In het Amerikaanse leger dienen vandaag de dag boeddhisten die als chaplains (geestelijke verzorgers) soldaten bijstaan die uit vrije wil voor het militaire bedrijf hebben gekozen, en op slagvelden de meest vreselijke dingen doen, zoals het bewust doden van mensen. Hoe is dat te rijmen met de beginselen van het boeddhisme? Dat het doden van levende wezens in alle gevallen afwijst en liefde en compassie predikt.
Zijn deze chaplains broeders in de liefde of legitimeren ze door hun bewuste en betaalde aanwezigheid in het Amerikaanse leger dood en geweld? Scharen ze zich aan de kant van de dader of is er ook compassie met de slachtoffers? Of is het boeddhisme Oil of Harlem (Haarlemmer olie), goed voor alle kwalen.
Het Amerikaanse leger telt veel militairen die vanuit hun onder meer Aziatische komaf een boeddhistische achtergrond hebben. Ze hoeven zich niet alleen te voelen en kunnen bijvoorbeeld terecht bij een boeddhistische militaire sangha. De Buddhist Military Sangha heet op zijn site http://buddhistmilitarysangha.blogspot.be/ bezoekers van harte welkom. Het is een volgens de oprichters apolitiek forum van en voor boeddhisten, die in dienst zijn van de Amerikaanse strijdkrachten.
De sangha is opgericht, zo lezen we op de site, om een positief forum te zijn voor boeddhisten die nu of in het verleden in het leger hebben gediend, en met elkaar willen praten en elkaar willen steunen. De sangha biedt meer. ‘Het erkennen en bevorderen dat de eervolle militaire dienst in overeenstemming is met het juist levensonderhoud, een aspect van het achtvoudige pad.’ De sangha wil misvattingen over het dienen in het leger ophelderen en boeddhisten en hun familieleden, die niet vertrouwd zijn met het militaire metier, bijpraten. En dan met name om de essentie te duiden van ‘religieus pluralisme en de noodzaak van diversiteit in het leger.’
Op de site is een foto te zien. Wat zien we hier, zo stelt een onbekende militair de retorische vraag, als hij een situatie op de foto aan de orde stelt. Het gaat om een op 17 juni 2012 in het Britse Manchester gemaakte opname, waarop de Dalai Lama en de boeddhistische monnik Hungtrampa Tsewang Rigzin Samdrup te zien zijn, te midden van een groep ghurka militairen. In dit geval Nepalese soldaten die al sinds mensenheugenis deel uitmaken van het Britse leger en een boeddhistische of hindoestaanse achtergrond hebben. En bekend staan als fanatieke soldaten.
De onbekende presentator legt uit. Oorspronkelijk gepost op Facebook zorgde deze opname voor nogal wat verwarring en opschudding. Veel mensen zijn blij dat de Dalai Lama de moeite neemt om met deze militairen te praten. Anderen zijn geschokt en vragen zich af waarom een zo hoog gekwalificeerde boeddhist als de Dalai Lama zich zelfs maar verwaardigd om met deze mensen om te gaan.
De presentator geeft antwoord. ‘Je kan bij het bekijken van deze foto denken aan dualisme: oorlog en vrede, geweld een geweldloosheid, burgers en militairen. In de Boeddhadharma is dat dualisme er niet. De Dalai Lama ziet hier alleen voor Boeddhadharma ontvankelijk mensen. De foto zou niet voor opschudding hebben gezorgd als de mannen rond de Dalai Lama als gevangenen of als cheerleaders gekleed waren.’
De redactie van de site brengt de foto in verband met een crimineel die in de tijd van de Boeddha leefde. Angulimala, een moordenaar die van de Boeddha zelf de dharma kreeg onderwezen. Angulimala was geen soldaat, maar volgens velen de dharma onwaardig. De Boeddha schrok daar niet voor terug. De presentator op de site: ‘De Boeddha onderwees ook de strijders in zijn tijd, maakte geen onderscheid tussen mensen en beroepen. Of lezers van de site het wel of niet eens zijn met het militaire beroep, moeten niet alle wezens de kans krijgen kennis te maken met de dharma en dan zelf een keuze te maken? Als ik kijk naar deze foto zie ik alleen een dharmaleraar met mensen die bereid zijn te luisteren naar de dharma,’ zegt de virtuele gids. ‘Hoe kan dat ooit verontrustend zijn?’
