Wat is dat toch, dat de mensheid grossiert in collectieve valkuilen? En dat die dan ook nog gewoon voortbestaan?
Herhaaldelijk heb ik me de vraag gesteld of de overheid een kind nog wel waardevol vindt. Kan het nog een beroep op het recht doen?
Als een kritische boeddhist hecht ik aan de rechtstatelijke paraplu van naar onze maatstaven grondwettelijk gegarandeerde belijdenisvrijheid. En aan een defensie die bijdraagt aan een geloofwaardige afschrikking. Vanuit deze grondtonen zeg ik: westerse boeddhisten, pas op uw zaak.
Twee kinderen die het land moesten verlaten mochten tenslotte toch blijven. Dat was uiteindelijk het besluit van onze democratisch gekozen regering. Bij mij roept het de vraag op of we bij democratie vooral aan wetgeving moeten denken, of vooral aan menselijk welzijn?
‘Maar waarom gebruiken we wat we geloven als houvast? Wat we geloven hebben we toch allemaal bedacht. Ons denken is het terrein van de mogelijkheden en kan als zodanig nooit houvast bieden en daar is het ook niet voor bedoeld.’
Openbare bijeenkomsten van meer dan vijf personen en pro-democratie activiteiten zijn verboden. Duizenden mensen zijn onder druk gezet om te stoppen met het maken van politieke opmerkingen over de junta.
Facebook moet verdwijnen.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Analyse van foodwatch en PowerShift: gezond en veilig voedsel in gevaar door handelsakkoorden.
De uitslag van de Tweede Kamerverkiezing laat een behoefte zien aan meer inspraak en democratie voor het volk. Nederland is in dit opzicht wel één van de meest vooruitstrevende landen maar toch valt er nog veel te verbeteren.
Daar waar de menselijke waardigheid op het spel staat moeten we extra alert zijn.
