De beweging promoot een radicaal ‘religieus communisme’, dat in haar communes privébezit en het gezin afschaft en vervangt door vrije liefde.
Op 28 april 2021, vanaf 1 uur ’s nachts, zijn agenten van de openbare veiligheidsdienst en van de eenheid die gespecialiseerd is in het bestrijden van xie jiao (d.w.z. religieuze bewegingen die verboden zijn als ‘heterodoxe leer’) begonnen met invallen in de twee gemeenschappelijke nederzettingen van de Life Zen Temple (生命禅院, Life Chanyuan), gelegen in afgelegen gebieden van het district Tongzi en het district Anlong in de provincie Guizhou. Tegen half zeven ’s morgens hadden zij de twee gebouwen, waar zo’n 100 toegewijden uit 13 verschillende provincies woonden, in bezit genomen. Het was een klassieke inval tegen een ‘sekte’, door de politie begroet als een volledig succes.
De agenten verzamelden de leden van de Life Zen Temple, lazen hen een verklaring voor waarin stond dat hun beweging verboden was, en brachten hen vervolgens allemaal weg uit de communes om ‘gedeprogrammeerd’ te worden. Volgens de agenten verzetten de meesten zich en schreeuwden ze dat ze liever doodgingen dan de gemeenschap te verlaten, maar geen van de toegewijden nam zijn toevlucht tot geweld. Na drie maanden zijn de meeste leden volgens de openbare veiligheidsdienst van Guizhou gedeprogrammeerd en aan de zorg van familieleden toevertrouwd. Hun ‘heropvoeding’ zal thuis worden voortgezet.
Dit, aldus de openbare veiligheid, is niet het einde van de Life Zen Temple. Er zijn meer dan 2.000 leden, de meesten ergens in China verborgen, en hun leider woont veilig in Canada. De jacht van de gespecialiseerde politie om de overblijvende toegewijden in China te lokaliseren gaat door.
De zaak van de Life Zen Temple bevestigt een recente trend inzake de xie jiao. Zij worden verboden bij decreten van de plaatselijke autoriteiten op provinciaal niveau, maar vervolgens als xie jiao aan de kaak gesteld door de China Anti-Xie-Jiao Association, en komen voor alle praktische doeleinden op de nationale lijst van de xie jiao te staan.
De Life Zen Temple heeft een lang en, inderdaad, buitengewoon verhaal. De stichter ervan, Zhang Zifan, bij zijn volgelingen bekend als Xuefeng, werd geboren op 17 juli 1957 in het dorp Zhangjia, Lianhua township, Yongjing county, in het noordwesten van de provincie Gansu. Door de bouw van het Liujiaxia Reservoir bestaat het dorp niet meer. De jonge Zifan en zijn familie werden overgeplaatst naar Hetan Township, Dongxiang Autonomous County, provincie Gansu. Zifan’s vader was lid van de CCP en een overtuigd communist, die door de dorpelingen werd beschreven als volledig toegewijd aan de partij, waar hij verschillende lokale leidende functies bekleedde. Zifans moeder ging naar een boeddhistische tempel en gaf haar zoon de belangstelling voor het boeddhisme door.
Zifan ging naar de Dongxiang County No. 3 Middle School, daarna naar de Zhangjiakou Geological Technical School van het Ministerie van Geologie en Minerale Hulpbronnen, het Lanzhou Institute of Education, het Jiuquan Institute of Education, en de Beijing University of International Business and Economics.
Zoals te verwachten was van de zoon van een plaatselijke CCP bureaucraat, werd Zifan lid van de Partij toen hij 18 werd, in 1975. Hij werd al snel afdelingssecretaris van de CCP in zijn landelijke productiebrigade. Hij gaf Engelse les en werkte ook als tolk voor plaatselijke CCP-leiders en zakenlieden. In die hoedanigheid werd hij in 1993 door het bureau voor geologie en minerale rijkdommen van Gansu naar Afrika gezonden, en vestigde hij zich in 1995 in Zimbabwe.
