Te midden van de aanhoudende bezorgdheid over de mensenrechtenkwesties in China, heeft een nieuw wetenschappelijk artikel licht geworpen op China’s beleid van zogenoemde hervestiging in Tibet, dat onder het mom van sociale veranderingen een bedreiging vormt voor de unieke en eeuwenoude cultuur van Tibet.
Dit werd onthuld in een artikel dat vorige maand werd gepubliceerd door ‘Tibetan Studies’ – een tweewekelijks tijdschrift van de Tibetaanse Academie van Sociale Wetenschappen (TASS).
In het artikel, dat is opgesteld door Chinese geleerden, staat dat de Chinese regering in de strijd tegen de armoede en op de weg naar een gematigd welvarende samenleving een beleid heeft gevoerd waarbij mensen van een onherbergzaam gebied naar een ander, geologisch gunstiger gebied worden overgebracht.
Volgens een Canadese denktank lijkt dit beleid de armen in Tibet te bevoordelen, maar wanneer men er dieper induikt, komt de ware agenda erachter aan het licht. ‘De mensen uit afgelegen gebieden worden overgeplaatst naar gebieden die gemakkelijk toegankelijk zijn voor de Chinese autoriteiten om Chinese culturele assimilatieprogramma’s uit te voeren,’ aldus International Forum For Rights And Security (IFFRAS).
De belangrijkste doelstelling van dit beleid is volgens IFFRAS de Tibetaanse cultuur volledig om te vormen tot de Chinese cultuur. ‘Het relocatieprogramma is niets anders dan een onderdeel van China’s ‘Sinisering van Tibet’-strategie. Sinicization of Tibet verwijst naar de programma’s en wetten van de Chinese regering die ‘culturele eenheid’ afdwingen in Tibet,’ aldus de denktank.
In het rapport staat verder dat er diepgaande sociale en culturele veranderingen worden doorgevoerd om Tibet te ‘siniseren’ en zijn unieke eeuwenoude cultuur te assimileren in de Han mainstream. ‘Er worden pogingen ondernomen om de Chinese (Han) geschiedenis en cultuur op het Tibetaanse volk te superimpositioneren. Binnenkort zal worden begonnen met de samenstelling van een nieuwe encyclopedie waarin China’s versie van de geschiedenis van Tibet wordt geschetst – de ‘Encyclopedie van Etnische Eenheid en Vooruitgang (deel Tibet)’,’ aldus IFFRAS.
Ondanks overvloedig bewijs dat het tegendeel bewijst, houdt de Chinese regering vol dat haar beleid ten goede is gekomen aan Tibet, en dat culturele en sociale veranderingen het gevolg zijn van modernisering. De denktank betoogt echter dat het beleid van China de unieke en eeuwenoude cultuur van Tibet en de Tibetaanse boeddhistische religie alleen maar heeft bedreigd. ‘De Tibetanen klagen erover dat zij in hun eigen land van hun waardigheid worden beroofd en dat zij door de Chinese immigratie worden overspoeld tot het punt dat zij in hun eigen land een minderheid zijn geworden’, aldus IFFRAS.