Onder een foto van een doodskist, afgedekt met een Amerikaanse vlag, ook op deze site, is de oproep geplaatst om tijdens Memorial Day veteranen uit huidige en oorlogen uit het verleden te gedenken. ‘Zullen de Boeddha’s rusten op je hoofd, de dharma op uw ogen, en de sangha, de woonplaats van alle deugden, op uw schouders.’
In de Verenigde Staten zijn diverse mogelijkheden om een opleiding te volgen als chaplain. Zoals aan het Instituut voor Boeddhistische Studies, in Berkely, Californië, waar studenten worden opgeleid voor een carrière in een hospice, gevangenis of in de strijdkrachten. Dit instituut bestaat al zestig jaar en leidt op in verschillende academische graden. Ook voor een door de Amerikaanse overheid erkende opleiding als boeddhistisch bedienaar in de Jodo Shinshu Nishi Hongwanji-ha traditie in boeddhistische gemeenschappen in Amerika.
Boeddhisme en militairisme. Vorige week zondag vierden honderden mensen met een indrukwekkende ceremonie in de boeddhistische tempel Tsuglagkhan in Dharamsala (India), in aanwezigheid van de Dalai Lama, het vijftigjarig bestaan van een Tibetaanse paramilitaire organisatie. Compleet met gebeden en boeddhistische ceremoniën. In een bericht van het persbureau ANI wordt gemeld dat het ‘vandaag de verjaardag is van het ontstaan van het Tibetaanse leger in India (sic, toevoeging van de samensteller van het bericht).’ Om welk leger het gaat wordt niet vermeld.
De mogelijkheid bestaat dat het om de zogenoemde Chushi Gangdruk gaat. Een militaire, als stay behindgroep opererende sectie met voornamelijk Tibetanen, die na de inval van China in Tibet verzetsdaden pleegden in bezet gebied. De groep bestond uit leken en monniken die in 1959 bij de vlucht van de Dalai Lama uit Tibet zijn lijfwachten waren. De groep werd in eerste instantie door de Dalai Lama en de Amerikaanse buitenlandse veiligheidsdienst CIA gesteund, maar later aan zijn lot overgelaten. Tibetaanse soldaten speelden naast en binnen het leger van India ook een rol bij het bewaken van de grens met China en het inwinnen van informatie over Chinese troepenbewegingen.
De ene boeddhist ziet in een foto het beeld van een boeddhistische leraar die aan in militaire outfit geklede mensen de dharma overbrengt. De Tibetaans boeddhistische leraar lama Zopa rinpoche zei het tijdens een teaching in april 2007 in San Francisco (USA) zo. ‘In landen waar mensen legeronderscheidingen krijgen omdat ze misschien duizenden vijanden hebben gedood, worden ze door de gewone stervelingen als helden beschouwd. Maar eigenlijk is die persoon een ‘loser’ die veel negatief karma heeft verzameld en dat zal moeten ervaren. Het resultaat is honderdduizenden levens lang te moeten lijden omdat karma expandeert en het lijden veroorzaakt voor een onvoorstelbare lange tijd in de lagere bestaanswerelden.
Als je door een andere verdienste – een positief karma – toch weer als mens geboren wordt, zul je het resultaat dat overeenkomt met de oorzaak van het doden moeten ervaren, en dan veroorzaak je weer resultaten die zoals de oorzaak zijn – weer de actie van doden, en de resultaten die met de plaats te maken hebben, al dat lijden zul je moeten ervaren. Niet slechts die ene keer, maar voor honderdduizenden levens, omdat karma zich uitbreidt. Dus dit is de werkelijkheid, je bent de grote verliezer, je wordt de verslagene.’
Lees ook het interview met Anneke De Meutter, (inmiddels ex)soldaat in het Belgische leger.
