Laat je omarmen door de kracht van de natuur
en de stilte van het uitgestrekte woestijnlandschapWim Everix
Voel je de impact die de stress van het hedendaagse leven op je heeft? Heb je nog tijd om bij jezelf te komen? Wil je ook even uit de ratrace stappen? Kom, verbind je terug met de natuurelementen: aarde, vuur, lucht en water. Ervaar opnieuw de oerkracht van het leven.
We wandelen 10 dagen in de natuurlijke stilte van de Sinaï woestijn. We stappen in een rustig tempo door een adembenemend landschap, ons verbindend met de aarde. We beginnen onze tocht aan de Rode Zee. Eindbestemming is de top van Mount Sinaï (de Mozesberg). We leven het eeuwenoude leven van de Bedoeïenen: brood bakken in het woestijnzand, slapen onder de sterrenhemel. Kamelen dragen onze bagage en, indien nodig ook onszelf. Proef de stilte van de woestijn.
Op vrijdag 24 januari is Wim Everix te gast in het boeddhistisch centrum Ehipassiko in Deurne, Vlaanderen, België.
Wim Everix: ‘Tijdens een reis van 7 jaar verbleef ik lange tijd in India. Ik werkte in een tehuis voor straatkinderen in Kerala, Zuid-India. Ik woonde in een yoga ashram en verdiepte me in Ashtanga yoga. In 1998 woonde ik de Kumbha Mela bij, het grootste spirituele festival ter wereld. Dat vond plaats in Haridwar, aan de oevers van de Ganges in Noord-India. Ik trok lange tijd op met enkele sadhoe’s, de heilige mannen van India, de ‘zoekers van de nectar van onsterfelijkheid’. Het waren hoogst spirituele ontmoetingen. Wat ik van hen leerde (qua levenshouding en meditatietechnieken) bracht me rust. In Sri Lanka ontmoette ik Paul Van hooydonck in het Nilambe Buddhist Meditation Center. Sinds geruime tijd leef ik weer in België met mijn Italiaanse vrouw en stichtte een prachtig gezin.
In 2001 kwam mijn leven in een stroomversnelling. In een droom werd me verteld dat ik naar Mount Sinaï zou gaan. Met mijn haren recht omhoog werd ik die morgen wakker. Het was zo intens dat ik Mount Sinaï onmiddellijk googelde. Vier maanden later pakte ik mijn rugzak en vertrok voor de eerste keer naar de Sinaï woestijn. Een nieuw hoofdstuk in mijn bestaan. Ik kwam thuis. Ik vond een vriend voor het leven in Hadj Led, mijn geliefde gids en levende legende in de Bedoeïenenwereld. Hij deelde de geheimen van deze adembenemende woestijn met me. Zoals het vinden van drinkwater en hout om te koken, daar waar niets aan het woestijnoppervlak te bespeuren viel. De daarop volgende 17 jaar ging ik elk jaar terug naar deze Tempel der Stilte. De Sinaï is mijn meest geliefde plek op aarde. Ik kom er thuis, want bij mezelf. Een overweldigend gevoel van eenheid met alles wat er is overvalt me. Lopen in de Sinaï is meditatie. Deze ervaring wil ik delen met anderen.’
