Wie naar buiten kijkt droomt
Wie naar binnen kijkt ontwaakt

Carl Gustav Jung

Het boeddhisme heeft iets met zien. Zo betekent Ehipassiko “kom en zie”.

We worden uitgenodigd om te ontwaken uit onze droom, de verblinding en zelfmisleiding (de ogen sluiten, ontkennen) die de werkelijke oorzaken van ons lijden zijn. Ontwaken betekent de ogen openen. We kunnen pijn alleen maar bestrijden door haar recht in de ogen te zien. Niet ontkennen, verwerpen of afwijzen, maar aanvaarden dat de dingen zijn zoals ze zijn.

Een van de kenmerken van onwetendheid is dat we onwetend zijn van onze onwetendheid. In onze onwetendheid verwerpen wij wat we werkelijk zien (want dat doen we heel natuurlijk, als vanzelf) en geloven we alleen wat we denken. Zo scheppen we dualiteit en alle problemen die de daaruit voortvloeiende tegenstellingen oproepen.

Als we onze aandacht daarentegen uitsluitend op dit moment zouden richten, zouden we zien dat er geen afzonderlijke entiteit ontstaat, blijft bestaan of sterft. Als we dit moment werkelijk zouden zien zoals het is, zouden we zien dat tijd en ruimte niets anders zijn dan het hier en nu. In het huidige moment ligt de eeuwigheid besloten.

Onze boeddhanatuur, de heldere stilte of leegte in ieder van ons, wordt niet geboren, verandert nooit, sterft niet. Maar wat wordt dan wel geboren en sterft? Relatieve en absolute realiteit zijn moeilijk te vatten begrippen en lijken in tegenstrijd met non-dualiteit. Aan de hand van het Yuishiki-schema uit het Japanse zen worden de 9 bewustzijnsniveaus volgens het boeddhisme, met overgang van het relatieve naar het absolute, visueel duidelijker.

Op vrijdag 20 april geeft Ivo Claes in het boeddhistisch centrum Ehipassiko in Deurne, Vlaanderen, een dhammatalk. Hij wijdt zijn leven aan de dhamma en is de zeer gewaardeerde tempelverantwoordelijke in Ehipassiko.

Ivo is beeldend kunstenaar, heeft na een korte periode als striptekenaar in Studio Jef Nys (Jommeke) zesentwintig jaar lesgegeven als leraar beeldende vorming, stijlleer en filmopvoeding aan voornamelijk pubers met een migratie-achtergrond. In 2009 verbleef hij enkele weken in Plum Village waar hij de ‘Five Mindfulness Trainings’ ontving van Thich Nhat Hanh. In februari 2010 vertrok hij met Ehipassiko naar Sri Lanka en bleef 3 maanden in het Nilambe Buddhist Meditation Center.

Vandaar begon een rondreis door Azië die in totaal 7 jaren en 7 maanden zou duren met kloosterverblijven in Nepal (waar hij zijn toevlucht hernieuwde en de Tibetaanse naam Lhundrup Gelek kreeg), Thailand, Maleisië, Laos en Vietnam. Hij studeerde als vrije leerling aan het International Buddhist College in Nakhon Ratchasima (Thailand). Vooral zijn verblijven in Thu Hieu Pagoda, het moederklooster van Thich Nhat Hanh in Vietnam waar hij moeilijkheden ondervond met de communistische overheid, en in de kleine Quy Thien Pagoda waar hij wél met medeweten en goedkeuring van de lokale overheid mocht verblijven, lieten een diepe indruk na. Een handdruk ‘in verzoening’ als het ware. Ivo werd ondertussen ook een groot bewonderaar van de Vietnamese kalligrafie.

In verlenging van zijn jaarlijkse familiebezoeken heeft hij driemaal de driemaandelijkse winterretraite (Ango) volgemaakt in het Nederlandse Zen River klooster (Groningen). Een degeneratieve oogziekte maakte onverwacht een einde aan zijn Aziatische rondreis. Ivo moest zich terug gaan settelen in Antwerpen en heeft bijgevolg besloten zich als vrijwilliger in te zetten voor Ehipassiko, waar hij tempelverantwoordelijke werd en deel uitmaakt van het Ehipassiko-bestuur.