Nirvair Kaur Curtis de Ruiter zegt
Hi Joop,
Een heel interesant onderwerp…
Excerpt “All Things Will Pass”
To be published end this year
So when we think of Right Livelihood, the soldier in a war somewhere far away from the shores of his home country truly believes his contribution is one of high value, the moment of his homecoming he hopes to be received as a hero…the country at war considers itself the saving grace of the suppressed, the heroes of the world. Believing to be right in their Livelihood! The problem arises when the opponents or those who were invaded and those defending believe the same and strive to be heroes as well! Both, even though opposing are heroes among their own people, different expression, yet the same mind content lies at the heart of their actions. Fear, loss of control, anger and resistance! For those invading; fear of losing, or not having enough power and control, for those defending; fear of losing control and self determination, the same original content of mind, yet considered by the opposite sites as one being right and one being wrong. A subjective observation, but interpreted as reality! Both attached to their individual truth in deep suffering!
The environment where weapons or instruments are made, manufactured or used for wars will at all times be of negative outcome, destructive to all those involved, and often will be, even after many decades and after many generations!
I personally testify to this after growing up with a father who was literally put on a boat in 1947 (only a short while after world war II raged through Europe) to defend a Dutch colony and fight a war in a foreign country on the other side of the world, who became witness to what no nineteen year old boy was suppose to see and who returned to his home-country a wounded warrior even though only twenty three years old, with marks that would last a life time and destroy every opportunity to have healthy relationships. Not with his partners, his children or society. His spirit deeply intertwined with the spirit in a bottle, one that intoxicated his pained and guilty mind and took away the pain! He eventually laid down and died! Presumably from the effects of his life style, but in reality he died from the original wounds suffered fifty years before. His partners and children affected for the length of their lifetime as well!
The world knows, but has also forgotten so many of these men now lonely and lost, intrinsically fused with their past! Their injured bodies, lost limbs, shrunken veins and broken hearts testify to the suffering they’ve observed and caused. While the world knows as well those who somehow did survive the insanity of war and who ones a year proudly parade the streets with medals pinned against their brave hearts. We see their faces, but will we ever know their precious hearts and minds?
The number of Vietnam veterans who have committed suicide in the last few decades is larger than the number of soldiers killed on the Vietnam battlefields, and as mentioned earlier in this writing we have yet not seen the numbers and extreme conditions of the wounded warriors of the recent Middle Eastern wars.
When the Buddhist teachings speak about Right Livelihood and Ethical action in regards to war and war machinery, it is not just about awareness of the present working environment and awareness of the trade and its effect on society, it is very much about the effects of the past and the ramifications on the future, family and society enlarge. At present the world knows of the ramifications of wars fought around the planet. Our economic downfall more likely the result of wars without victors, the bankruptcy of nations much more the outcome of an affected dollar, for while the wars were raging in the Middle East the housing market and economy tumbled in the west…is there a connection we refuse to investigate?
Wars are instigated by those in fear, by those afraid to lose power and control, control of the planets resources, the dominance of being number one. ONE ALWAYS NEEDS AN OPPONENT TO STAY NUMBER ONE!
There are only few that profit from the war, they are the ones in power, the conglomerates that own and empower the war industry. It is in reality their fear of losing power and the constructs their wealth is based upon. Wars are costly on all levels and one truly needs to ask; what is the non-monetary investment in war and what is the estimated return? And if there is no victory… how great will be the loss? To nations, economies, but above all to individuals!
Wars never start on the drawing board or battle field, but in the fearful core of the ignorant human mind.
The loss of the many men and women all around the world, no matter whom and what they fought for are the reminders that the madness of war started in the mind when it experienced fear. When there is no attachment to fear there is nothing to attack and no-thing to defend. No battle, no suffering! The fear of terrorism might not just be the fear of others harming us, but in reality the fear of fear itself!
The ultimate heroic action of the warrior is the embrace of the battle inside him or herself. Overcoming the pain and suffering as the result of wars fought for, and based on the fear of others is the true victory …
Our love and kindness is with all of them!
