De filosoof Jean-Paul Sartre heeft gezegd: ‘Als je eenmaal iets weet, ben je verantwoordelijk. Voor wat je doet, en voor wat je niet doet’. Een vorige keer beschreef ik al hoe we in de herfstvakantie in Frankrijk met eigen ogen hebben kunnen zien hoe pasgeboren kalfjes eenzaam opgesloten stonden in een soort hondenhokken. Ze worden direct na de geboorte van hun moeder gescheiden, de melk die van nature voor de kalfjes bedoeld is gaat naar de zuivelindustrie. Het beeld van die kalfjes heeft mijn ogen geopend voor het dierenleed dat gepaard gaat met de productie van zuivel.
De uitdaging is nu om te zoeken naar vlees- en zuivelvrije gerechten die zelfs door mijn eigen proefpanel van vega-sceptici worden geaccepteerd. Vandaag de vega-pizza, zónder kaas.
Veel mensen vinden helaas dat ze geen tijd hebben om zelf pizza te maken. Terwijl het heel meditatief is om in volle aandacht deeg te kneden, groente te snijden, ondertussen mijmerend over de herkomst van de ingrediënten. Koken met aandacht nodigt ook uit om stil te staan bij diegenen die maar wat blij zouden zijn met wat deeg of groente, zoals de slachtoffers van de ramp op de Filippijnen.
Vega-pizza (voor 4 personen: één dikke of twee dunne pizza’s)
Voor het pizzadeeg:
- 250 gram meel
- ½ zakje gist
- 1 theelepel zout
- 125 ml lauwwarm water, of zoveel als nodig is voor een soepel deeg
- Scheutje olijfolie
Koop een pot of pakje kant-en-klare tomatensaus of maak het zelf met:
- Scheutje olijfolie
- 1 ui, gesnipperd, 1 stengel bleekselderij, in stukjes, 1 wortel, in stukjes, 1 teen knoflook
- Oregano, tijm, basilicum, rozemarijn, en/of salie
- 1 blik tomatenblokjes of gepelde tomaten, of ½ pak gepureerde tomaten
- 1 theelepel zout
Tempé vulling:
- 250 gram tempé, in blokjes
- Scheutje olijfolie
- 2 eetlepels Japanse sojasaus of tamari
- 2 eetlepels wijnazijn
- ½ theelepel chilipoeder, ½ theelepel komijn, ½ theelepel oregano, ½ theelepel paprikapoeder
- 2 teentjes knoflook uit de pers
Groentevulling:
- Scheutje olijfolie
- 1 ui in ringen
- 1 paprika in plakjes
- 1 stengel bleekselderij, in plakjes
- ½ bakje champignons, in plakjes
- 2 teentjes knoflook, in plakjes
Garnering:
- Zwarte olijven in plakjes
Maak eerst het pizzadeeg. Kneed alle ingrediënten tot een soepel deeg en laat het op een warme plaats ca. 1 uur rijzen. Ik maak meestal een dubbele hoeveelheid, omdat het een gedoe is om een half zakje gist af te passen, en ik bewaar de helft. Gistdeeg is lang in de koelkast houdbaar, ik adviseer wel om af en toe (om de dag) verse meel toe te voegen en het deeg even door te kneden, zodat de gist in goede conditie blijft.
Terwijl het deeg rijst maak je tomatensaus. Eventueel kun je kant-en-klare tomatensaus gebruiken, of een ingevroren restje. Ik geef hier als voorbeeld de ingrediënten van mijn tomatensausrecept. De bereiding spreekt voor zich.
Roerbak de tempé met alle overige ingrediënten uit het blokje tempé vulling enkele minuten in een wok of pan met dikke bodem of een anti-aanbak laag.
Roerbak in een andere pan (of dezelfde, als je de tempé apart hebt gezet) enkele minuten de groenten.
Verwarm de oven voor op de hoogste stand. Maak nu de pizza of pizza’s. Zelf maak ik het liefst dunne pizza’s door het deeg met de deegroller (of een wijnfles) uit te rollen; we maken er dan een aantal met verschillend beleg zodat er voor elk wat wils is: mijn dochter lust bijvoorbeeld geen olijven maar gebruikt graag plakjes verse tomaat. De dunne pizza’s bak ik bij 250 graden, zo hoog als mijn oven aankan, in korte tijd gaar.
Doe het uitgerolde deeg op een ingevette bakplaat en bedek het met de tomatensaus, de tempé, de groenten, en de olijven. Bak de pizza op zo hoog mogelijke temperatuur gaar. De baktijd hangt af van de temperatuur, de dikte van het deeg en de hoeveelheid vulling (ca. 6-15 minuten). Snij in punten en serveer met een rauwkostsalade.
kees moerbeek zegt
‘De filosoof Jean-Paul Sartre heeft gezegd: ‘Als je eenmaal iets weet, ben je verantwoordelijk. Voor wat je doet, en voor wat je niet doet’. ‘
Volgens de huidige maatstaven is Sartre nogal besmet, omdat hij kritiekloos achter Mao aanliep. De vijand van mijn vijand is mijn vriend zal het wel geweest zijn. In de de tijd van Sartre was kon al bekend zijn dat Mao niet okee was. Hij was tegen het kapitalisme en ach ja mensenrechten, wie maalde daar om? Nu malen we daar wel om, dus waar is de disclaimer?
Als de pizza’s maar vega zijn? Wie is die ik toch? Akelig over kalfjes in een soort hondehokken, terecht. Mao en mensenrechten dan?