BUN-voorzitter André Kalden kan een tevreden man zijn. Naar verwachting eind van de week bestaat het bestuur uit zeven bekwame en bevlogen boeddhisten die ieder voor zich veel kennis op bestuurlijk terrein inbrengen. Zeven mensen, in een tijd van schaarste, het is nogal wat.

Kalden, nog niet zo heel lang voorzitter van deze koepel, is bezig met een wervingscampagne om zijn bestuur aan te vullen. Dat is hard nodig, de drie huidige bestuursleden werken zich een slag in de rondte. Hij vraagt niet de eerste de beste. Er zijn zwaargewichten onder, die op bestuurlijk gebied heel wat te bieden hebben. Daarmee wint de BUN als organisatie aan kwaliteit.

De portefeuilles kunnen verdeeld worden, er is genoeg te doen voor de bestuursleden. Kalden somde het al op in het artikel dat het BD vanmorgen plaatste. De laatste jaren verkeerde de BUN in woelig vaarwater. Er was en is kritiek op deze organisatie, die door sommigen als inhoudsloos en een lege dop wordt omschreven. Door het aantreden van bekwame mensen als nieuwe bestuurders, laat de BUN zien dat er nog steeds leven in dit volgens enkelen dode paard zit. De bestuurskandidaten hebben respect, eer en goede naam te verliezen. Toch gaan ze in zee met de koepel. Vol vertrouwen, dat ze ook uitstralen. Daarmee geven ze aan te geloven in de levensvatbaarheid van de BUN.

Er zijn nog wat zaken te doen. Zo zullen de sangha’s zich uit moeten spreken over het bestaansrecht van de koepel, dus van zichzelf in georganiseerd verband. Loslopende boeddhisten, en dat zijn er nogal wat in Nederland, zouden een plaatsje in de koepel moeten krijgen. En de positie van Reinier Tilanus en Julia Strijland moet helder zijn, ze zijn beiden lid van de participatieraad van de BOS. Een waardevolle functie, maar of die ook te rijmen is met een bestuursfunctie binnen de BUN, valt te bezien. Op zich kan deze belangenverstrengeling nuttig zijn, kijken in elkaars keuken kan geen kwaad.