Nathan – Het denken

Het denken vormt een probleem wanneer we gaan denken over ons denken. Wanneer we ons denken proberen te veranderen, proberen te beheersen. Ik-en-mijn-denken vertegenwoordigt een conflict.

Kunnen we ons denken bevrijden van iedere overheersing? Kunnen we ons denken bevrijden van iedere overtuiging? Zodat we direct gaan zien.

Wanneer er sprake is van ik-en-mijn-denken, is er geen sprake van zien, direct zien. Keuzeloos gewaarzijn is gelijk aan een ongeconditioneerde geest. Het denken dat innerlijk gestuurd wordt is niet vrij.

Net als ouders die het denken van hun kinderen proberen te beheersen, door een of ander geloof. Laten we met elkaar kijken en met elkaar praten over wat we zien. Laten we samen denken. Maar als er sprake is van een of andere dictator, in welke vorm ook, laten we ons sturen, zijn we bevooroordeeld. Innerlijk zijn het onze overtuigingen die ons zicht belemmeren.

Zijn we bereid echt te twijfelen?

Overtuigingen zijn niet waar en objectief maar subjectief. Alleen feiten zijn waar en objectief, zoals dat water nat is en de zon het middelpunt is van ons heelal.

Binnen zen(boeddhisme) staat het leven centraal en niet ons denken over het leven. Is gewaarzijn van groot belang. Waar is bijvoorbeeld onze aandacht, bewustzijn, tijdens de afwas…? Ik geloof wel dat je lekker weg moet kunnen dromen. Dat dat ook onderdeel is van een gezond brein. Maar niet gevoelig willen zijn voor wat is, is een afwijzing van jezelf, jezelf als mens, hier en nu.

Sommige mensen leven liever met een voorstelling van zichzelf en de ander. Natuurlijk kun je lekker wegdromen maar als ons denken te belangrijk wordt, wat dan? Onze geest dient zich te richten op feiten. Maar er zijn mensen die graag denken over het denken en dan weer verder denken, zonder ooit hun denken te overstijgen en direct gevoelig te zijn.

Er is een bekend verhaal, van een wijze die altijd in stilte wandelde. Toen wilde iemand met hem meelopen. Goed, dat stond hij toe. Tijdens die wandeling, kwam de zon op en de gast zei: ‘Goh, wat een prachtige zonsopgang.’ Later vertelde de wijze tegen iemand, nou die gast kan maar beter niet meer meelopen, want hij praat te veel.

Ik praat zelf graag tijdens een wandeling. Als ik alleen wandel word ik vaak vanzelf innerlijk stil. Het maakt mij niet uit, dat ik graag praat, met iemand, tijdens het wandelen. Ik gebruik vaak zo’n wandeling juist om eens goed bij te praten. Maar vanzelfsprekend is er ruimte voor alle schoonheid. Kun je ook genieten met elkaar door gewoon even leeg te zijn en vol van de natuur.

Je kunt stilte-wandelingen organiseren… maar je kunt ook heerlijk gaan joggen.

Het denken is in mijn ogen pas een probleem als het wil gaan overheersen of dat er een zogenaamde waarnemer is die het denken wil gaan beheersen. Want in werkelijkheid is de waarnemer en het denken niet verschillend. En in werkelijkheid is liefde van een geheel andere orde, dan het denken zelf.

Als we liefde in ons hart hebben, kan het denken niet overheersen. En als we zien en begrijpen dat de denker en het denken hetzelfde zijn, zal er geen sprake zijn van een innerlijke strijd. Dan pas zijn we normaal denkende- en liefdevolle wezens.