De Boeddha leerde dat we dukkha niet moeten ontvluchten. Er niet van moeten weglopen. Integendeel. Hij verzocht zijn volgelingen om dukkha en de oorzaak van dukkha te bestuderen. Grondig te observeren. Forensisch te analyseren. Dhammavicaya. Met aandacht én gelijkmoedigheid.
Slechts door de directe confrontatie met dukkha kan de dhammanuvatti zijn lijden omzetten in wijsheid en mededogen.
In de diepste duisternis ligt het inzicht verborgen. In het grootste lawaai verschuilt zich de stilte. Zo wordt—contradictio in terminis—de observatie van dukkha uiteindelijk de trigger die de bevrijding van de beoefenaar aanstuurt.