Helen zegt
“There are only few that profit from the war, they are the ones in power, the conglomerates that own and empower the war industry. It is in reality their fear of losing power and the constructs their wealth is based upon”
als ik dit lees dan moet ik meteen denken aan de Amerikanen en Canadezen die Nederland kwamen bevrijden. En aan de Vietnamezen die vochten voor hun vrijheid. Of aan burgeroorlogen waarbij burgers op een gegeven moment wel moeten grijpen naar geweld om een dictator te verdrijven. Ik begrijp dat geweld niets oplost in de zin dat het heel veel lijden toevoegt. Maar…leven in onvrijheid onder een dictator geeft ook veel lijden. Ik heb veel respect voor mensen die vechten en hun eigen leven geven voor vrijheid. Angst voor verlies van vrijheid maar vooral ook boosheid vanwege het onrecht. Is agressie ten alle tijde slecht/onheilzaam?
ik word in ieder geval heel naar van de uitspraak van Lama Thubten Zopa Rinpoche. “Moeten lijden”. Het lijkt de christelijke hel wel! Net alsof die militairen de duivel zijn. Ik denk dat er heel wat meer mensen medeverantwoordelijk zijn voor het oorlogsgeweld, bijvoorbeeld stemmers op een bepaalde politieke partij.
G.J. Smeets zegt
@ Joop, je vraagt je af:
“Hoe is dat te rijmen met de beginselen van het boeddhisme? Dat het doden van levende wezens in alle gevallen afwijst en liefde en compassie predikt.”
Daar is m.i. een evident antwoord op: als ik een levend wezen welbewust dood impliceert dat niet de *intentie* om dat wezen te doden.
– Casus: minstens 1 x per jaar vernietig ik een nest roofwespen in mijn territorium omdat een regelmatige bezoeker van mijn huis hyper-alergisch (verstikking door opzwelling van de luchtwegen) is voor wespensteken.
– Andere casus: hetzelfde geldt voor muizen die mijn wintervoorraad in de schuur bedreigen en waar ik welbewust een stel katten op zet.
– Nog een casus: ik had onlangs een ontsteking aan de urineweg en om de levende wezens (‘bacterieën’ genaamd) welbewust te doden slikte ik een anti-bioticum.
Moraal van het verhaal: welbewust doden impliceert niet de intentie om te doden. En om de intentie gaat het in het boeddhistische oorzaak/gevolg concept. Het citaat dat je geeft van Zopa rinpoche walst daar overheen.
@ Nirvair Kaur Curtis de Ruiter:
je maakt een klassieke category mistake: psychologiseren van het sociaal / politiek fenomeen van zelfbehoud. Casus: de vietcong-leden destijds hebben veel USA soldaten gedood en dat was volkomen terecht op grond van “Fear, loss of control, anger and resistance” (jouw woorden). Je tekst doet voorkomen alsof angst, controleverlies, woede en verzet geen legitieme motieven zijn voor menselijk handelen. Je tekst verwart het motief voor handelen met de intentie van ’t handelen.
Nirvair Kaur Curtis de Ruiter zegt
Oorzaak en Gevolg ….en het begrip Juiste Intentie
Wow… dit zijn moeilijke onderwerpen die met de beste bedoeling dikwijls vertaald worden naar gelang de aktie en het begrip van de uitkomst. Elke beredenering en vraag t.a.v doden en Karma heeft vele gezichten…
Een aantal jaren geleden had ik een soort gelijk dilemma t.a.v een cockroaches ( kakkerlakken) plaag. Ik was voor een hele lange tijd in Thailand geweest ( in een woudklooster) en vrienden hadden op m’n huis gepast. Toen ik terug kwam was er klaarblijkelijk een invasie van deze donkerbruine, hoog glansende,
en prachtige ( maar ongewenste) huis gasten. Na vele maanden in stilte te zijn geweest, met een vergroot gevoel van ‘niet schaden …niet doden’ zag ik mezelf dagen lang door de supermarkt lopen met de vraag zal ik een “Roach Bomb” ( maxi spuitbus met special vergif) kopen, of de Pest Controle bellen en hun het huis laten behandelen. Een moeilijk dilemma, had net voor maanden lang in een woud gewoond met een slang onder de vloer van m’n hut , in harmonie met vele dieren en insekten waarvan sommige definitief m’n leven konden nemen, en hier net na en paar dagen terug in de zogenaamde beschaving was ik in gevecht met m’n geweten en de precepts.. over kakkelakken nog wel! Of was het een strijd tussen aktie nemen en de gevolgen daarvan?
