Geen innerlijke boeddha.
Geen innerlijke vonk.
Geen atman.
Maar wat dan?
Onze geest kan zijn beperking verliezen.
Zolang als er sprake is van een waarnemer en het denken, beperken we ons denken.
Zolang als we ons denken proberen te beheersen, is er sprake van een waarnemer, een ik.
Maar als we direct zien, alle twijfel wegvalt, dat we zowel de waarnemer zijn als het denken voor de volle 100%, dan pas kan onze geest zijn beperking (gespletenheid) verliezen: kunnen we spreken van een ongeconditioneerde geest.
Wil je hierover een gratis e-book lezen:
https://zelfkennis3.files.wordpress.com/2023/05/waarom-proberen-we-ons-denken-te-beheersen-boek.pdf
Hoe uniek is jouw verlichting?
Je kunt nieuwe schoenen kopen maar als er een steentje in je schoen zit loop je niet best. Je kunt een prachtig bankstel aanschaffen voor in je prachtige huiskamer maar als er een drol van je hond in de huiskamer ligt, zit je daar toch niet zo lekker.
Je kunt beweren liefde te zijn of bewustzijn of… Maar als je op de vlucht bent voor je denken of beweert de waarnemer ervan te zijn, zul je niet echt vrij zijn. Want zolang er sprake zal zijn van ik-en-denken vormt dat het grootste struikelblok in je leven als gelukkig mens. Liefde of bewustzijn is namelijk niet het probleem maar dat we beweren de waarnemer te zijn van ons eigen persoon.
Je zit (bijvoorbeeld) in een leegte ruimte, verder zit daar niemand. Wie is deze persoon dan, je buurman, je vader, Nathan of simpelweg jij? Kun je dat direct zien? Maar daarbij ben je ook voor de volle 100% de waarnemer, het zogenaamde ik.
De waarheid hiervan dient rechtstreeks volledig gezien te worden, zonder enige twijfel. Dan zullen ze tegen elkaar wegvallen; de waarnemer en het denken. Dan zal er sprake zijn van een ongeconditioneerde geest, het denken niet langer beperkt. Als zogenaamde waarnemer beperken we ons eigen denken. En het proberen te beheersen van je denken is flauwekul, want wie beheerst wie?
Wees gerust de liefde of bewustzijn zelf maar het kan zijn dat je jezelf daarmee in de maling neemt. Je kunt beweren de beste schoenen op aarde te hebben maar een steentje eruit halen is van groot belang. Daarin ligt de psychologische revolutie, niet dat je ervaren hebt liefde te zijn maar dat er een einde dient te komen aan het conflict van de waarnemer en het denken. Volgens mij kun je nog beter op blote voeten lopen dan blijven lopen met een steentje in je schoen.
