Conditioneringen zijn gewoontepatronen die ons tot slaven maken. Tot gevangenen van onze eigen overtuigingen, opinies, gehechtheden, behoeften, verlangens en angsten.
Gevangenen van onze sociale programmering, van onze angst voor wat anderen over ons denken, van onze angst voor de dood, van onze onwetendheid over de wérkelijke werkelijkheid. Gevangenen van onze zintuigen, die ons mentaal en emotioneel functioneren beheersen.
Onze zintuigen verleiden onze geest tot het steeds opnieuw herhalen van mechanische gedachten en handelingen. Deze voortdurende herhaling heeft het nefaste gevolg dat de conditioneringen niet afnemen maar worden versterkt. Hierdoor wordt de keten die ons aan de zintuiglijke wereld bindt alsmaar sterker. En onze vrijheid steeds meer beknot.
Om conditionering te counteren bestaat slechts één tegengif: permanente aandacht op het essentiële: op het proces van ontstaan en vergaan van alle dingen. Op anicca. Met volharding. Een moeilijke opdracht. Maar één die perspectief biedt. Echt perspectief, niet in de betekenis die onze bevlogen machthebbers in Covid-tijden aan dit woord gegeven hebben: het ‘rijk der vrijheid’…
Geef een reactie