
…
Home » Pagina 48
door Sodis Vita
door Emmaho
Boeddha woont in de Ardennen, in het kasteel van het Tibetaans instituut Yeunten Ling in Huy. Kijk mee door de ogen van Emmaho.
Lees meer over ‘Het is wel even wennen, Boeddha woont in de Ardennen’
door Joop Ha Hoek
Varamitra, hoofd van de dienst boeddhistische geestelijke verzorging bij Justitie, had zelf in de jaren negentig in Engeland te maken met jonge ex-gedetineerden. Als medewerker van de Britse boeddhistische vrijwilligersgroep Angulimala begeleidde hij op een bouwproject deze jonge bouwvakkers.
Lees meer over Varamitra: ‘De gedetineerde is meer dan zijn daad’
door gastauteur
The wisdom of our awareness
Is entirely alone.
Its blessings are like a wish-fulfilling jewel.
The six kinds of living beings
Are a self-evident audience that is a community.
Lees meer over The Vajrasattva Mahatantra: Uniting in Our Equality with the End of the Sky
door Jana Verboom
In het Boeddhistisch Dagblad werd van de week een discussie gevoerd over of boeddhisten wel of geen kerst vieren. Ik weet niet of ik een boeddhist ben maar kerst vier ik wel. Het was in mijn familie het belangrijkste feest van het jaar. Veel belangrijker dan verjaardagen – en dat gold zeker voor mijn verjaardag vlak voor de kerst. Die had ik dit jaar gemakshalve in november al gevierd. En ik kreeg, toen ik acht was, vlak na de kerst een broertje, dus bij het horen van traditionele kerstliedjes over kleine kindekes denk ik ook altijd even aan hem. Hij is helaas zeven jaar geleden overleden. Kerstmis: een tijd om het huis te versieren, een echte boom op te tuigen, om even stil te staan en te gedenken. En uiteraard om lekker te eten.
Lees meer over B’eter: Kerstpompoen in plaats van kerstkalkoen
door gastauteur
door Hans van Dam
door Joop Ha Hoek
door gastauteur
En juist vanmorgen berichtte Al-Jazeera dat Israëlische troepen het laatste nog functionerende ziekenhuis – Kamal Adwan – in Bayt Lahiya in Noord-Gaza hebben ontruimd. Op video’s zijn lange rijen Palestijnse burgers te zien die in hun ondergoed, de handen omhoog, worden gedwongen zuidwaarts te lopen. De in het gebied aanwezige Amerikaanse arts Mimi Syed sprak van het ‘einde van de menselijkheid’.
Lees meer over The Rights Forum – het kind in Bethlehem en de kinderen van Gaza
door de redactie
Enkele honderden mensen, de meesten vrouwen en kinderen, verdrongen zich op kerstavond in de grot, hurkend op de hard aangestampte vloer voor een dienst onder leiding van een priester die achter een altaar met bloemen en kaarsen stond.
Lees meer over Birmese christenen, op hun hoede voor luchtaanvallen, vieren kerst in een grot
door de redactie
Volgens de verklaring heeft de Chinese regering sinds 2021 systematisch Tibetaanse taalscholen gesloten, vooral in kloosters, en de sluiting van verschillende Tibetaanse taalprogramma’s afgedwongen. Het harde optreden werd in 2022 geïntensiveerd en was gericht tegen instellingen die gespecialiseerd onderwijs in de Tibetaanse taal aanboden, ondanks voorafgaande goedkeuringen van de overheid.
door Wouter ter Braake
Haar jeugd ontwikkelt zich voor een groot deel afwisselend en vrolijk in de jaren zestig met feestjes en verkeringen. Op haar negentiende haalt ze het HBS-diploma en gaat ze studeren in Amsterdam. Ze krijgt een relatie met John met wie ze gaat samenwonen. Ze wordt zwanger en ze trouwen. Zij en hij krijgen te maken met alledaagse diep verankerde en vaak onverholen racistische vooroordelen en bejegeningen.
Lees meer over Boeken – de gekleurde bastaard meer dan een biografie
door de redactie
Het harde optreden in mei 2024 volgde op de lancering van de ‘Zuivere Moedertaal’ campagne, geleid door de vereniging onder leiding van Khenpo Tenpa Dhargye, een Tibetaanse boeddhistische leraar. De campagne was gericht op het behoud van de Tibetaanse taal, die steeds meer wordt bedreigd door het Chinese beleid dat Mandarijn promoot als de dominante taal.
Lees meer over Chinese autoriteiten martelen Tibetaans dorpshoofd dood
door Hans van Dam
door Joop Ha Hoek
Joop Romeijn: ‘Met een aantal dingen in de theravada, zoals wedergeboorte, heb ik moeite. Moet ik daar nou in geloven? Nog niet zo heel lang geleden, na lange gesprekken met boeddhistische vrienden, en het lezen van boeken en deelnemen aan retraites van Steven Batchelor, zei ik: nou laten we het maar helder hebben, daar geloof ik gewoon niet in. Ik ervaar daar niets van, ook niet om mij heen. En zonder dat te accepteren moet het mogelijk zijn dat ik gewoon een theravada boeddhist ben. Op zich is dat wel lastig, want het zit natuurlijk helemaal vervlochten in die traditie.’
Lees meer over ‘Dat felle, echt geëngageerd zijn, is wel een beetje geschiedenis voor mij’
door gastauteur
‘Nog natrillend van frustratie, en met het beeld van mezelf als liefdevol en zo goed op weg naar verlichting al net zo aan flarden geschoten als het hoofd van de man, wandelde ik ook weer verder. Een paar honderd meter verder voelde ik ineens een scherpe pijn door mijn hoofd gaan, alsof er daarbinnen iets ontplofte.’
door Arjan Schrier
door de redactie
Begin jaren 2000 maakte Nederland kennis met mindfulness via onder meer het werk van Edel Maex. Tegenwoordig is deze boeddhistisch geïnspireerde meditatietraining uitgegroeid tot een wereldwijde hype, met heel wat misverstanden tot gevolg.
Lees meer over Boeken – Edel Maex en Ardan Timmer – Terug naar de kern van mindfulness
door gastauteur
Zonder verbinding met de aarde verhardt ons hart. Gebrek aan respect voor de natuur en levende dingen leidt al snel tot een gebrek aan respect voor de mens. Alleen daarom is het gewoon verstandig dichtbij de verzachtende invloed van de natuur te leven.
Lees meer over Keltisch boeddhisme en crazy wisdom: mijn weg naar vrede
door Hans van Dam
door Guy E. Dubois
Vipassana-beoefening leert ons uit directe ervaring dat wijzelf en onze omgeving voortdurend in beweging zijn. Dat niets ‘vast’ is. Dat maakt alles relatief. Daarom ook drong de Boeddha er meermaals op aan om er geen zienswijzen of ideologieën op na te houden.
Lees meer over Guy – dhammazaadjes – Stop de opiniëring. Het is slechts waan
door gastauteur
door Peter Pijls
Nadat ik ruim tien jaar in Venray woonde, begon ik buitenshuis te merken dat mijn aanwezigheid in de fysieke nabijheid van zieken als helend werd ervaren. In tegenstelling tot mijn oma Judith sta ik niet bekend als kruidenvrouw. Anderen wezen mij erop. In de praktijk komt het erop neer dat ik in winkelstraten en op pleinen wel eens een minuutje klets met invaliden, geesteszieken of combinaties van beide.
door Nicole Mulders