( De woorden van Krishna in de Bhagavat Gita als Prins Arjuna het strijdveld betreed om tegen z’n broers te strijden en hen mogelijk te moeten doden)
# If actions are performed with an unattached mind, then the effects cannot touch the performer’
Mijn aktie zou definitef niet vanuit een onthechtte geest zijn….
# If there is no motive of pleasure or self-gain, then the action performed cannot bind the performer’
Mijn motief was om de ‘little creatures’ uit m’n huis te krijgen voor m’n eigen gevoel van zindelijkheid…
# It is the bond of desire and self-love that makes an action one’s own and makes one reap its good or bad fruits’. Ik voelde een duidelijk verlangen om in een schoon huis te wonen…( niets verkeerds aan zo denken we) de goede vruchten van de aktie zou betekenen een schoon huis, de slechte vruchten , het moeten doden van insekten die niet beter weten, die slechts hun taak volgen in hun leven…
Ik besloot om zelf de uitkomst van m’n aktie te dragen en heb zelf het huis kakkerlakken vrij gemaakt..
Was er Intentie hier…ja zeker! De intentie was niet om te doden maar om een bepaalde uitkomst!
Definition of Intention: a thing intended, an aim , plan, purpose, objective, object, goal, target or wish
In het geval van de kakkerlakken; er was een doel, een plan, een reden, een mogelijke uitkomst en een wens…dus ja er was intentie, en voor die intentie and de aktie draag alleen ik de verantwoording!
Wat betreft de oorlog en het doden zonder intentie… dit is wat een ex-militair erover zegt…..Major General Ananda Weerasekera (a commanding officer in Sri Lanka who later entered the Buddhist Order in 2007) explained in an article on this topic:
A soldier is one who thrives for peace within because he is one who realizes the pain of his own wounds. He is one who sees the bloody destruction of war, the dead, the suffering etc. Hence his desire to bring peace to himself as well as to the others by ending the war as soon as possible! He not only suffers during the war but even after the war. The painful memories of the battles he fought linger in him making his aspire for true and lasting peace within and without.
‘However it should be stressed that a soldier like all others is subject to the law of Karma and will not escape the Karmic fruits of “taking the Life” of a sentient being (panatipatha) even though he may have had the overall noble intention of protecting his country and his people’. Misschien is dit waarover Lama Thubten Zopa Rinpoche spreekt…. Lijden als karma tijdens de oorlog en na de oorlog?
Betreffende het psychologiseren van het social/politiek fenomeen van zelfbehoud.
Excerpt “All Things Will Pass” ….. The basis of Buddhist ethics and its moral codes are not based on Human Laws or social customs, but based on nature and its unchanging laws. They are seen as an intricate part of life, where morality is based on the universal law of cause and effect where each action affects others and ultimately oneself (Karma).
In het Boeddhisme in het Achtvoudige Pad bestaan er drie vormen van Right ( juiste intentie) Intention, de laatste daarvan is ..de Intentie van goede wil, afzien van geweldadig, wreed of agressief handelen, de ontwikkeling van mededogen. Ik ben het er volkomen mee eens dat we het recht hebben om ons te verdedigen tijdens gevaar, maar weet ook dat elke aktie ( aanval of verdediging) in dit leven deel uit maakt van een energetische beweging die nooit ophoud te bestaan, elke handeling heeft een gevolg, wat voor naam we er ook aan geven!
