Wat in Oost-Turkestan gebeurde, vindt in de Tibetaanse Autonome Regio in versneld tempo navolging.
De onthulling van een cache van bestanden met duizenden gevoelige beelden en geheime toespraken van de leiders van de Chinese Communistische Partij (CCP) bevestigt nog eens de waarheidsgetrouwheid van China’s hardhandig optreden tegen de identiteit en de cultuur van de Oeigoerse en Turkse volkeren. In het verleden heeft de Partijstaat echter het bestaan van “transformatie door opvoedingskampen” in Oost-Turkestan (Ch: Xinjiang) ontkend.
Net als Xinjiang is Tibet een andere regio waar de Partijstaat na de massale opstand van 2008 haar plan voor de gedwongen assimilatie van het Tibetaanse volk lange tijd heeft versneld. Sinds 2009 heeft het repressieve beleid geleid tot de zelfverbranding van ongeveer 158 Tibetanen. Ondanks de golf van zelfverbrandingen heeft de CCP voortdurend ontkend dat de mensenrechten in Tibet worden geschonden.
In de afgelopen maanden hebben de zelfverbrandingen van een populaire Tibetaanse zanger, Tsewang Norbu, en een bejaarde Tibetaan, Taphun, ons eraan herinnerd dat er in Tibet niets is veranderd. Deze zelfverbranders komen uit verschillende achtergronden en leeftijdsgroepen. Sommigen waren nog maar 16 jaar oud en de recente zelfverbrandster Taphun uit Ngaba was 81 jaar oud. Dit geeft aan dat het repressieve beleid van de Partijstaat alle geledingen van de Tibetaanse samenleving heeft overspoeld. Zo heeft het commentaar van Dolma Tsering systematisch de oorzaken beschreven voor de samenstelling van verschillende leeftijdsgroepen onder de zelfverbranders. De afgelopen jaren is de Partijstaat begonnen met een hernieuwde onderdrukking van de Tibetaanse cultuur, met name van het Tibetaans boeddhisme en de Tibetaanse taal.
Verschillende berichten over toenemende repressie in Tibet
In de afgelopen maanden is in tal van rapporten gewezen op de verslechterende mensenrechtenschendingen en de toenemende repressie in Tibet. Volgens het jaarverslag 2021 van de Centrale Uitvoerende Commissie voor China (CECC) van de VS bijvoorbeeld “blijven de Partij en de regering de religieuze praktijken van de Tibetanen beperken en trachten te controleren. Ambtenaren in Tibetaanse gebieden in China bleven beperkingen op religieuze observantie of geloofsuitingen opleggen, waaronder het verbieden van individuen om deel te nemen aan religieuze evenementen of het vieren van feestdagen.”
De afgelopen jaren scoorde Tibet slechts 1 op 100 op de wereldwijde ranglijst van vrijheden, en in het Freedom House 2021-rapport werd Tibet samen met Syrië uitgeroepen tot de minst vrije gebieden ter wereld. In het rapport wordt verder geconcludeerd dat “de inspanningen van de regering om het Tibetaans boeddhisme te siniseren de afgelopen jaren zijn versneld, waarbij functionarissen van Tibetaans boeddhistische geestelijken en lekengelovigen eisen dat zij hun loyaliteit aan de CCP en het socialisme boven hun religieuze overtuigingen stellen, dat zij de Dalai Lama aan de kaak stellen en steeds langere politieke onderwijssessies bijwonen.”
Het op 7 december 2021 gepubliceerde rapport van het Tibet Action Institute bevestigt verder de intenties van de Partijstaat om de Tibetaanse identiteit uit te roeien en het Tibetaanse volk verder te assimileren. In het rapport wordt benadrukt dat de Tibetaanse studenten het risico lopen hun moedertaal en de band met hun culturele identiteit te verliezen omdat 1) De lessen hoofdzakelijk in het Chinees worden gegeven. 2) zij gescheiden leven van hun families en gemeenschappen en daardoor niet in staat zijn hun godsdienst te belijden of toegang te krijgen tot de meest authentieke uitingen van de Tibetaanse cultuur en tradities.
