Wouter ter Braake: ‘Alle tijd hebben’. Deze woorden suggereren dat tijd een substantie is, iets dat je kan beetpakken, opdelen en meten. Je ‘hebt’ tijd of niet, veel of weinig. Of alle.
Odaan’s workshop
Odaan gaat staan. Hij kijkt rond. Dan begint hij, wat aarzelend: “We zitten allemaal vast in ons eigen verhaal. Het verhaal dat we onszelf vertellen over het verleden. Over wie we zijn, waarom we handelen zoals we doen. Het verhaal dat we anderen vertellen.’ Deze tekst is een co-creatie van Wouter ter Braak en Jos Niesten.
Wouter ter Braake – Het boek van alles
‘Waar zijn wij vóór dat we geboren worden?’. Het kleine joch kijkt Vanitas verwachtingsvol aan. ‘Overal en nergens’ flitst het door Vanitas heen. Maar hij antwoordt in uitgebreide zinnen. Soms aarzelend. Het lijkt erop dat zijn bronnen van poëzie en literaire zinnen opgedroogd zijn.
Wouter ter Braake – Het verlangen naar unieke ervaringen
Wie kent dit verlangen niet? ‘Waar zal ik het zoeken, waar kan ik het vinden?’
