De verhalen over seksueel misbruik van gedetineerde Oeigoeren en etnische Kazachse vrouwen in zogenaamde Chinese heropvoedingskampen zijn volgens de mensenrechtensite Bitter Winter zeer geloofwaardig. Boeddhistische nonnen worden ook verkracht in de door de Chinese Communistische Partij (CCP) ingezette Tibets transformatie door middel van onderwijskampen, waar verkrachting wordt gebruikt als een instrument voor heropvoeding.
Eind januari van dit jaar werd een vertrouwelijk rapport van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken over de transformatie van Xinjiang door middel van onderwijskampen uitgelekt naar enkele Duitse media. Het onthulde dat, terwijl de CCP beweert dat de kampen gewoon “beroepsscholen” zijn, het in feite afschuwelijke gevangenissen zijn waar, naast martelingen en buitengerechtelijke executies, regelmatig melding wordt gemaakt van seksueel misbruik van vrouwelijke gevangenen.
Een paar dagen eerder publiceerde The New York Times een artikel van een verslaggever die in Kazachstan was geweest en die etnische Kazachen en Oeigoeren heeft geïnterviewd die daar uit de kampen in Xinjiang waren ontsnapt. Wat ze daar leerde was ver weg van de witgekalkte verslagen van “beroepsscholen”. “Een man, schreef ze, werd ondergronds gekooid in een politiebureau, geslagen tot hij het gehoor in één oor verloor.” Anderen “werden geketend en opgehangen alsof ze gekruisigd waren”. Het is gebruikelijk om gevangenen aan “tijgerbanken” vast te binden, ze te ketenen en ze van hun slaap te beroven. Moslimgevangenen worden “gedwongen om hun religie af te zweren” en “gedwongen om (de Chinese leider) Xi [Jinping] elke nacht te bedanken voor de mogelijkheid om zo verlicht te zijn”. De vrouwelijke verslaggever van de Times kwam ook meldingen van seksueel misbruik tegen.
Zijn deze verslagen geloofwaardig? Vorige week raakte het debat de Columbia University in New York toen een student kritiek uitte op het tijdschrift van de universiteit, dat seksueel misbruik in andere omstandigheden zeer graag aan de kaak stelt, maar een artikel over de Xinjiangkampen met berichten over marteling en verkrachting werd genegeerd.
De discussie over verkrachting als onderdeel van de CCP “heropvoeding” is niet nieuw. Tibetanen hebben lang geklaagd dat het ook bestaat in de “transformatie door middel van onderwijskampen” in Tibet. Ja, dezelfde kampen zijn aanwezig in Tibet, en met dezelfde naam. In het Tibetaans is het lobso yosang teyney khang wat het equivalent is van jiaoyu zhuanhua, normaal gesproken vertaald als “transformatie door onderwijskampen”. Het is niet verrassend dat dezelfde afschuwelijke verslagen zowel uit Tibet komen als uit Xinjiang.
In 2018 publiceerde het zeer gerespecteerde Tibetaanse Centrum voor Mensenrechten en Democratie het verslag van een boeddhistische monnik die in een onderwijskamp in Sog in de Tibetaanse Autonome Regio (TAR) was opgesloten. Net als andere leken als monniken en nonnen. Ze moesten vermoeiende militaire oefeningen doorstaan en werden gedwongen om de Dalai Lama aan te klagen en CCP-liederen te zingen.
De monnik meldde dat na de militaire oefeningen de vrouwen, met name de boeddhistische nonnen, werden misbruikt en verkracht. “Veel nonnen zouden het bewustzijn verliezen tijdens de oefeningen, schreef hij. Soms namen Chinese officieren bewusteloze nonnen mee naar binnen waar ik hen de borsten van de nonnen zag strelen en over hun hele lichaam zag betasten”. Daarna zouden de bewakers de nacht doorbrengen in de cellen van de nonnen. De monnik werd door vrouwelijke gevangenen verteld over “agenten die in de slaapkamer boven op bewusteloze nonnen lagen.’’
Mannelijke en vrouwelijke gevangenen die probeerden te protesteren werden zwaar gestraft. De monnik meldde dat ze zo zwaar werden getroffen “met elektrische wapenstokken dat ze het bewustzijn zouden verliezen”. De agenten zouden de bewusteloze gevangenen weer bijbrengen door water op hun gezicht te spuiten. Deze cyclus van het verliezen en het doen herleven van het bewustzijn zou enige tijd duren, aan het einde waarvan de officieren een zwarte plastic pijp zouden gebruiken om water op alle delen van het lichaam te gieten en dan elektrische knuppels te gebruiken. Al snel zouden er zwarte en blauwe plekken op het lichaam van het slachtoffer verschijnen en hem of haar halfdood maken”.
Verkrachting is niet alleen een manier om de lusten van de gevangenisbewakers te bevredigen. Zoals het katholieke dagblad La Croix International meldde, is verkrachting een middel tot heropvoeding, want eens “bevlekte” boeddhistische nonnen hebben niet het gevoel dat ze terug kunnen keren naar de kloosters en hun kloosterleven kunnen voortzetten. De dagelijkse gerapporteerde systematische verkrachting van nonnen in Tibet is al tientallen jaren aan de gang.
https://bitterwinter.org/rape-in-xinjiang-camps-the-tibetan-precedent/
Zeshin zegt
Waar haalt dat dagblad La Croix die wijsheid vandaan dat nonnen niet terug durven keren naar een klooster na verkracht te zijn. Niemand word als monnik of non geboren. En trouwen binnen de boeddhistische geestelijkheid begint, (vooral hier in het westen) normaal te worden. Dit is weer een gevalletje van valse schaamte aanpraten van een christelijk dagblad. Zonder christendom zouden er nu geen seksshops bestaan. Verkrachte nonnen zouden liefdevol de nodige zorg moeten krijgen in hun thuisklooster of als dat niet meer bestaat in een ander Nonnen klooster.
Reactie van de uitgever: Dagbladen hebben journalisten in dienst die onderzoek doen. Ze raadplegen bronnen en voeren gesprekken. Ik neem aan dat daarop hun berichtgeving gebaseerd is.
Zeshin zegt
Jawel maar door een christelijke bril.
Ruud van Bokhoven zegt
Wat je gelooft is niet goed,het is verkeerd, je beschaamd een ander en schaad ieder mens die jou aan moet horen als zij je aan moeten horen als je het hebt over jouw ware geloof. Dat geldt voor iedere religie en levensovertuigingen.
Volg ons, wij zijn het grote voorbeeld voor de mensheid en zijn zoals de mens zich maar kan wensen, zonder blaam en met de grootste onomstreden en menslievende God Xi.
Vergeet wie je bent en wie je was en kweek een haat tegen alles uit je verleden en volg ons levensvriendelijkste en gelukkigste volk op aarde, het grote China, het grote voorbeeld van barmhartigheid en empathie het land van Xi.
Ik ben blij dat ik Boeddha gevonden heb, maar heb ook verdriet als ik hoor hoe mijn medemensen zwaar te lijden hebben, omdat zij hun Boeddha volgen of hun God willen aanbidden. De weg naar vrijheid van meningsuiting en geluk is niet zo moeilijk te verwezenlijken als je de juiste weg weet te vinden.
Ik hoop dat deze vreselijke tijd voor hen die lijden snel tot een verleden zullen horen.
Namasté ?