leed veroorzaakt en verschillende individuen en sangha’s hebben zich er mee uit een moeten zetten. Sommige gaan over machtsmisbruik, andere om een verkeerde voorstelling van zaken m.b.t. de plek van de leraar in ene traditie, sommige over seksueel misbruik en er zijn ook sangha’s die op sektes lijken. Allemaal stuk voor stuk pijnlijke zaken.
Onderkennen dat die dingen gebeuren en inzien dat een leraar-leerling relatie een kwetsbare ongelijke relatie is, is een begin. Helaas zal dat niet genoeg zijn om te voorkomen dat dergelijke dingen gebeuren.
Toch meen ik dat het laten zien ervan en mensen de mogelijkheid geven daar hun eigen mening over te vormen een zinvollere bijdrage is dan er al te lang en al te heftig tegen aan te schoppen. Dan heb je kans dat mensen kiezen voor struisvogelpolitiek. Ik neem alle verhalen serieus, volg de discussies maar zelfs ik heb de neiging vanwege sommige overdreven stellingnames mijn kop in het zand te steken. In het geval van Rients Ritskes denk je toch niet dat er nog iemand is, die bij zen.nl een fijne plek gevonden heeft, nog maar een letter over deze zaak wil lezen.
De mooiste bijdrage van Ron Sinnige in deze discussie vond ik zijn aanbod aan iedereen die mogelijk onder deze kwestie geleden heeft een helpende hand toe te steken. Daar hebben we wat aan en daar heb ik me toen bij aangesloten.
Als je wilt dat mensen zo optimaal mogelijk profiteren van wat het boeddhisme (in al haar varianten) de individu te bieden heeft, zul je een zinvolle en constructieve balans moeten vinden tussen het vertellen van het positieve verhaal en de risico’s die een leraar-leerling relatie met zich meebrengen.
Joop Ha Hoek zegt
Het Boeddhistisch Dagblad is onder meer een nieuwsverstrekker. Berichten waarvan wij denken dat ze de moeite waard zijn voor onze lezers, plaatsen wij in onze kolommen. Publicatie betekent niet automatisch dat wij het met de inhoud eens zijn. Als ons werk en dat van de auteur is gedaan, is het aan de lezers om over de inhoud te oordelen. Dat doen ze door hun mening via een comment kenbaar te maken. Het BD modereert niet vooraf en wij vinden dat een groot goed in het kader van vrije meningsuiting. Onze artikelen en berichten plaatsen wij op basis van ons redactiestatuut- en formule. In die statuten heeft liefdevolle vriendelijkheid een grote betekenis. We beseffen dat de in het BD geplaatste berichten soms kwetsend kunnen zijn voor personen en/of organisaties. Maar we gedragen ons als een krant, en in een krant prevaleert het nieuws. Zonder aanziens des persoon. De mensen van het BD beseffen dat ze in een communicatiemaatschappij leven. Elke seconde van de dag worden er tussen mensen berichten uitgewisseld. Of dat zinvol is, laten we maar in het midden. Voor mij doen de stilte en rust van een meditatie in ieder geval weldadig aan. Wat Jules Prast hierboven zegt: back to basics, raakt me. Dat raakt voor mij ook de kwaliteit van de reacties op onze berichtgeving. Die vind ik soms tenenkrommend en papegaaigepraat. Wij vinden het fijn als mensen zich betrokken voelen bij de berichtgeving van en in het BD. Maar laten we in hemelsnaam elkaar niet napraten maar onze reacties onderbouwen. ‘Ik vind dat zo en daarom’. In het kort: Laten we onze spraak bewaken. Ik vermoed dat het de kwaliteit van het BD alleen maar ten goede zal komen. Voor loze kletspraat, een arrogante houding en laster, is in de kolommen van het BD geen plaats.
Joop Hoek, hoofdredacteur BD.
Joop Romeijn zegt
Ik ben blij, Joop Ha, dat het gerucht dat het BD mee zou doen aan het door de BUN-voorzitter nagestreefde radio-stilte, kennelijk niet klopt.
Alleen dat ‘back to basics’ moet niet te nauw worden geïnterpreteerd, dat is meer dan stil op het kussentje zitten. Want we hebben het Edele Achtvoudige Pad en niet het Edele Eénvoudige Pad.
Het beoefenen van het boeddhisme is ook het dragen van medeverantwoordelijkheid voor wat er in de wereld gebeurt, vooral als we er iets aan kunnen doen en vooral als dat door mede-boeddhisten gebeurt.
Om nog eens een vraag uit domineesland te gebruiken: Ben ik mijn broeders hoeder? geldt ook voor ons.
Robert Keurntjes zegt
En ook hier kan me bij aan sluiten.
Jules Prast zegt
Helemaal eens: “Alleen dat ‘back to basics’ moet niet te nauw worden geïnterpreteerd, dat is meer dan stil op het kussentje zitten. Want we hebben het Edele Achtvoudige Pad en niet het Edele Eénvoudige Pad.
Het beoefenen van het boeddhisme is ook het dragen van medeverantwoordelijkheid voor wat er in de wereld gebeurt, vooral als we er iets aan kunnen doen en vooral als dat door mede-boeddhisten gebeurt.
Om nog eens een vraag uit domineesland te gebruiken: Ben ik mijn broeders hoeder? geldt ook voor ons.”
Joop Ha Hoek zegt
Joop R., de achtergrond van mijn stelling is dat we geen geruchten moeten verspreiden, elkaar napraten zonder van de feiten op de hoogte te zijn. En van radiostiltes weten we niks af. Als Kalden van zijn buitenlandse reis terug is, zullen we hem daar in een gepland interview eens naar vragen. En natuurlijk zijn we als ‘boeddhisten, wie zijn dat eigenlijk’ verantwoordelijk voor wat er in de wereld gebeurt. Mensen, van welke afkomst of categorie ook, zouden zich verantwoordelijk voor elkaar moeten voelen. Maar ook hun spraak moeten bewaken. Even achteroverleunen en niet direct naar de pen grijpen, wat zou de wereld er dan anders uitzien.
Tom zegt
Veel wijze mannen schrijven vandaag veel wijze woorden. Voor mij veel wijze lessen! Dank!!