Ondoorgrondelijke stilte. Ik had me al maanden van te voren voorgenomen om over deze tekst te spreken op onze sesshin. Ik heb heb hem talloze keren herlezen en beluisterd. Het is de meest gespeelde track in mijn iTunes bibliotheek. En iedere keer werd ik stil. Er kwamen geen woorden meer, enkel stilte. Ik werd ongerust of ik er wel zou kunnen over spreken. Ik kon niet anders dan wachten tot ik bij de teisho, een beetje naakt, voor de groep zat niet wetend of er wel woorden zouden komen.
‘Waarom zou de dharma niet voor interpretatie vatbaar zijn?’
Een religie is niet wat de stichters ervan bedoeld hebben of wat er in de teksten staat, maar wat de beoefenaars er mee doen. Voor alle moslims die ik ooit gesproken heb is de Islam een religie van barmhartigheid en vrede.
Geloven in het ongelooflijke
De zekerheid van de leraar legitimeert de machtsrelatie met de leerling: er is iets heel bijzonders dat alleen de leraar kan kennen. Maar is geloven in het ongelooflijke een ‘leap of faith’ of een ‘lapse of reason’.
Spreken over het onuitsprekelijke
Hoe spreek je over het onuitsprekelijke? Misschien is het wijsheid om dan enkel nog te zwijgen. Zoals Witgenstein’s ‘waarover men niet kan spreken, moet men zwijgen’.
Edel Maex: Lof der onzekerheid
De middenweg is voor iedereen toegankelijk. We moeten niet wachten tot we doodgaan om dood te gaan. Kijk naar onze meditatiepraktijk. We gaan zitten met een milde open aandacht. We sluiten niets uit, we houden niets vast, we weten niet wat er gaat komen. Soms is er rust en vrede, soms vliegt de angst ons aan.
Edel Maex – ommekeer
Stel je voor dat je morgen op het werk aan je collega’s enthousiast gaat vertellen over je ervaring van zelfloze liefde. Laat ons hopen dat het bij meewarige blikken blijft. Maar ook als je het als kind aan je mama probeert te vertellen, of aan je vriendjes. Zo krijgen mensen ‘eelt op de ziel’ en vergeten ze de vanzelfsprekendheid van deze ervaring.
‘In eerbied voor allen die reeds ontwaakt zijn’
Wat ze me geleerd hebben is dat ik aanvaard was zoals ik was. Ze hebben mij dat geleerd, niet door allerlei bijzondere praktijken, maar door mij te aanvaarden zoals ik was, vol wanhoop, verdriet, angst, wroeging, veroordeling, zelfverwijt, vervreemd van mezelf.
Raken aan de grond der dingen
Raken aan de grond der dingen is een ongelooflijk simpele beweging. Even simpel als letterlijk de grond aanraken. Misschien zitten we daarom op de grond bij het mediteren. Een vaak voorkomende afbeelding van de Boeddha is de Boeddha die de grond aanraakt. Verder moet je niet zoeken, zo simpel is het.
Mindful wakker liggen
Wat doe je als je ’s nachts wakker ligt? Sommige mensen denken dat als je mediteert of aan mindfulness doet, dat het je dan niet meer overkomt. Dat heb je met die hype.
Edel Maex – waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel? (2)
Meditatie is een act van liefde. Dat betekent dat wat ook komt, welkom is. Dat wat zich ook aandient bestaansrecht heeft. Je zou het, in navolging van het bekende vers van Rumi, een act van gastvrijheid kunnen noemen.
Edel Maex – waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel?
Als we gaan zitten (liggen, staan, lopen) om te mediteren, wat is dan onze praktijk? Waarvoor doen we het? Wat is ons doel? Of is het zonder doel? Maar als het geen doel heeft, waarom zouden we het dan doen? En hoe verhoudt onze praktijk zich tot ons dagelijks leven? Of staat het daar zoveel mogelijk los van. Wat is onze praktijk? (1).
Als een bende idioten zingen we…
Terwijl op hoog niveau processen gevoerd worden over misdaden tegen de menselijkheid, zien we in onze onmiddellijke leefomgeving de menselijkheid uit de common sense wegglippen.
Edel Maex – niets bijzonders
Boeddhisme zonder mystificatie?
Wat je hart vervult, lessen van Priscilla.
Waar ik van droom is een middenweg. De notie van de middenweg is een van die mooie dingen in het boeddhisme. Het moet niet óf-óf zijn. Er is een derde weg die beide overstijgt. ‘Tertium datur’ zou je tegen een filosoof kunnen zeggen.
Oost en West: een culturele Rorschach
Ons verlangen naar de ideale meester creëert vacatures die blijkbaar snel ingevuld worden. Het is schokkend te zien hoe bereid we in het Westen zijn om te geloven in verlichte leraren. Alle rationaliteit, alle autonomie evaporeert oog in oog met iemand die zich als verlichte leraar presenteert.
Zoals de voorste en de achterste voet bij het lopen
Mindfulness in de traditie van Huineng.
Spiritualiteit in de zorg
In een column na het busongeval waarin 22 kinderen het leven lieten op een skivakantie schrijft Hugo Camps: ‘Zelf zou ik niet weten tot wie ik moet bidden om verdriet te stollen, maar voor veel mensen is dat anders. Bij uitzichtloosheid biedt hun Opperwezen een laatste strohalm.’
Mindfulness, spiritualiteit of laagje vernis?
In het begin kon ik mij soms ergeren aan deelnemers van wie ik vond dat ze maar niet begrepen waar het echt over ging.
Imagining the blue light, lessen van Sri Kumaré
Vikram Gandhi lijkt op een leerling tovenaar die, als een jonge Harry Potter, al spelend met een toverstaf zwaait en plots allerlei onverklaarbare verschijnselen rond hem ziet gebeuren. Al spelend raakt hij aan een menselijke realiteit die reëler is dan hij zelf beseft.
Luisteren naar iemands verdriet leer je in de eerste plaats op je kussen (4)
Wat biedt hier bevrijding? Bevrijding zit diep in het DNA van het boeddhisme. In de Pali-canon vinden we de prachtige tekst: zoals de zee vele schatten herbergt maar slechts één smaak, die van zout, zo ook bevat de dharma vele schatten maar slechts één smaak, die van bevrijding.
Luisteren naar iemands verdriet leer je in de eerste plaats op je kussen (3)
Maar wat betekent dat eigenlijk, de gelofte alle levende wezens te bevrijden? Wie zijn alle levende wezens? De mensen, de dieren. Ook de planten? De mineralen? Of gaat dat te ver? En alle? Dat is toch onoverzichtelijk, daar is toch niet aan te beginnen.
Luisteren naar iemands verdriet leer je in de eerste plaats op je kussen (2)
Edel Maex. Vervolg van de commentaar bij de verzen uit de Gandhavyuha zoals zoals ze gezongen worden in de Mahakaruna Chan traditie.
‘Luisteren naar iemands verdriet leer je in de eerste plaats op je kussen’
Als je mededogen als bron, als uitgangspunt neemt, ben je er nu. Nu meteen. Zonder omwegen. Edel Maex over Avatamsaka.
Shariputra danste van vreugde (aflevering 2 en slot)
De uiteenzetting over vaardige middelen roept meteen de vraag op: en de waarheid dan? Is dit geen bedrog? Goed bedoeld, dat wel, maar het blijft een loopje nemen met de waarheid.
