Het eerste bericht in het radionieuws van zes uur luidde: ‘Vandaag is Heinrich Harrer op 93-jarige leeftijd in Oostenrijk overleden’. Ik kreeg kippenvel en wist gelijk ‘dit is het signaal dat me vertelt dat ik een goede afslag ga nemen.
Lichtpuntjes op mijn weg
Wouter ter Braake: ‘Op enig moment, ik weet niet hoe lang ik in stilte zat, voelde ik dichtbij de aanwezigheid van een ander schepsel. Toen ik mijn ogen opende keek ik recht in de snuit van een stevige, zwarte hond.’
Wouter ter Braake – van mao tot tao
Wouter ter Braake, de jongste stakingsleider ooit, denkt met plezier en enige trots terug aan 1970. Een jaar waarin veel gebeurde in de stad: Feyenoord kampioen, de manifestatie C70, het popfestival in Kralingen en dan de havenstaking in de nazomer. “Het was een smeltkroes van gevoelens en ideeën. Vergeet ook de Vietnam-demonstraties niet. Een rebelse tijd.”
Wouter ter Braake – Tijd van leven
Wouter ter Braake: ‘Alle tijd hebben’. Deze woorden suggereren dat tijd een substantie is, iets dat je kan beetpakken, opdelen en meten. Je ‘hebt’ tijd of niet, veel of weinig. Of alle.
Odaan’s workshop
Odaan gaat staan. Hij kijkt rond. Dan begint hij, wat aarzelend: “We zitten allemaal vast in ons eigen verhaal. Het verhaal dat we onszelf vertellen over het verleden. Over wie we zijn, waarom we handelen zoals we doen. Het verhaal dat we anderen vertellen.’ Deze tekst is een co-creatie van Wouter ter Braak en Jos Niesten.
Wouter ter Braake – Het boek van alles
‘Waar zijn wij vóór dat we geboren worden?’. Het kleine joch kijkt Vanitas verwachtingsvol aan. ‘Overal en nergens’ flitst het door Vanitas heen. Maar hij antwoordt in uitgebreide zinnen. Soms aarzelend. Het lijkt erop dat zijn bronnen van poëzie en literaire zinnen opgedroogd zijn.
Wouter ter Braake – Het verlangen naar unieke ervaringen
Wie kent dit verlangen niet? ‘Waar zal ik het zoeken, waar kan ik het vinden?’