May all beings be free from suffering..
kees moerbeek zegt
Voor voor allen die deelnemen aan deze discussie. De Boeddha was een geneesheer, die de wereld wilde verlossen van het lijden en maakte geen onderscheid.
https://www.youtube.com/watch?v=oiExMeJ_Dvc
Arjan Schrier zegt
De jongens die op de kiek gaan met de Dalai Lama zijn Ghurka’s uit de Nepalese bergdorpen. Ik heb me laten vertellen dat die er de humor nog wel van inzien als de helft van hun peleton aan stukken geschoten wordt. Volgens wikipedia stelde een Indische generaal dat iemand die zegt niet bang te zijn voor de dood liegt of een Ghurka is.
Ze staan niet zozeer bekend als fanatiek alswel als enorm moedig. Afgelegen posities verdedigen tegen een overmacht, dat soort werk. Ik sprak er eens een in Birmingham. Toen ik hem vroeg waarom de Gurka’s een moedige reputatie hebben antwoorde hij dat sommige Gurka’s vroeger wel eens een moedige daad deden. Niet echt een antwoord waar de trots vanaf druipt.
Doden is niet zonder gevolg. Een koniklijk paar was ongewenst kinderloos. Ze nodigden de Boeddha uit te eten in de hoop dat hij dat kon veranderen. Hij kon dat niet. En vertelde de herkomst van het probleem. Het tweetal had ooit een keer schipbreuk geleden en had zich toen een aantal maanden moeten voeden met vogeleieren. Maar ze hadden geen medelijden met onze gevleugelde vrienden. Niet het doden van de embryo’s was de oorzaak van hun onvervulde kinderwens maar het geen meeleven hebben bij deze acties. Want het was ze niet om het doden van de embryo’s te doen maar om eten.
De intentie bepaalt het kamma. Als iemand zichzelf en zijn dierbaren vededigd dan zijn de dodingen die hij daarbij eventueel maakt van een andere orde als die van een rover die geen respect heeft voor andermans zaken en leven.
G.J. Smeets zegt
Inderdaad, het thema ‘karma = intentie’ is gesneden koek.
En de uiting hierboven van N.K.C. de Ruiter “Wow… dit zijn moeilijke onderwerpen…” is nogal… ehh… overdone.
Wat betreft je verwijzing naar de Ghurka’s de volgende overweging:
Hun werk (afgelegen posities verdedigen) heeft met ‘enorme moed’ weinig te maken. Het is elke geoefende militair / vechter bekend dat zich terugtrekken bij overmacht een van de moeilijkste strijd-manoeuvres is. Daar is niet zozeer ‘enorme moed’ voor nodig als wel enorm *vakmanschap*. Vandaar waarschijnlijk het lakonieke antwoord van je man in Birmingham.
Arjan Schrier zegt
Op zich is uit lijfsbehoud knokken in een afgesneden positie niet per se enorm moedig, klopt. Het doet natuurlijk ook niet echt ter zake. De boeddha had het over een beter soorten moed en overwinning:
Al heeft ie duizend maal duizend,
Mannen verslagen in gevecht:
Hij die alleen zichzelf overwint,
Behaalt werkelijk de hoogste overwinning. (dhammapadda 103)
Overwin boosheid met verzoening;
Overwin het slechte met het goede;
Overwin gierigheid met vrijgevigheid;
Overwin leugens met de waarheid.
(dhammapadda 223 beide van suttas.net)
En waar Lama Zopa zijn kennis vandaan haalt is mij een raadsel. Hij lijkt mij er maar een slag naar te slaan en generaliseert. Exact 100.000 klote geboortes? Geen invloed van ander voorafgaand kamma? Expanderend kamma, daden die expanderen, wat is dat?? Geen later kamma dat interacteerd met de vruchten van het eerdere kamma? Hoe zit het dan met Angulimala?
Maar tenslottte, omdat ik kan het niet kan laten toch nog deze irrelevante verhalen over Ghurka’s. Iedereen z’n hobby nietwaar?
http://www.timshen.truepath.com/preach/gurkha_courage.htm
https://nl.wikipedia.org/wiki/Gurkha (Ned. Indie)
Nic Schrijver zegt
Zo is het. Iedereen zijn hobby. ;-)
G.J. Smeets zegt
Arjan Schrier,
ik bedoel niet te zeuren maar om de punt op de i te zetten: het gaat om vakmanschap in de strijd – elke strijd, inclusief de zelf-strijd die je illustreert met Dhammapadda 223. Met moed heeft dat niet zozeer te maken als wel met-de-rug-tegen-de-muur staan.
