Als ik hier mensen op bezoek krijg, laat ik ze genieten van de stilte buiten rond de Kloosterbunker. Zondagsrust, glunder ik dan als bewoner van een Rotterdamse wijk waarin zo’n zeventigduizend mensen wonen. Het is inderdaad vaak doodstil binnen en buiten hier. Maar een paar dagen al is de wind gedraaid en hoor ik de geluiden van de drukke stad hier en verderop.
Ik besef dat die herrie er altijd al is, maar dat ik die vaak niet hoor door de wind die mij beschermt. Zoals alles er al is en ontdekt wil worden.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten.
Michel Ball zegt
‘The answer, my friend, is blowin’ in the wind’ – Bob Dylan