Anatman is in het boeddhisme in onze traditie een belangrijk gegeven, het inspireert me tot op het bot en geeft me ruimte voor steeds meer inzichten, steeds diepere inzichten.
Geen dood, geen vrees (29) – terugkeer
Op het moment dat ik sterf,
zal ik proberen naar je terug te komen
zo snel als ik kan.
Geen dood, geen vrees (28) – Identiteit
Op het moment van sterven verliezen we niet alleen alles wat we bezitten, maar ook onze volledige identiteit. De reden waarom we bang zijn voor de dood, is dat we onszelf identificeren met deze wereld, dit lichaam, ons bezit, onze status, en onze familie.
Geen dood, geen vrees (27) – Huilen
Een van de teksten die ten gehore werd gebracht ‘Je moet zeilen op de wind van vandaag’ raakte me – als zeiler en begeleider van tientallen zeilretraites op het IJsselmeer – erg diep, ook omdat het zo’n boeddhistische tekst is. Nu, in het hier en nu, gebeurt het. In dit moment verblijven, in dit moment zijn, is de kunst en zo’n bijzondere oefening.
Geen dood, geen vrees (26) – Het is toch nog snel gegaan
Ik word wakker uit een rare droom. Mijn vriendin en iemand anders gaan de kamer uit waar mijn lichaam kennelijk ligt opgebaard. Bij het dichtdoen van de deur hoor ik het bezoek nog net zeggen ‘het is toch nog snel gegaan.’
Geen dood geen vrees (25) – De Vijf Overdenkingen
Ik kan niets vasthouden. Ik kom hier met lege handen, en ik ga met lege handen.
Geen dood, geen vrees (24) – Leven(s)werk
Laten we in dankbaarheid leven. Diepe dankbaarheid is het ‘middel’. De essentie dat we het gelukkigst zijn wanneer we dankbaar zijn en niet andersom is een diepgaande oefening. Laat dankbaarheid in ons groeien als een bloem, laten we dankbaar zijn voor alles wat er is, en zeker ook voor de kleinste dingen.
Geen dood, geen vrees (23) – Dood
Bij ons thuis ligt Minie sinds haar inslapen in een kaasdoek in een mandje. Ik praat met haar, aai haar en bedank haar voor alles wat we samen hebben meegemaakt. Voor haar aanwezigheid in de tijden dat ik het moeilijk had, voor haar rust en voor de gekke capriolen die ze uithaalde.
Geen dood, geen vrees (22) – radicale remissie
Iedere drie maanden is het raak. Bloedprikken om te bepalen of de medicatie nog werkt en iedere zes maanden bloedprikken en een scan om te zien of er daadwerkelijk niet meer uitzaaiingen zijn bijgekomen.
Geen dood, geen vrees (21) – Vijf maanden verder
Het is een bijzondere reis die ik aan het gaan ben. Er gebeurt van alles in mijn lijf. Afgelopen week zei ik tegen iemand dat ik me beter voel dan vijf jaar geleden voor er kanker werd geconstateerd.
Geen dood, geen vrees (20) – Leve de vergankelijkheid!
Zo bewust te kunnen zijn is iedere keer weer een openbaring. In de dieren, de bomen, de planten, de lucht, mezelf, zie ik de niet-dier, – boom, – planten, – lucht en niet-mens elementen. Water, aarde, lucht, vuur zijn de vier basiselementen waaruit alles is opgebouwd.
Geen dood, geen vrees (19) – Kunst te leven
De kunst te leven is voor mij zo lang mogelijk op een voor mij acceptabele manier door dit leven te gaan. Alles is veranderlijk, dus ongetwijfeld zal ik de normen die ik nu heb voor wat kwaliteit van leven is, aanpassen, zoals ik dat eerder heb gedaan.
Geen dood, geen vrees (18) – een bel van volle aandacht
Geniet zolang je leeft van elk moment en oefen diepgaand kijken om zo je ware natuur van geen-geboorte en geen-dood te kunnen ervaren.
