‘Na jarenlang boeddhistisch onderwijs te hebben genoten, heb ik er een beetje een haat-liefde verhouding mee opgebouwd. Enerzijds gaf het me heel veel, maar aan de andere kant zaten bepaalde dingen me niet lekker. Nu is me duidelijker wat dat is. Naar mijn idee worden boeddhistische taal en concepten soms verkocht als dhamma (waarheid / het pad), maar zijn ze dat in wezen niet.’
Onthechten en onthecht leven verschilt slechts in details met een leven in gehechtheid. Het verschil zit hem in het jezelf en daardoor ook anderen vrij maken en vrij laten, waardoor alles en iedereen alle ruimte en vrijheid krijgt te zijn wat het is.
Gastschrijvers schrijven zonder last of ruggespraak in het Boeddhistisch Dagblad.
Ik heb als kind ooit een wielewaal gezien. We kwamen terug uit vakantie aan zee en in de kersenbomen in de tuin zaten wielewalen. De volgende dag waren ze weg. De wielewaal is een zeldzame en schuwe vogel. Ik merk dat ik nog altijd een beetje trots ben dat ik er een gezien heb.
Volwassen zijn betekent o.a. dat je je niet achter mechanismen of patronen verschuilt maar ze leert zien en onderkennen. In ons leven ervaren we zeker ook de pijnlijke kant van hechting en zoeken we manieren om daarmee om te gaan. In die zin is het interessant om vanuit verschillende perspectieven naar hechten en loslaten te kijken.
Hechting tussen mensen is een belangrijk element in de complexe emotie die wij liefde noemen. Het is iets dat je onbewust leert of meekrijgt en het patroon dat op jonge leeftijd wordt aangenomen is belangrijk voor het latere leven en de relaties die dan worden aangegaan.
Zo afhankelijk als ik ben van deze aarde voor lucht en voedsel, zo afhankelijk ben ik van anderen voor een goed en waardig leven. Het dringt zelden tot me door hoe dankbaar ik ben voor doodgewone vriendelijkheid en oprechtheid.
