Vandaag kwam het zomaar in een meditatie bij mij op, de woorden rest in peace, RIP, rust in vrede. Een tekst op een grafsteen die van oorsprong uit het Latijn komt: requiescat in pace. Het zal toch niet zo zijn dat de dood vrede is. Gaza, Israël, Oekraïne. Al die duizenden doden die geen vrede gekend hebben. Mag het leven in hemelsnaam ook vredig zijn.
Moge iedereen gelukkig, vrij en gezond zijn, niemand uitgezonderd.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.