Het was gisteren lekker lenteweer. Gekleed in spijkerbroek en blauw hemd betrad ik de centrale hal van de Kloosterbunker om op te stijgen naar de kloostercel. Bij de liftdeur stond een vrouw, ook klaar om op te stijgen. Naar welke etage, vroeg ik haar. Twee verdiepingen lager moest zij eruit, zei ze. Ik stapte als eerste in, zij volgde. Lekker weertje, hè, zei ik. Normale prietpraat voor een lifttocht. Ja, zei ze, ik ben te dik gekleed, had gewoon de neiging om de jas uit te trekken onderweg. Haar schouders begeleidden haar woorden, alsof ze haar jas uittrok.
Ik vind het zo mooi als mensen praten met lichaamstaal. Ze zijn dan zo compleet.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.