Van links tot rechts is er grote steun voor het plan van de Socialistische Partij voor een publieke basisverzekering. Zestig procent van de Nederlanders steunt dit plan, zo onderzocht Maurice de Hond. Mensen willen af van de verspilling van zorggeld en de macht breken van de verzekeraars die bepalen óf en waar u nog zorg krijgt.
Concurrentie in de zorg levert precies het omgekeerde op van wat we volgens de SP willen. In de Volkskrant van gisteren lezen we over een goed initiatief voor hartpatiënten. Zij kunnen nu thuis gebruik maken van apparatuur om hun gewicht, bloeddruk en hartritme te controleren.
De arts kan vanuit het ziekenhuis precies in de gaten houden hoe het met hen gaat. Patiënten hoeven niet iedere drie maanden naar het ziekenhuis, er zijn minder onnodige ziekenhuisopnames en de arts ziet direct welke patiënt extra medicijnen of een andere behandeling nodig heeft. Dankzij deze innovatie zijn patiënten beter af, worden de zorgkosten lager en gaat de kwaliteit van de zorg omhoog.
Toch zijn ziekenhuizen nog niet enthousiast. Die worden in dit systeem afgerekend op het aantal handelingen dat ze uitvoeren. Een patiënt die thuis zijn controle doet is dan niet fijn: dat scheelt namelijk inkomsten voor het ziekenhuis. Het kabinet dwingt de ziekenhuizen om omzet te draaien: hoe zieker de patiënt, hoe hoger de omzet voor het ziekenhuis.
Politici die roepen dat de zorg ‘onbetaalbaar’ wordt, houden zelf dit systeem vol verspilling en concurrentie in stand. Partijleider Emile Roemer zegt blij en trots te zijn dat Nederland massaal het voorstel van zijn partij steunt om de marktwerking tussen zorgverzekeraars en de concurrentie tussen zorginstellingen te stoppen. Het is volgens de SP een steun in de rug voor al die werknemers in de zorg die willen werken aan betere zorg en niet aan meer rendement.
Bron SP. Cartoon Ardan.
Léon zegt
Een bijzonder hoopvolle ontwikkeling!
Sjoerd Windemuller zegt
Hierbij past een forse herziening van het salarisgebouw in de zorg. Nu verdienen de hoogst betaalden ongeveer 15 tot 20x meer dan de laagst betaalden.
Het is bizar dat met de ziekte en het lijden van mensen persoonlijke inkomens van meer dan €200.000,- verdient kunnen worden.
Met een minimum inkomen van €20.000,- en een maximum van €60.000,- (ongeacht overwerk boven de 36 uur per week en ongeacht de inhoud van de werkzaamheden en verantwoordelijkheden) is het werk in de zorg mooi betaald. In combinatie met een algemene basisverzekering voor iedereen en het terugvloeien van ‘winsten’ in de algemene reservering voor de gezondheidszorg, kan het allemaal een stuk goedkoper en aantrekkelijker worden.
Het zorgt vermoedelijk ook spontaan voor het vertrek van een teveel aan management en meer aandacht voor de inhoud.