Geen dood, geen vrees (17) – Leven voorbij geboorte en dood
Ze was ongelukkig, kwijnde weg. Het was vreselijk om mee te maken. Onze zoon, Tom, was geweldig als mantelzorger maar ging er net als ik bijna aan onderdoor. Ik was depressief, met Tom ging het niet goed, het was een vreselijke tijd voor ons alle drie.
Geen dood geen vrees (16) – Onszelf opnieuw manifesteren
In de ultieme dimensie zijn we nooit geboren en zullen we nooit sterven. In de historische dimensie (veelal ons dagelijkse leven) leven we in vergetelheid en zijn we zelden springlevend. We leven als doden.
Geen dood, geen vrees (15) – de dood
Waarom zouden we de dood buiten het leven plaatsen, of er niet over praten? De dood is onlosmakelijk met het leven verbonden. Immers, het enige wat we zeker weten is dat we doodgaan.
Geen dood, geen vrees 14 – manifestatie
Als je diep kijkt naar een doosje lucifers, kun je de vlam zien. Hij heeft zich nog niet gemanifesteerd, maar doordat je mediteert kun je de vlam zien. Er is voor de vlam aan alle voorwaarden voldaan om zich te manifesteren: hout, zwavel, een ruw oppervlak en mijn handen. Dus als ik een lucifer afstrijk en de vlam verschijnt zou ik dat niet de geboorte van een vlam noemen. Ik zou het de manifestatie van een vlam noemen.
Geen dood, geen vrees (13) – A year to love
Hoe ik er in sta als het straks zover is weet ik niet. Ik ervaar het als een groot voorrecht van Thich Nhat Hanh te hebben geleerd in het nu te zijn. Nu in dit moment. Wanneer het zo ver is, is het tijd om een nieuw besluit te nemen.
Jan Veenendaal – geen dood, geen vrees (12) – een brief
Je mediteert op het ergste dat je kan overkomen, je stelt je voor wat dat is. Dan blijkt in de praktijk, dat als je dat al overkomt – wat vaak niet het geval is – je weet hoe je ermee om moet gaan omdat je het al doorleeft hebt.
Jan Veenendaal – geen dood, geen vrees (11) – Twijfel
De afgelopen maanden en ook nu voel ik me goed; wat vermoeider dan anders, weinig last van de bijwerkingen van de hormoontherapie gelukkig. Vannacht bekroop me de twijfel of ik wel de scan wil laten doen. Waarom zou ik eigenlijk? Waarom zou ik willen weten hoe het ervoor staat? Genezen kan niet meer volgens de artsen.
Jan Veenendaal – Geen dood, geen vrees (10) – Overgave, vrij zijn
Overgave = vrij zijn. Wat een feest! Het is als een diepe meditatie en net als de momenten van vrij zijn die ik eerder heb beleefd zoals die keer dat ik vanaf Terschelling de Waddenzee inliep en in volledige stilte alles een was.
Jan Veenendaal – Geen dood, geen vrees (9) – Leven als doden?
In de ultieme dimensie zijn we nooit geboren en zullen we nooit sterven. In de historische dimensie leven we in vergetelheid en zijn we zelden springlevend. We leven als doden.
Jan Veenendaal – Geen dood, geen vrees (8) – Schemerzone
De schemerzone tussen hoop en vrees wordt het leven met kanker vaak genoemd. Het is inderdaad een diffuse wereld. De artsen vertellen me dat ik erg ziek ben maar ik heb nergens last van.
Jan Veenendaal – Geen dood, geen vrees (7) – Een meditatie
Kanker is onderdeel van mijn leven is onderdeel van deze manifestatie die mijn lichaam is. Er zijn een heleboel cellen, heel ziek. Van het begin af aan is mijn instelling geweest dat mijn kanker dus ook niet koste wat het kost zo snel mogelijk mijn lichaam uit moet.
