Op 10 maart worden de gebeurtenissen van 1959 In Tibet, Lhasa herdacht. Het beleid van de Chinese Communistische Partij (CCP) tegen etnische en religieuze minderheidsgroepen is helaas niet veranderd.
Tibetanen over de hele wereld herdenken elk jaar op 10 maart de Tibetaanse Dag van de opstand, om de Tibetaanse opstand van 1959 tegen de invasie door de Volksrepubliek China te herdenken. Vanaf die dag moesten veel Tibetanen, onder wie de Dalai Lama, hun toevlucht zoeken in India. In Dharamsala, India, werd op 28 april 1959 een regering in ballingschap opgericht, Centraal Tibetaans Bestuur (CTA) genaamd.
Sinds die dag gaan de Chinese wreedheden tegen de Tibetanen onophoudelijk door, gericht tegen de vrije uitoefening van godsdienst, het fundamentele respect voor de menselijke waardigheid, en de mogelijkheid om de Tibetaanse taal te gebruiken en de Tibetaanse culturele identiteit te behouden. Het onthutsende lot van Tibetaanse boeddhistische lekenmeisjes en nonnen die routinematig worden verkracht in heropvoedingskampen, net als moslimvrouwen in Xinjiang, toont de routinematige wreedheid van het CCP-beleid tegen culturele identiteiten, religieuze groepen en etnische minderheden. Het lijkt erop dat in Tibet de verschrikkingen van de Culturele Revolutie nog niet voorbij zijn.
Maar de Tibetanen hebben niet stilgezeten. Vele groepen werden opgericht om respect en vrijheid op te eisen. Sommige staan internationaal bekend als zeer effectief.
Het Tibetan Youth Congress (TYC), opgericht op 7 oktober 1970 in Dharamsala, India, is een internationale niet-gouvernementele organisatie die pleit voor de vrijheid van Tibet ten opzichte van China. Deze groep heeft een centrale rol gespeeld bij het promoten van de herdenking van de Tibetaanse opstand en het pleiten voor een vrij Tibet. Sinds haar oprichting heeft de organisatie jonge Tibetanen geïnspireerd om in opstand te komen voor de identiteit en de vrijheid van hun land. In 2008, toen de protesten van Tibetanen in de Tibetaanse Autonome Regio onder de aandacht van de wereld kwamen en de Chinese regering verschillende vragen kreeg over de mensenrechten daar, protesteerden TYC-leden bij de fakkelestafette van de Olympische Zomerspelen 2008.
Students for a Free Tibet (SFT), opgericht in 1994, is een wereldwijd netwerk van studenten en activisten die zich inzetten voor de mensenrechten en de vrijheid van het Tibetaanse volk. SFT heeft regelmatig protesten georganiseerd in verschillende landen op de dag van de Tibetaanse opstand. Lokale afdelingen van SFT zijn de belangrijkste organisatoren van de Tibetaanse Onafhankelijkheidsdag op 13 februari van elk jaar. Tibetaanse vrouwen hebben ook gezworen te strijden tegen de Chinese schendingen van de mensenrechten in Tibet. Een invloedrijke vrouwengroep, de Tibetan Women’s Association (TWA), werd op 10 september 1984 in India opgericht.
Natuurlijk heeft Peking deze groepen aan de kaak gesteld en hen ten onrechte beschuldigd van “terrorisme” – een standaardetiket van de CCP voor tegenstanders van haar regime – ook al zijn en blijven hun activiteiten volkomen vreedzaam.
Onlangs verklaarde Lobsang Sangay, Sikyong (d.w.z. president) van de Centrale Tibetaanse Administratie, tijdens een toespraak voor een grote bijeenkomst in Dharamsala dat de leiding van de Tibetaanse vrijheidsstrijd nu overgaat op een nieuwe generatie Tibetanen, zowel in Tibet als in ballingschap. Hij zei: “Het is de jongere generatie Tibetanen in Tibet die duidelijk en luidkeels hun identiteit, vrijheid en eenheid opeisen. De nieuwe generatie Tibetanen in ballingschap neemt deel aan soortgelijke inspanningen.” Sangay benadrukte ook de noodzaak van een “langetermijnstrategie om hun strijd te versterken en te ondersteunen”, en voegde eraan toe dat “we moeten bouwen aan zelfredzaamheid in de Tibetaanse wereld, in denken en doen”. Hij drong aan op het belang van het combineren van modern onderwijs met traditionele waarden om een sterkere basis te leggen voor de voortzetting van de Tibetaanse vrijheidsbeweging.
Eerder had de Dalai Lama gesuggereerd dat het Tibet-beleid van China een mislukking is, die het imago van China zelf schaadt, zoals vele intellectuelen hebben opgemerkt. Zijne Heiligheid had ook de gelegenheid om op te merken dat “de communisten hersenspoelen, martelen, omkopen en moorden, maar de Tibetaanse geest is niet gebroken. De vastberadenheid van het Tibetaanse volk is zeer sterk, dus er zijn veel redenen om hoopvol te zijn over de toekomst.”
62 jaar na de opstand van 1959 is het tijd dat China stopt met het schenden van de mensenrechten in Tibet en de culturele identiteit en godsdienstvrijheid van de Tibetanen volledig respecteert. De hele wereld kijkt toe.
Bron Bitter Winter https://bitterwinter.org/tibet-repression-increases-before-tibetan-uprising-day/