Wat betreft de anecdote uit 1964 die je aanhaalt en waaruit zou moeten blijken dat de Ghurka’s destijds niet wisten wat een sprong met / zonder parachute is, dat is m.i. romantische b*llshit. Die mensen waren en zijn niet achterlijk.
Wat betreft je kommentaar op Lama Zopa’s verhaal over verworven ‘verdiensten’: helemaal akkoord. Het is onzin, analoog aan het gedoe van Luther en Calvijn in het Christendom. Ik heb er spirituele sympathie noch intellectueel geduld mee.
Arjan Schrier zegt
G. J Smeets:
Je opmerkingen vindt ik interesant, niet belerend. Het Gurkha verhaal is iets te mooi om waar te zijn, maar wel vermakelijk (vind ik).
Moed heeft echter wel degelijk een plek in het Theravada Boeddhisme. De bodhisatva legt zijn leven meermaals in de waagschaal in de Jataka’s, waarvan het gevolg is dat hij zijn vakmanschap, als je dat zo wil noemen, perfectioneert. B.v. in de Jataka over de drachtige hinde: http://ignca.nic.in/jatak018.htm
In de woordeboeken van A. P. Buddhadatta, die voor mij de gebruikte termen in het Pali keer op keer verhelderen , wordt courage vertaalt als viriya en parakamma.
https://books.google.nl/books?id=ciH63qNdjPQC&printsec=frontcover&hl=nl&source=gbs_atb#v=onepage&q&f=false
Viriya is inspanning. Inzet kan zowel op het heilzame (goede)als op het onheilzame (verderfelijke) gericht zijn. De juiste inzet, juiste viriya, kan gelijk gesteld worden aan samma vayama (de juiste inspanning op het verheffende achtvoudige pad).
Spirituele urgentie (samvega) die de bodhisatva in zijn levens dreef ontstaat als iemand de dodelijke gevaren van samsara ziet.
saṃvega : [m.] anxiety; agitation; religious emotion.
uit:
http://www.budsas.org/ebud/dict-pe/
Wat dat betreft staat de moedige inderdaad met de rug tegen de muur. Vakbekwaam of niet.
Een moedige heeft voorlopig wel het gevecht gewonnen van Mara’s 6de leger, angst, bhiru:
bhīru : [adj.] timid; fearful; cowardly.
(http://homepage.ntlworld.com/pesala/Pandita/html/mara.html)
Er is ten slotte wel een heilzame angst of beter gezegd schroom, ottappa. Het terugdeinzen voor het doen van het slechte, een geestes aspect van elk kusala (bekwaam) bewustzijn.
G.J. Smeets zegt
Dank voor je info.
In ‘Kleine verhandeling over de grote deugden’ van André Comte-Sponville (Uitgeverij Atlas, 1997) wordt op pp.59-77 het begrip ‘moed’ gefileerd. Het lemma https://nl.wikipedia.org/wiki/Moed is erop gebaseerd is m.i. een goede weergave ervan.
Nirvair Kaur Curtis de Ruiter zegt
Moed – Courage – Cor (Hart)-ago – TO HAVE HEART IN THE FACE OF FEAR
‘Moed heeft betrekking op de angst en dreiging in de toekomst – Wie vecht met de moed der wanhoop, doet dat uit woede of haat, omdat het moet’..nl.wikipedia/Moed (referentie in vorige reaktie)
En zo lijkt het of we weer terug zijn bij het begin van de conversatie…
Een van Joop z’n vragen was….Zijn deze chaplains broeders in de liefde of legitimeren ze door hun bewuste en betaalde aanwezigheid in het Amerikaanse leger dood en geweld? Scharen ze zich aan de kant van de dader of is er ook compassie met de slachtoffers?
MAAR WIE ZIJN DE SLACHTOFFERS EN WIE ZIJN DE DADERS?
