Lhasa is voor veel boeddhisten een heilige plaats en daarom een waar pelgrimsoord. Vier Tibetaanse boeddhisten overbruggen de tweeduizend kilometer naar die stad kruipend, een eeuwenoude traditie, ook wel prosternatie genoemd. Bij elke stap wordt opgestaan en eer bewezen aan de Boeddha. Deze tocht is een ware uitputtingsslag, maar de pelgrims zijn vastbesloten het einde te halen. Lhasa geldt als epicentrum van het Tibetaans boeddhisme. Elk jaar komen miljoenen pelgrims naar de historische hoofdstad van Tibet.
Sjoerd zegt
Is deze kwelling/prestatie wat de Boeddha bedoelde met de middenweg???
Henk Molenaar zegt
Deze beoefening is onder andere bedoeld om de trots aan te pakken en zo het ego te krenken waardoor vrijheid verkregen wordt. In de film ‘Rad-der-Zeit’ van Werner Herzog zien we iemand die ik meen 3 jaar kruipend onderweg was naar de Kalachakra ceremonie van HH Dalai Lama. Toen hij aan kwam ging de ceremonie niet door vanwege ziekte van HH! De man werd geinterviewd en straalde echt een en al verlichting uit :-)
Robert Keurntjes zegt
Dit is geen uitvinding van deze vier personen maar een zeer oud verschijnsel. De mensen kruipen ook niet naar Lhasa maar maken prostraties (neerbuigingen). Je werpt jezelf daarbij languit op de aarde en de volgende prostratie begint waar je handen neer kwamen.
Het meel is ’tsampa’ (geroosterd gerstemeel) dat het gewone bulkvoedsel is voor Tibetanen. Met wat water of boterthee vorm je het tot balletjes die je kunt eten. Het is overigens best wel lekker.
Het maken van prostraties maakt ook deel uit van de voorbereidende oefeningen voor Vajrayana.