Hoe weerspiegelt jouw eigen identiteit de spanning tussen verandering en continuïteit? Een reactie op de vragen van André Droogers in het BD van afgelopen vrijdag onder de titel: Hollen of stilstaan?
‘Verandering is de constante in ons bestaan’. Ik heb jaren gewerkt bij een adviesbureau dat dit motto droeg. Waarbij eerlijkheidshalve moet worden vermeld, dat het motto in de betaalde adviespraktijk ook kon luiden ‘Verandering is de contante in ons bestaan’.
Enfin, mijn invulling van mijn leven is één groot dynamisch schouwspel geworden met steeds wisselende episodes, wisselende rollen en diverse verhaallijnen. Ik ben verandering. Het is een onmiskenbaar deel van mijn identiteit. Het is het deel dat beseft dat niets blijvend is. Het deel dat makkelijk accommodeert bij boeddhistische zienswijzen van ‘leegte’.
Tegelijkertijd is er een andere ‘constante’ die door de verhaallijnen van mijn leven loopt. Een onvervreemdbaar deel van mijn identiteit. Het is een wezenskern die liefde wil ontvangen en liefde wil geven en delen. Een deel dat wil verbinden. Een deel dat zich verbonden weet met al wat is en al wat leeft. Het voelt als een eeuwige en onveranderlijke kern. Een deel dat beseft dat het niet van deze wereld is, maar wel in deze wereld. En dat vanuit dat besef en in combinatie met zijn wezenskern niet enkel gelukzaligheid voor zichzelf zoekt, maar dat ook toewenst aan alle onderdrukte en verkommerde wezens in deze wereld. Het deel dat zegt: ‘moge zolang er ruimte is en er voelende wezens zijn, ook ik blijven bestaan om het lijden van deze wereld op te heffen’.
Droogers: En beïnvloedt dat jouw keuze bij de verkiezingen op 17 maart?
Zeker. Ik ben niet enkel een boeddhistisch geïnspireerd mens wanneer ik op ‘mijn kussen zit’ of spirituele teksten probeer te doorgronden. Ik ben volledig wanneer ik daarnaast van mijn kussen en uit mijn studiehoek kom. In de verschijning als ‘radicale boeddhist’. Radicaal in het omarmen van deze wereld. Radicaal in het aanklagen van disproportionele ongelijkheid. Radicaal in het aanklagen van racisme, bekrompen nationalisme, gulzigheid en veelvraat ten koste van Moeder Aarde.
En dat beïnvloedt zeker mijn keuze op 17 maart.
