Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Op zoek naar een politiek leider die fatsoen aan wijsheid koppelt (2)

door

Adam en Eva, de eerste mensen, aten een vrucht van de boom der kennis en dat was het startsein voor de ontwikkeling van het menselijk bewustzijn. Vanaf dat moment wordt de mens aangestuurd door twee krachten, namelijk een aangeboren instinctieve oriëntatie en de aangeleerde levensopvatting. We denken dat het leven in de periode voor het ontstaan van het menselijk bewustzijn harmonieus, liefdevol en sociaal was. De beleving was die van non-duale verbondenheid.

De smokkelaar

door

In 2003 kreeg de westerse boeddhistische lama Ole Nydahl een ernstig ongeluk bij het parachutespringen. Het was zijn 88e sprong en hij had besloten in lotuszit te springen. Hij wist niet dat je dan veel sneller valt dan wanneer je je armen en benen spreidt. Op het laatste moment wist hij de parachute nog open te krijgen, maar hij maakte toch een behoorlijke smak.  Hij lag weken op de intensive care, maar kwam er weer bovenop.

Yongey Mingyur Rinpoche – er is meer nodig dan mediteren, VS heeft nood aan verandering

door

De Boeddha zelf leefde in een tijd van enorm lijden en onrecht. Het kastensysteem van het oude India was een onrechtvaardig systeem dat tot grote vooroordelen en geweld leidde. Dit was hetzelfde systeem dat de Boeddha – als jongeman – immense macht, rijkdom en privilege gaf. Hij was een prins. Hij had zoveel te verliezen en niets te winnen door het kastenstelsel te verstoren, maar dat is precies wat hij deed.

Boeddhistische doeners en denkers – de serie (31)

door

Marjolein: ‘In de jaren van rouw kwam ik er achter dat alle (mentale) wijsheid uit de traditie van Advaita Vedanta mij voor geen meter hielp bij mijn rouwverwerking. Die wijsheid stond zo ver af van mijn dagelijkse geworstel in het omgaan met mijn verdriet, schuldgevoel, verlangen en eenzaamheid. Mijn gemodder kon ik niet afdoen als ‘maya’; mijn gemodder was ècht!’

Sterven als een wolk

door

Volgens de boeddhistische traditie is sterven niet het omzetten van een knopje, waarna het lampje van de geest definitief dooft, of voor eeuwig voort gloeit in een poel van jolijt of ellende. Als leven een kunst is, dan is sterven dat des te meer, zoals Philip Kapleau Roshi in zijn boek over zen, leven en sterven schrijft.