Al deze dwang- en assimilatiemaatregelen die China in Tibet ten uitvoer legt, vergen zeer grote uitgaven, hetgeen tot uiting komt in China’s buitensporige budget voor het handhaven van de “binnenlandse veiligheid”.
Het vinden van overeenkomsten tussen Xinjiang en Tibet
Het lijdt geen twijfel dat de bron van de intensieve dwangmaatregelen in Tibet en Xinjiang de hoge binnenlandse veiligheidsuitgaven van China zijn. Adrian Zenz ontdekte bijvoorbeeld dat “Tijdens de ambtstermijn van Xi Jinping van 2013 tot 2017, de binnenlandse veiligheidsuitgaven van China 34 procent sneller groeiden dan de totale uitgaven. Met name de veiligheidsgerelateerde uitgaven in gevoelige regio’s zoals Xinjiang en Tibet zijn zo snel gestegen dat ze nu het gemiddelde van de Verenigde Staten overtreffen op een PPP-basis per hoofd van de bevolking.”
Voordat hij partijsecretaris van Xinjiang werd, was Chen Quanguo het brein achter het sociale beheer in rasterstijl, gedurende ongeveer vijf jaar partijsecretaris van de Tibetaanse Autonome Regio en degene die met succes de basis heeft gelegd voor de huidige geplande implementatie van de driedimensionale veiligheidsmaatregelen in Tibet, zoals in het 14e Vijfjarenplan 2021-2025. Het gaat hierbij om wat zij noemen “rechtsstatelijke”, gespecialiseerde en intelligente maatregelen om de openbare orde te handhaven door de inspanningen van zowel professionals als de bevolking te combineren voor het voorkomen en controleren van misdaden door middel van participatie van de bevolking.
Tijdens een bijeenkomst in maart 2017 werden de regeringen van Xinjiang bijvoorbeeld verplicht de Fengqiao-ervaring in praktijk te brengen, die een van de onderdelen is van de driedimensionale veiligheidsmaatregelen, ook bekend als Double Family Defense Stability.
Toekomst volmaakt of toekomstig in Tibet?
Uit de huidige ontwikkelingen in Tibet blijkt dat de Partijstaat precies uitvoert wat zij in het 14e Vijfjarenplan heeft gepland. Bijvoorbeeld met de invoering van nieuwe verordeningen zoals “Maatregelen voor het beheer van religieuze informatiediensten op internet”, die op 20 december 2021 werden gepubliceerd en op 1 maart 2022 in werking traden, precies een jaar nadat het 14e vijfjarenplan op 11 maart 2021 officieel door het Nationale Volkscongres was bekrachtigd. De verordening verbiedt alle buitenlandse organisaties en personen om in China online religieuze inhoud te verspreiden.
Een van de redenen voor de versnelde sinisering van het Tibetaans boeddhisme is de volledige controle over elk hoekje en gaatje voordat de Partijstaat zijn grote plan in Tibet ten uitvoer legt. De conclusies van de verschillende rapporten bevestigen verder dat de situatie in Tibet verder verslechtert met de uitvoering van repressief beleid dat specifiek gericht is op het elimineren van de Tibetaanse cultuur en het Tibetaans boeddhisme. In het werkverslag van de gemeentelijke regering van Shigatse van 2021 wordt bijvoorbeeld de uitvoering van de Fengqiao-ervaring en de sinisering van het Tibetaans boeddhisme aangemoedigd. Ook op de website van de regering van Dingri wordt melding gemaakt van het houden van een grootschalig onderzoek onder de Tibetaanse bevolking, waarbij de nadruk ligt op stabiliteit, ontwikkeling, ecologie en versterking van de grens.
De uitgelekte Chinese politiedossiers zijn een sterke herinnering aan het feit dat de Partijstaat alle maatregelen heeft genomen om de Oeigoerse bevolking te onderdrukken en dat het een kwestie van tijd is voordat China’s ijzeren gordijn over Tibet ook zal worden opgeheven. Per slot van rekening heeft de Partijstaat skeletten in al zijn kasten.
