Wanneer treinen met toeristen passeren, worden de traditionele stenengooiende touwen, ‘urduo’ genoemd, gebruikt om hun afkeuring te uiten over de geënsceneerde tochten.
‘Genocidetoerisme’ is een uitdrukking die door de Oeigoeren wordt gebruikt tegen rondreizen naar Xinjiang waar toeristen dorpen bezoeken waar iedereen lacht en danst onder het toeziend oog van de Chinese autoriteiten. De realiteit is anders, maar toeristen zien die niet. Het is de realiteit van concentratiekampen, onderdrukking en fysieke en culturele genocide.
Het toerisme in Tibet is niet veel anders. Binnenlandse Chinezen en sommige internationale bezoekers krijgen alleen te zien wat de CCP wil laten zien. Ze kunnen enkele dagen in Tibet doorbrengen, enkele kloosters bezoeken, enkele monniken fotograferen en helemaal niet begrijpen dat daar een culturele genocide plaatsvindt, waarbij de Tibetaanse cultuur systematisch wordt ontkend en boeddhistische religie alleen wordt toegestaan als deze accepteert om als propagandamondstuk van het regime en de Chinese bezetting te dienen.
Protesteren tegen deze stand van zaken is moeilijk en stelt de demonstranten bloot aan lange gevangenisstraffen. Of ga je misschien niet naar de gevangenis als je een kind bent?
Kinderen in het gebied rond de stad Nagku, op prefectuurniveau in Noord-Tibet, hebben een originele en ontroerende vorm van protest bedacht. Ze gebruiken de traditionele ‘urduo’, een touw of zweep gemaakt van yak- of geitenhaar. Het wordt door herders gebruikt om vee te drijven, maar ook om stenen te gooien om het vee de weg te wijzen of wilde dieren af te schrikken.
De kinderen van de herders pakken de ‘urduo’ wanneer treinen met toeristen hun gebied passeren en slaan de passerende treinen of gooien steentjes. Het is niet hun bedoeling om iemand pijn te doen; ze willen de toeristen alleen maar duidelijk maken dat geënsceneerde tochten niet welkom zijn.
De CCP heeft ouders nu gewaarschuwd dat ze verantwoordelijk zullen worden gehouden voor het gedrag van hun kinderen. Het is een klein incident, maar het laat zien dat zelfs kinderen de ontembare geest van het Tibetaanse verzet delen.
