In Laos is Boun That Luang, of kortweg “That Luang”, een van de belangrijkste nationale feestdagen. Het is een boeddhistisch feest in de theravadatraditie van het boeddhisme rond de That Luang, de naam van de oudste en meest geprezen van alle boeddhistische tempels (stoepa’s) in Laos.
Het That Luang Festival vindt plaats gedurende drie opeenvolgende dagen, beginnend op de volle maan van de twaalfde maand van de boeddhistische kalender. Dit jaar begon het festival op de 22e november.
De Dat Luang stoepa was oorspronkelijk een hindoeïstische tempel, gebouwd in de eerste eeuw na Christus. Het moest meerdere malen herbouwd worden gedurende zijn lange geschiedenis, en de laatste versie werd gebouwd in 1566. Er wordt verondersteld dat binnen de Dat Luang bepaalde relikwieën van Boeddha aanwezig zijn. De tempel is bedekt met goud en staat midden in Vientiane, de hoofdstad van Laos.
Tijdens dat Luang Festival verzamelen boeddhistische monniken zich bij de stoepa voor religieuze ceremonies. Ze brengen offers, bieden wierook aan, omcirkelen de stupa driemaal en doen andere religieuze rituelen die bedoeld zijn om verdiensten te creëren. Er zijn ook muzikale en dramatische presentaties op het festival, en zowel burgers als monniken doen mee.
De Gouden Stupa of Pha That Luang is het nationale symbool en het belangrijkste religieuze monument in Laos en Vientiane’s belangrijkste boeddhistische festival is Boun That Luang.
Het festival begint met een kleurrijke kaarslicht processie (phasat) bij de Wat Simeuang, en miniaturen van kastelen worden rondgedragen, waar groepen zich drie keer verzamelen en drie keer rondlopen in de grote zaal van de eredienst ter ere van de Vientiane stadspijler, die zich in deze tempel bevindt. De Wat wordt beschouwd als een van de belangrijkste in Vientiane, als de thuishaven van de stichter. Volgens de legende gooide een zwangere vrouw, Nang Si geïnspireerd door bovennatuurlijke krachten, zich bij het leggen van de pilaar onder de pilaar, toen deze in positie werd gelaten. Nang Si wordt nu gezien als de bewaker van de stad en elk jaar wordt er tijdens het festival hulde gebracht aan haar en de Boeddha.
De processie gaat de volgende middag verder als duizenden mensen samenkomen om hun glinsterende creaties te tonen en om een eerbetoon te brengen aan That Luang. Mensen dragen hun beste kleren voor deze processie en er is ook een parade van mannen en vrouwen gekleed in verschillende Laotiaanse etnische kostuums die dansen en traditionele muziek en liedjes spelen als ze de stupa naderen.
Het hele land kijkt uit naar de belangrijkste Laotiaanse festivals, en mensen komen van heinde en verre om de Luang te vieren. De zogenaamde waskastelen maken al vele jaren deel uit van de Laotiaanse levensstijl, en het er een brengen naar Pha Dat Laung bij deze gelegenheid wordt verondersteld een aanzienlijke verdienste te creëren.
De volgende ochtend komt er een enorme menigte bij zonsopgang That Luang bijeen om aalmoezen te geven aan honderden monniken die hier uit het hele land komen en om hulde te brengen aan de stoepa. De vieringen die bekend staan als taak baat beginnen om 7 uur ’s morgens in het terrein van de That Luang, maar de menigten beginnen voor 5 uur ’s morgens bij de stoepa aan te komen om de beste posities in de kloostergang veilig te stellen, om te bidden en hun offers voor te bereiden. Zowel binnen als buiten het klooster staat dat Luang’s esplanade vol met monniken die samenkomen om hun offers te ontvangen.
Tijdens het taak baat ritueel in het klooster en op het voorplein buiten, zit iedereen stil en luistert naar de gebeden. Sommige mensen gieten water op de grond om Ngamae Thorani (een vrouwelijke aardgodin) te vragen de geesten van hun familie te komen vertellen dat ze hun offers moeten komen brengen, terwijl anderen vogels uit de kooien loslaten om verdienste te creëren. Alle aanwezigen proberen het klooster in te gaan wanneer het formele gedeelte van de ceremonie is afgelopen om aalmoezen te geven aan de monniken, om kaarsen en wierook aan te steken en te bidden voor geluk.
Een traditionele picknick volgt, wanneer mensen gekookte kip en rijst eten en het contact verstevigen met vrienden en familie. In de namiddag verzamelt iedereen zich op de esplanade voor het traditionele tikhyspel, dat wordt gespeeld met een bal en lange gebogen stokken, dat lijkt op een spelletje hockey. Vroeger werd het spel gespeeld door twee tegengestelde groepen, de ene symboliseert het volk en de andere het establishment. Tegenwoordig wordt het beschouwd als een meer luchtig sportevenement tussen twee teams van de gemeente Vientiane. Toch is de processie om de bal (louk khee) van de stupa naar het terrein en terug te begeleiden een belangrijk gegeven.
Het festival loopt ten einde onder een volle maan, wanneer mensen uit heel Laos zich rond de Pha That Luang (stupa) verzamelen voor een laatste kaarsenstoet, met bloemen, wierook en kaarsen. Normaal gesproken zijn er tegenwoordig ook vuurwerkshows om het einde van de viering te markeren.