‘Fear, loss of control, anger and resistance! For those invading; fear of losing, or not having enough power and control, for those defending; fear of losing control and self determination, the same original content of mind, yet considered by the opposite sites as one being right and one being wrong. A subjective observation, but interpreted as reality!’
NOGMAALS…. WIE ZIJN DE SLACHTOFFERS EN WIE ZIJN DE DADERS?
G.J. Smeets zegt
Wat betreft je vraag: eenieder die doodt is dader – dat is evident.
Daarnaast stel je:
“For those invading; fear of losing, or not having enough power and control, for those defending; fear of losing control and self determination, the same original content of mind, yet considered by the opposite sites as one being right and one being wrong. A subjective observation, but interpreted as reality!”
Een paar opmerkingen daarover.
– of het ‘same original content of mind’ is daar weet jij (en ook ik) niks van want je kent de intentie van de persoon in kwestie helemaal niet.
– het lijkt me nu net de taak / het werk van een geestelijke verzorger om het met zijn cliënt over diens hoogstpersoonlijke intentie te hebben.
– ‘fear of loosing control’ verklaart niets doordat het alles verklaart. Angst voor controle-verlies is immers evolutionair ingebakken in elk normaal functionerend ego.
G.J. Smeets zegt
Beste N.K.C. de Ruiter,
je reageerde 11 augustus op dit blogstuk met een aankondiging van een publikatie van jouw hand. “Excerpt ‘All Things Will Pass. ‘To be published end this year”
Inmiddels hebben we uitgebreid van gedachten gewisseld waarbij ik je enkele opmerkingen ter overweging heb voorgelegd op 21 augustus. Reageer je nog of laat je het zitten bij citering van je voorgenomen publikatie? Ik vraag het je om te weten waar ik (en meelezers) aan toe ben want je bent de enige die antwoord kan geven.
Nirvair Kaur Curtis de Ruiter zegt
GJ Smeets…. sorry voor de late reactie…
*Angst voor controle-verlies is immers evolutionair ingebakken in elk normaal functionerend ego. Helemaal juist!
Die angst is in feite dezelfde angst die er voor zorg draagt dat ons ‘Vlucht of Vecht’ mechanisme ons op het juiste moment verdedigt en veiligheid verschaft. Die angst is op dat moment niet enkel een primaire emotie maar ook een secondaire emotie, gebaseerd op de ervaring van pijn. Angst is ten alle tijden gebaseerd op een vroegere ervaring van pijn. Zonder die ervaring is er enkel een sensatie van energy. Pijn, angst en woede zijn de energie sensaties ( emotie = energy in motion)die of de geest in beweging zetten of immobiliseren al naar gelang de conditie en de vroegere ervaringen.
Zo,‘The same original content of mind’ in het geval van aanval of verdediging zijn beide gebaseerd op de angst voor pijn ( in dit geval controle verlies – welke we trouwens beide herkennen) een juiste reactie die tot op dat moment weining heeft te maken met ‘Intent’!
In het geval van twee tegenovergestelde partijen (conflict of oorlog)is dit dikwijls de onderliggende reden voor aanval of verdediging ‘ de angst voor het verlies van zelfbestuur ( controle) Subjectief maar vertaald als een realiteit.
Dus ja, angst voor controle verlies verklaart alles omdat het gebaseerd is op pijn, lijden ” Dukkha”
Al onze menselijke reakties zijn gebaseerd op dat alleen! Het is aan een ieder van ons om dit te leren herkennen…(Right Intent)
Be well…
G.J. Smeets zegt
“Dus ja, angst voor controle verlies verklaart alles omdat het gebaseerd is op pijn, lijden, ‘Dukkha’. Al onze menselijke reakties zijn gebaseerd op dat alleen!”
Dacht het niet. De vele momenten van empathie, sympathie en liefdevolle vriendelijkheid die ik persoonlijk meemaak zijn echt niet gebaseerd op angst voor controleverlies c.q. dukkha.
Wat mij betreft laten we het hier bij.
Cordiali saluti.