Het land beviel hem en hij besloot niet naar China terug te keren. Hij verkreeg een verblijfsvergunning en investeerde zijn spaargeld in de oprichting en ontwikkeling van een bedrijf dat winkels, restaurants en bars in Zimbabwe bezat. Hij verkende ook de plaatselijke christelijke kerken. Zifan vertelde later dat hij een bijna-doodervaring had na een auto-ongeluk op de weg tussen de Zimbabwaanse hoofdstad Harare en Mutare, waarbij hij ‘stierf’ als Zhang Zifan en werd ‘herboren’ als Meester Xuefeng, de profeet voor het nieuwe tijdperk en dezelfde goddelijke geest die ooit was geïncarneerd als Lao Tzu, Boeddha Sakyamuni, Jezus, en Mohammed. Hij begon boeken te schrijven en volgelingen te verzamelen, en stichtte in 2005 de Life Zen Temple (soms in het Engels Life Zen Center genoemd) in Zimbabwe.
Hij bleef een Chinees staatsburger en lid van de CCP. Op een bepaald moment verliet hij de partij, maar hij verklaart dat ‘mijn levenslange geloof in de verwezenlijking van het communisme niet is veranderd,’ en Marx en voorzitter Mao blijven tot zijn belangrijkste referenties behoren.
Vanaf 2009 begon hij in China gemeenschappen op te richten, die aanvankelijk werden getolereerd door de autoriteiten, die hun verwijzingen naar het communisme en voorzitter Mao geruststellend vonden. De tolerantie was echter van korte duur. In 2014 bezocht de New York Times de Life Zen Temple-gemeenschap bij Lincang, provincie Yunnan, sprak met Xuefeng en publiceerde een verrassend gunstig verslag van de groep. Het Times-artikel merkte ook op dat andere Life Zen Temple-gemeenschappen gedwongen waren hun deuren te sluiten, en dat de Yunnan-gemeenschap zelf zwaar werd lastiggevallen door de lokale Openbare Veiligheid.
The Times beschreef de commune als ‘een communistisch experiment’ en een ‘utopische pastorale gemeenschap’ die enigszins deed denken aan de Culturele Revolutie, met leden die hard werkten op de velden en leefden van de vruchten van hun eigen landbouw en pluimveehouderij. Maar het was meer dan dat. Hoewel Xuefeng benadrukt dat de Life Zen Temple geen religie is en geen rituelen kent, worden gelovigen geacht te erkennen dat de stichter een goddelijke incarnatie is en hen naar het Millennium zal leiden. Elke gelovige wordt een ‘Zen-tuingras’ genoemd, en wordt gevraagd het woord ‘gras’ aan zijn of haar naam toe te voegen.
De Temple gelooft dat in 2018 een 30-jarige periode van beproevingen is begonnen. Hoe deze ‘Koude Winter’ zal verlopen, en of er apocalyptische rampen mee gepaard zullen gaan, hangt af van de houding van de mensheid en de Temple zelf. Wat er daarna zal gebeuren wordt als hypothetisch voorgesteld, maar het is mogelijk dat de Planeet Aarde zal samensmelten met het Millennium, dat al bestaat als een planeet die zich op 960 lichtjaar van de Aarde bevindt. Hij is tien keer groter dan de Aarde, en de zielen van de overledenen die gered zijn gaan er in ongeveer zestien minuten heen. De Temple ontkent dat (zoals haar tegenstanders beweren) alleen haar leden gered zullen worden. In feite zullen anderen die een goed en onzelfzuchtig leven leiden ook het Millennium binnengaan, dat echter niet meer dan 1% van de huidige Aardse bevolking zal verwelkomen.
Het Millennium is ook de plaats waar de perfecte ‘klasseloze samenleving’, voorspeld door Marx, Lenin en voorzitter Mao, wordt gerealiseerd. Op aarde echter is de missie van de Temple het stichten van kleine replica’s van de Millenniumplaneet in de vorm van communes die ‘paradijzen voor de arbeidersklasse’ moeten worden en waar het ‘Xuefeng-achtige communisme’ wordt gerealiseerd. ‘Communisme is de enige weg naar geluk voor de werkende massa’s, en het is ook de enige uitweg voor de mensheid,’ doceert Xuefeng. Het ‘Xuefeng-communisme’ is echter anders dan het ‘historische communisme’ zoals dat in het huidige China bestaat. Het communisme van de Temple bevat een spiritueel element, een weg naar onsterfelijkheid in het millennium en naar ‘boeddhaschap’ en verlichting op aarde. Het bekritiseert de CCP ook omdat zij ‘het gedachtegoed van Mao op de plank heeft gelegd’ en elementen van het kapitalisme opnieuw heeft geïntroduceerd.
