Samsara

SAMSARA

Ik ontwaakte deze morgen
En miste een stuk van de dag
Vond het terug in de tuin
Waar het onder het afdakje lag

Ik stond er naast want het druilde
En de linde zonder een levend blad
Waar de dood onder stond en huilde
En smekend om meer leven bad

De schutting van duizend spiegels
Gemaakt van ruimte en tijd
Danste minstens duizenden vrouwen
Raakte ik al mijn zinnen kwijt

En buiten mijn tijd en zinnen
Met de scherven in mijn hand
Van de spiegels, mijn vertrouwen
Om verlies van mijn zielsverwant

De fee van de tuin die mij verleidde
Tot deze gruwelijke dans
In haar jurk van glitters en spiegels
Geeft telkens weer revanche
Ze vraagt, fleemt en verleid me
Op het strand bij nieuwe maan
In de duister koele golven
Geeft ze schijn van de waarheid aan

Op de top van de Himalaya
Waar alles ademnood heeft
En het uitzicht blind van verlangen
Haar terug in je armen geeft.

Met ogen zo diep als de zee
Paait haar dans naar een melodie
Verleid, ga je blind met haar mee
Waar liefde stierf met een kreet
Heeft ze mij zo broodnodig
haar bestaan is uit mij gesmeed

Als ik haar laat vallen
Heb ik met haar afgedaan
Geeft ze me de kans op bevrijding
Haar boeien bestaan uit waan

Haar net bestaat uit verleiding
Als ik loslaat laat ze me gaan.