Ik heb nooit iemand ontmoet die is beginnen mediteren met de intentie om in de wereld van de goden herboren te worden.
Wij
Ik maak er voor mezelf een punt van om in iedere mindfulnessgroep die ik start, bij het openingsrondje iedereen expliciet en gemeend welkom te heten. Daarmee is, van in de eerste minuten, alles al gezegd.
Edel – Waar ik van droom
Ik droom van een wereld waarin religie de meest natuurlijke zaak is (en niet bovennatuurlijk). Waar we instinctief aanvoelen dat religie nooit mag worden vermengd met geloof, met identiteit, met macht.
Edel Maex: ‘De betekenis van mindfulness in de oncologie’
Deze training is voor mensen die zelf wat willen doen. Of het ook aan de ziekte zelf iets doet? We hebben geen reden om dat aan te nemen. Daar gaat het ook niet over. Het gaat over hoe omgaan met al die onrust, die gedachten en gevoelens die onvermijdelijk bij een ziekte als kanker horen. Lijden aan kanker is voor een groot deel lijden aan het weten dat je kanker hebt.
Wij
Ik maak er voor mezelf een punt van om in iedere mindfulnessgroep die ik start, bij het openingsrondje iedereen expliciet en gemeend welkom te heten. Daarmee is, van in de eerste minuten, alles al gezegd.
Moet ik een leraar hebben? (vervolg)
Ik heb mijn hart verloren aan de dharma. Maar het blijft onvervreemdbaar mijn weg, die ik zelf te gaan heb en die mij op onbekende paden brengt.
Edel Maex- Wat is misbruik?
Waar zit onze kwetsbaarheid als leerling tegenover een boeddhistische leraar?
Wat definieert mindfulness?
De bereidheid om lijden te zien roept op tot actie. Als we bereid zijn het mooie en het goede te zien kunnen we ertoe bijdragen. Dat is onze natuur. Het is maar als we onze ogen sluiten dat we verharden.
Ondoorgrondelijke stilte
Ondoorgrondelijke stilte. Ik had me al maanden van te voren voorgenomen om over deze tekst te spreken op onze sesshin. Ik heb heb hem talloze keren herlezen en beluisterd. Het is de meest gespeelde track in mijn iTunes bibliotheek. En iedere keer werd ik stil. Er kwamen geen woorden meer, enkel stilte. Ik werd ongerust of ik er wel zou kunnen over spreken. Ik kon niet anders dan wachten tot ik bij de teisho, een beetje naakt, voor de groep zat niet wetend of er wel woorden zouden komen.
‘Waarom zou de dharma niet voor interpretatie vatbaar zijn?’
Een religie is niet wat de stichters ervan bedoeld hebben of wat er in de teksten staat, maar wat de beoefenaars er mee doen. Voor alle moslims die ik ooit gesproken heb is de Islam een religie van barmhartigheid en vrede.
Geloven in het ongelooflijke
De zekerheid van de leraar legitimeert de machtsrelatie met de leerling: er is iets heel bijzonders dat alleen de leraar kan kennen. Maar is geloven in het ongelooflijke een ‘leap of faith’ of een ‘lapse of reason’.
Spreken over het onuitsprekelijke
Hoe spreek je over het onuitsprekelijke? Misschien is het wijsheid om dan enkel nog te zwijgen. Zoals Witgenstein’s ‘waarover men niet kan spreken, moet men zwijgen’.
Wie ben jij?
Harada Roshi is een fantastische meester. Als je voor hem zit, hoef je niets te zeggen. Hij weet gewoon wat er gaande is’. Deze zin in een artikel in het Boeddhistisch Dagblad, trof mij als bijzonder shockerend.
Edel Maex: Lof der onzekerheid
De middenweg is voor iedereen toegankelijk. We moeten niet wachten tot we doodgaan om dood te gaan. Kijk naar onze meditatiepraktijk. We gaan zitten met een milde open aandacht. We sluiten niets uit, we houden niets vast, we weten niet wat er gaat komen. Soms is er rust en vrede, soms vliegt de angst ons aan.
Dharmaregen
Er is niemand die je vraagt: waar wil je aan werken? Welk doel wil je bereiken? Waar wil je volgend jaar staan? Er is enkel de uitnodiging om stil te worden en je geest en je hart te openen. Let it rain.
Met zestien in bad…
Zodra we denken iets bereikt te hebben zijn we er, enkel alleen daardoor al, mijlen ver van verwijderd. Zodra ik denk dat mijn zelf weggevallen is, zit ik daardoor alweer in een constructie van mijzelf gevangen. Er is geen bereiken en geen niet bereiken. Er is enkel dit.
Edel Maex – ommekeer
Stel je voor dat je morgen op het werk aan je collega’s enthousiast gaat vertellen over je ervaring van zelfloze liefde. Laat ons hopen dat het bij meewarige blikken blijft. Maar ook als je het als kind aan je mama probeert te vertellen, of aan je vriendjes. Zo krijgen mensen ‘eelt op de ziel’ en vergeten ze de vanzelfsprekendheid van deze ervaring.
Het teken van een groot man
Het ‘teken van een groot man’ is boeddhistisch jargon voor de lichamelijke kenmerken van de Boeddha. Volgens Indiase overlevering vertoont een groot heerser of een grote religieuze leider dat al bij de geboorte door een aantal lichamelijke kenmerken.
Edel – Bestaat Guanyin?
Zodra we gaan geloven dat Guanyin bestaat, dansen we een heel andere dans.
‘In eerbied voor allen die reeds ontwaakt zijn’
Wat ze me geleerd hebben is dat ik aanvaard was zoals ik was. Ze hebben mij dat geleerd, niet door allerlei bijzondere praktijken, maar door mij te aanvaarden zoals ik was, vol wanhoop, verdriet, angst, wroeging, veroordeling, zelfverwijt, vervreemd van mezelf.
Raken aan de grond der dingen
Raken aan de grond der dingen is een ongelooflijk simpele beweging. Even simpel als letterlijk de grond aanraken. Misschien zitten we daarom op de grond bij het mediteren. Een vaak voorkomende afbeelding van de Boeddha is de Boeddha die de grond aanraakt. Verder moet je niet zoeken, zo simpel is het.
Mindful wakker liggen
Wat doe je als je ’s nachts wakker ligt? Sommige mensen denken dat als je mediteert of aan mindfulness doet, dat het je dan niet meer overkomt. Dat heb je met die hype.
Overdracht van verdienste, maar welke?
In het prille westerse boeddhisme zit het bereiken er weer goed in. We zijn in de ban van de zelfverbetering. We verwachten vooral veel van meditatie. De meeste van die verwachtingen, inclusief de verlichting, hebben daarenboven nog maar weinig met boeddhisme te maken maar zijn louter westerse fantasie en naïeve pop-psychologie.
Edel Maex – waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel? (2)
Meditatie is een act van liefde. Dat betekent dat wat ook komt, welkom is. Dat wat zich ook aandient bestaansrecht heeft. Je zou het, in navolging van het bekende vers van Rumi, een act van gastvrijheid kunnen noemen.