Een belangrijk kenmerk van het ‘Xuefeng-communisme’, dat volgens de Temple deel uitmaakt van de ware essentie van het communisme, is de afschaffing van het burgerlijke gezin, dat vervangen wordt door vrije liefde en de gemeenschappelijke opvoeding van kinderen. Volgens Xuefeng ‘is het gezin de belangrijkste bron van lijden in het leven. Als het gezin niet wordt opgeheven, zal de mensheid niet in staat zijn een nieuw tijdperk vol vrijheid en geluk binnen te gaan.’ In het Millennium op Aarde (maar inmiddels in de Templecommunes) ‘zal het gezin verdwijnen, de huwelijksceremonie zal niet meer bestaan, de huwelijksakte zal een historisch overblijfsel worden, de titel van echtgenote en echtgenoot zal een teken worden van onwetendheid en achterlijkheid, en het zal beperkt blijven tot geschiedenismusea. De liefde tussen man en vrouw zal naar believen kunnen worden bedreven, zolang zij maar met wederzijds goedvinden geschiedt.’
Dit betekent niet dat seksualiteit door de Temple met argwaan wordt bekeken. Het wordt zelfs gevierd, en de Openbare Veiligheid heeft foto’s vrijgegeven van theatervoorstellingen in de Guizhou-gemeenten die volgens haar de ‘immoraliteit’ van de groep aantonen.
Puur maoïstisch communisme is in China al verdacht, omdat het kritiek impliceert op de partijleiders van na Mao, onder wie Xi Jinping, maar vrije liefde die wordt gepromoot via religieus millennialisme wordt zeker niet getolereerd. In 2017, ook in afwachting van de komende 30 jaar van problemen, verhuisde Xuefeng naar Canada, waar hij volgelingen heeft (andere Life Zen Temple groepen bestaan in Thailand), en gaf hij de gemeenschappen in China de opdracht om ondergronds te gaan. Hoe lang zij daar kunnen overleven, nu zij genadeloos het doelwit zijn van de anti-xie-jiao politie, is een interessante vraag.
Bron Bitter Winter https://bitterwinter.org/life-zen-temple-banned-as-a-xie-jiao-and-raided/
Joost zegt
Moeten we maar niks van zeggen beste salonboeddhisten, want dan word China boos. Het lijkt soms wel aan de NIET reactie s op deze site te zien dat iedereen bang is voor grote broer. Misschien wel bang dat je ip adres opgeslagen word door deze criminelen. Sorry maar ik raak beetje gefrustreerd de laatste tijd als ik merk hoe weinig er gereageerd word op de kneveling van China op andersdenkenden en zeker ten aanzien van onze Tibetaanse broeders.
Joop Ha Hoek zegt
In de VS en ook in Europa komt er steeds meer (politiek) verzet tegen de enorme groei van macht van het communistische China. Tientallen jaren kon China economisch groeien doordat het Westen steeds meer afhankelijk werd van de door dat land gemaakte producten, denk maar aan de mondkapjes die aan het begin van de corona pandemie vrijwel alleen door China konden worden geleverd.
Bert Dorrestijn zegt
Beste Joost, Al jaren volg ik de gebeurtenissen betreffende de Chinese politiek. Het gevoel dat het geeft is er één van machteloosheid. Als ik zie hoe de repressie in Tibet, tegen de Oeigoeren en het eigen volk toeneemt en de economische machtspolitiek van China misbruik maakt van landen die van economische hulp afhankelijk zijn wordt ik niet vrolijk. Ik vraag mij af of het een verschil zal maken om wel of niet te reageren op teksten betreffende China. Het is aan de Europese Unie en de VS om druk uit te oefenen op China en mensenrechten te respecteren. Al jaren strijdt ICT (International Campaign for Tibet) voor erkenning van het lijden onder het Chinese juk. Echter zie ik nog géén veranderingen plaatsvinden die hoop geven. Het lijkt juist erger te worden. Toch geef ik de moed niet op en is wat mij betreft elk stukje tekst wat bewustzijn creëert welkom. Wel begrijp ik de frustratie over de weinige reacties. Of dit uit angst of onverschilligheid voort komt en of het wat uithaalt is een tweede…