Zondag was het weerkundig gezien best wel een mooie dag. Geen koude wind, zoals vandaag en afgelopen nacht. Ik stond bij Dennis aan de Parkkade 1 in de Maasstad te wachten op een bestelling. De volledige naam is Dennis Frietpaleis. Maar dat doet geen deugd aan het heerlijke voedsel dat hij en zijn vrouw bereiden en verkopen. In de rij stond ook een vrouw met een witte gebreide muts op haar hoofd, een dikke jas aan. Ik vermoed dat zij niet had verwacht dat de zon zou schijnen daar op die Parkkade. Het was zo mooi: ze richtte haar gezicht schuin omhoog, de ogen gesloten, richting zon. Die liefdevolle houding paste zo mooi bij het vredig karakter van de klanten van Dennis in een rij voor zijn kleine restaurantje. Geduldig, vriendelijk, bijna empathisch wachten tot ze geholpen worden. Geen voordringen, gebeuk, harde woorden maar liefde als de vrouw met de zon op haar gezicht. De veelal jarenlange klanten bedanken Dennis en zijn vrouw ook regelmatig voor de heerlijke gerechten die ze maken. Hun eten verbroedert. Op de tafel in mijn woonkamer staat een foto van Franco, de eigenaar van het Italiaans restaurant Palermo in de Zwartjansstraat ook in de Maasstad. Ik kwam er al vanaf 1972 tot twee jaar terug Franco zijn zaak verkocht. Ik at er met de moeder van mijn kinderen, toen onze eerste baby in een rieten mand kennis maakte met Franco. En onze hond Quintus een plekje kreeg als puppy onder de tafel. En later met mijn partner, de kleindochter van zeevisser Thijmen en familie, vrienden en weet ik wie allemaal. We waren er in gelukkige tijden maar ook on troost te vinden. Franco had wat Dennis heeft: liefde voor zijn vak en voor mensen. Aandacht. Vriendschap. Vandaar die foto op mijn tafel. Vreemd?
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
