Het jaar 2020 – dag 96 – spontaan

Een paar dagen geleden alweer keek ik tv. Ik meen het Journaal, maar dat weet ik niet zeker. Omdat ik een Moleskine agenda heb die geen zogenoemde feestdagen op de betreffende dagen aangeeft, zoals Pasen, en ik me dus moet herinneren dat het Pasen is en voor ik het weet een verkeerde herinnering heb, dat ik het vreemd vind dat het nog zo laat licht is met de Kerst.

Ik keek tv en zie op het scherm een fietser aankomen in wie ik de demissionaire minister-president herken. Hij komt steeds groter in beeld, in het Haagse. De historicus die nooit een staatsman zou worden, stopt en lacht als altijd. Het is een frisse dag maar nou niet zo fris om een soort ijsmuts te dragen. Zou een pr-deskundige hem geadviseerd hebben? Vooral sportief overkomen dan zijn de nare herinneringen zo vergeten. Zoiets.

Is het niet gek dat ik de historicus op tv zie op dat moment? Je komt alleen in beeld als er een camera is. Nou, die was er op het moment dat de historicus even zijn frisse fietstocht pauzeerde. Wel 2 cameraploegen, volgens ingewijden. Liepen die cameralieden daar toevallig?  Ik kom nooit een cameraploeg tegen als ik in de stad ben. De historicus wel.

Een verslaggever zegt tegen de historicus dat hij de vorming van een nieuw kabinet in de weg staat na zijn verkeerde herinnering over een nieuwe baan voor het kritische CDA-kamerlid Pieter Omtzigt. Ik ben strijdvaardig, zegt de historicus die door Kamerleden een leugenaar is genoemd.

Een spoor van slachtoffers, aardbeving gedupeerden, toeslagen slachtoffers, voedselbanketers, daklozen en honderdduizenden mensen die onder de armoedegrens leven laat de historicus achter zich. Woningnood, onbetaalbare huren, een waardeloze aanpak van de corona epidemie. Ik ben strijdvaardig, zegt de fietser. Maar voor wie en wat strijdt hij? Voor zijn eigen hachje? En wat wil hij? Ja, in dat Torentje blijven zitten, dat is wel duidelijk. Na nog een paar keer ‘Ik ben strijdvaardig’ te hebben gezegd, rijdt de eenzame fietser weer uit de geheel toevallige en spontane ontmoeting verder. Zijn rechterarm maakt groetende zwaaibewegingen. Zielig, denk ik.

Ik ken iemand die op de historicus heeft gestemd tijdens de laatste verkiezingen. Als je vraagt waarom, zegt de man: Hij heeft het zo goed gedaan. Deze stemmer leeft zelf in een droomwereld. Aan de gevel van zijn landhuis hangen fake beveiligingscamera’s en Jan des Bouvries stallantaarns, terwijl de stemmer helemaal geen stal heeft. Hij heeft het zo goed gedaan. Maar als ik dan vraag: Wat heeft hij voor de gewone mensen, het volk, gedaan, hoor je de hersenen van de stemmer kraken. Zijn geheugen laat hem in de steek. Of zou er helemaal niks zijn vanwege die liberale fietser? De man met de verkeerde herinnering.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak,  woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren.  Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.